«Ώς εδώ» αναφώνησε η Φώφη Γεννηματά. «Σταματήστε να παίζετε αντικειμενικά το παιχνίδι των αντιπάλων μας!». Και μπορεί πολλοί (και μέσα σε αυτούς και εγώ) να την αποδοκίμασαν, εξέφραζε, ωστόσο, με λάθος τρόπο, μια πηγαία αγωνία.
Ομως, δίπλα σε αυτό το «ώς εδώ» αναπτύχθηκε, κυρίως στα social media αλλά όχι μόνο, ένα άλλο «ώς εδώ», απότομο και καταγγελτικό. Μην αναφέρεσαι στον ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο για να στηρίξεις το «Να φύγουν!». Μην αναρωτιέσαι εάν μπορεί και εκεί να υπάρχουν δυνάμεις που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σε ένα σκληρό μετεκλογικό σκηνικό, μην τολμήσεις να προτείνεις διαδικασίες διαλόγου στις οποίες θα είχαν θέση και στελέχη του. Εάν το κάνεις, τότε αντικειμενικά παίζεις το παιχνίδι του. Και μη διανοηθείς ποτέ να διατυπώσεις το επάρατο ερώτημα: «Καλά, αρκεί να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας;». Μπορεί να έχεις σταθερό και εμπεριστατωμένο μέτωπο εναντίον του κυβερνητικού διχαστικού λόγου, των παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη, των μετακομμουνιστικών αφελειών και απλουστεύσεων, των πελατειακών δράσεων και κανείς να μην ασχολείται μαζί σου. Εάν όμως κάνεις το λάθος να δηλώσεις δημόσια πως σε απασχολεί το ποιες πολιτικές πρέπει να ακολουθήσει η χώρα διδαγμένη από τα χρόνια της κρίσης, τότε «αντικειμενικά» βοηθάς την κυβέρνηση. Εάν δε πεις πως δεν σου προκαλεί εμπιστοσύνη μια παράταξη που ακόμη υποστηρίζει πως το έλλειμμα ήταν στο 6% το 2009, που πέρασε από Ζάππεια και Ζάππεια για να εφαρμόσει λανθασμένα, χωρίς να έχει ιδιοκτησία, τα Μνημόνια (ακριβώς όπως και η σημερινή κυβέρνηση), που εναγκαλίζεται ακροδεξιούς σε συλλαλητήρια εγκαταλείποντας τη δική της πολιτική για το Μακεδονικό, που δεν άντεξε να ψηφίσει φιλελεύθερα μέτρα όπως η ιθαγένεια, η ταυτότητα φύλου, το σύμφωνο συμβίωσης, η καύση των νεκρών, η ανέγερση τεμένους και που διέλυσε την προοδευτική ανασυγκρότηση της παιδείας, τότε ανακαλύπτουν πως αυτό που καθορίζει την πολιτική σου είναι η αναζήτηση μιας καρέκλας.
Οταν το τοπίο είναι ομιχλώδες, καλό είναι να το ξεκαθαρίζουμε όσο μπορούμε και για όσους ενδιαφέρονται. Οπότε, θα προσπαθήσω παρακάτω να συνοψίσω την πρότασή μου.
1. Τα τρία μεγάλα κόμματα πορεύονται χωρίς ολοκληρωμένα σχέδια για την επόμενη ημέρα των Μνημονίων, σχέδια που να αντιμετωπίζουν όχι μόνο τις ανάγκες της χώρας αλλά και τις παθογένειες που εμποδίζουν την εφαρμογή τους.
2. Χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο κάθε επόμενη κυβέρνηση, ειδικά εάν είναι συμμαχική, θα επαναλαμβάνει το φεουδαρχικό μοντέλο μιας ομοσπονδίας υπουργών με δράσεις χωρίς συνολικό σκοπό και περιεχόμενο.
3. Οποιαδήποτε λοιπόν συζήτηση για την επόμενη ημέρα των εκλογών (όποτε και εάν γίνουν), είτε θα στηρίζεται στη σύνθεση υπαρκτών προγραμμάτων είτε (όπως συνηθίζεται) στην αναζήτηση των 151 βουλευτών. Τι προτιμάμε;
4. Εάν ξεκινήσουμε λοιπόν τον διάλογο στηριγμένοι στις προτάσεις και μελέτες πλειάδας αναγνωρισμένων φορέων (Διανέοσις, ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, McKinsey, ΟΟΣΑ και πολλών άλλων) οι οποίες συγκλίνουν εντυπωσιακά. Τα κόμματα ας συνεισφέρουν οργανωμένα σε αυτή την προσπάθεια.
5. Και το Plan B; Και αν τα κόμματά μας αρνηθούν να συμπράξουν στο έργο αυτό; Ας δουλέψουμε μαζί όσοι πιστεύουμε στις ανωτέρω διαπιστώσεις. Εγώ προσπαθώ να στηρίξω διαδικασίες ευρύτατου διαλόγου σε δύο οριζόντιες περιοχές (ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης και Επιχειρηματικότητα) και τρεις τομείς ( παραδοσιακή αλλά και νέα, έξυπνη Γεωργία, ποιοτικός και βιώσιμος Τουρισμός, Ενέργεια) όπου η χώρα μας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα αλλά και ευρωπαϊκή υποστήριξη. Οι δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας μας είναι φυσικά πολύ ευρύτερες.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας συμμετέχω και στον διάλογο για την επόμενη ημέρα με όποιον τολμάει να αναφέρεται σε αυτήν. Οποιαδήποτε αδράνεια ή μουρμούρα δεν προσφέρει τίποτε άλλο παρά εκτόνωση στο Facebook.
Ο Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής με Το Ποτάμι
Τελευταία Νέα