Εναν συνεχή και καθημερινό αγώνα δίνουν οι ασθενείς με ρευματικές παθήσεις, με πρώτο εμπόδιο την άρνησή τους να αποδεχθούν και να συμβιβαστούν με την ασθένειά τους. Παράλληλα, αναγκάζονται να παλέψουν όχι μόνο με την ψυχική αλλά και με την οικονομική επιβάρυνσή τους, έως ότου να φτάσουν στον κατάλληλο γιατρό.

Τη δύσκολη διαδρομή των ασθενών «χαρτογράφησε» η Αθανασία Παππά, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της στην εκδήλωση «Ημέρες Υγείας 2018». Οι άνθρωποι που προσβάλλονται από χρόνιες ασθένειες όπως είναι οι ρευματικές παθήσεις είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν καθημερινή φαρμακευτική αγωγή και να προσαρμόζονται (συχνά χωρίς καμία πίστωση χρόνου) στα νέα δεδομένα που επιτάσσει η εκάστοτε νόσος.

«Ενα μεγάλο ζήτημα, που το συναντάμε κυρίως στην περιφέρεια», σημειώνει η Αθανασία Παππά, «είναι ο στιγματισμός που βιώνει ένα άτομο που πάσχει από κάποια ρευματική πάθηση λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης (αν κουτσαίνει, αν έχει φλεγμονές κ.τ.λ.). Τα άτομα, στην περιφέρεια κυρίως, αναγκάζονται να απομονωθούν και να κλειστούν στον εαυτό τους». Ωστόσο, όπως μαρτυρούν οι ίδιοι οι ασθενείς, σε ποσοστό 80%, θέλουν να αποτελούν δραστήρια μέλη της κοινωνίας και συνεπώς να εργάζονται.

Αλλωστε, από ψυχοκοινωνική άποψη, η εργασία μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία ο ρευματοπαθής να επανασυνδεθεί και να ξανακερδίσει τις σχέσεις με φίλους και συναδέλφους, ενώ για πολλούς ανθρώπους αποτελεί πηγή αυτοπεποίθησης και τον σημαντικότερο σκοπό στη ζωή τους. Ωστόσο για αρκετούς ασθενείς είναι αρκετά δύσκολο να συνεχίσουν να εργάζονται, με το 67% των πασχόντων να μένει εκτός εργασίας από τα πέντε πρώτα χρόνια της νόσου.

Ενα άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η αρνητική επίδραση της ρευματοπάθειας στη σεξουαλική ζωή. «Πολλοί βιώνουν την απώλεια της σεξουαλικής τους λειτουργίας ή της σεξουαλικής επιθυμίας τους, λόγω της ίδιας της νόσου, μέσω της δυσκαμψίας, του πόνου, των χειρουργείων, των ανεπιθύμητων δράσεων των φαρμάκων, των παραμορφώσεων κ.ά. Οι ασθενείς με ρευματικά νοσήματα αρκετές φορές αισθάνονται άβολα να συζητούν τις σεξουαλικές τους ανησυχίες με τους συντρόφους τους ή ακόμα και με τους γιατρούς τους».

Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ασθένεια αποτελεί συχνά εμπόδιο και στη δημιουργία οικογένειας. Και αυτό διότι η απόκτηση ενός παιδιού εξαρτάται από τον τύπο του νοσήματος, από το στάδιο της νόσου και από τα θεραπευτικά σχέδια.

Τελευταία Νέα