Η ανορθόδοξη χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας που αποτύπωναν (σε υψηλή συνήθως ένταση) τα άλμπουμ και τα συμφωνικά έργα του, ενέπνευσαν στο ξεκίνημά τους μπάντες όπως οι Swans και οι Sonic Youth – ειδικά οι τελευταίοι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους από την εταιρεία του.

Τα πειραματικά θεατρικά έργα του, αν και εξόχως αντισυμβατικά, προσέλκυαν στη δεκαετία του ’70 το ενδιαφέρον ακόμα και μεγάλων εφημερίδων. Ο Ντέιβιντ Μπόουι τον θεωρούσε σημαντική επιρροή, κατατάσσοντας τον δίσκο του «Ascension» του 1981 στους 25 αγαπημένους του, ενώ ο συνθέτης Τζον Κέιτζ μιλούσε κάποτε για το έργο του επί είκοσι σχεδόν λεπτά.

Αυτός ήταν σε γενικές γραμμές ο Γκλεν Μπράνκα, ο αμερικανός κιθαρίστας, συνθέτης, θεατράνθρωπος, αλλά και ποιητής ή και εικαστικός, που σύμφωνα με ανακοίνωση της συζύγου του, Ρεγκ Μπλουρ, πέθανε την περασμένη Κυριακή, σε ηλικία 69 ετών.

«Από καρκίνο του λάρυγγα»

«Εφυγε στον ύπνο του από καρκίνο του λάρυγγα», έγραψε στα social media η Μπλουρ, μουσικός κι η ίδια και συνεργάτης του. «Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που τα τελευταία δεκαοκτώμισι χρόνια μπόρεσα να ζήσω και να εργαστώ στο πλάι μιας τόσο εντυπωσιακής πηγής έμπνευσης και δημιουργικότητας. Η δισκογραφία του αποτύπωνε μόνο μέρος των ιδεών του. Η επίδρασή του στη μουσική είναι ανυπολόγιστη».

Γεννημένος το 1948 στο Χάρισμπουργκ της Πενσιλβάνια, ο Μπράνκα άρχισε να παίζει κιθάρα στα δεκαπέντε του, σπούδασε θέατρο στο κολέγιο Εμερσον της Βοστόνης, έστησε την πειραματική ομάδα Bastard Theatre, μέχρι που το ενδιαφέρον του τράβηξε η μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης του ’70. Η μπάντα του, «Theoretical Girls» προέκυψε σχεδόν από ανάγκη: «πήγα στη Νέα Υόρκη για ν’ ασχοληθώ με το θέατρο, αλλά και για να δω από κοντά όλους τους πανκ ήρωές μου.

Οπως αποδείχθηκε όμως, όλοι έλειπαν σε περιοδεία», διηγιόταν σε παλιότερη συνέντευξή του στο διαδικτυακό περιοδικό Noisey. «Δεν μπορούσες να δεις την Πάτι Σμιθ, τους Ramones, τους Television. Δεν συνέβαινε τίποτα. Τα υπόλοιπα πανκ συγκροτήματα, έπαιζαν κυρίως power pop και εμπορικές αηδίες. Ηθελα να παίξω πειραματικό ροκ, αληθινά πειραματικό, μουσικές περφόρμανς μακράς διάρκειας. Οι “Theoretical Girls” γεννήθηκαν σε αυτό το κενό».

Εξίσου σημαντικά ήταν τα συμφωνικά έργα του, που αναμειγνύαν τα παραδοσιακά όργανα μιας ορχήστρας με ηλεκτρικές κιθάρες και βιομηχανικούς ήχους, στο πλαίσιο μιας προσέγγισης που συνδύαζε τη μικροτονική μουσική και τα μαθηματικά.

«Μετα-μινιμαλιστικό»

Το ύφος του, που χαρακτηριζόταν «μετα-μινιμαλιστικό», αποτυπώθηκε μεταξύ άλλων και σε συναυλία με εκατό ηλεκτρικές κιθάρες που πραγματοποιήθηκε στη βάση των Διδύμων Πύργων στο Μανχάταν τον Ιούνιο του 2001, λίγους μήνες πριν το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Επανακυκλοφορία του άλμπουμ του «Ascension» καθώς και βράβευσή του από το «Foundation for Contemporary Artists» το 2008, αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για τη δουλειά του, ενώ το 2011 εμφανίστηκε στο μουσικό φεστιβάλ Primavera.

«Ο ήχος του ήταν η πιο ριζοσπαστική και ευφυής απάντηση στο πανκ και στην αβάν-γκαρντ που είχα ακούσει ποτέ», δήλωσε πρόσφατα ο κιθαρίστας των Sonic Youth, Λι Ρανάλντο.

«Η μουσική του και η προσέγγισή του άλλαξαν όλα όσα νόμιζα ότι ήταν πιθανά ως προς τη σύνθεση με βάση την ηλεκτρική κιθάρα», σχολίαζε ο κιθαρίστας των Silver Jews, Γουίλιαμ Τάιλερ.

Και πρόσθεσε: «Πριν από τον Μπράνκα δεν πίστευα ότι μπορούσες να συνθέσεις μουσική γι αυτό το όργανο, αλλά εκείνος άνοιξε όλες τις δυνατότητές του. Κάπου μεταξύ των ρυθμών του progressive rock, της ελευθερίας του πανκ και των επιθετικών βόμβων των μινιμαλιστών, απέδειξε ότι η ηλεκτρική κιθάρα είναι συμφωνικό όργανο, τόσο πολύπλοκο, όσο και το πιάνο ή το τσέλο».

Τελευταία Νέα