Αντιφάσεις

Ο υπουργός Οικονομικών είναι κάτι σαν «ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπινο πρόσωπο». Χάνει βέβαια την ψυχραιμία του καμιά φορά στη Βουλή, αλλά γενικά είναι ήπιος, τα ελληνικά του προσελκύουν πάντα το ενδιαφέρον και το χιούμορ του είναι σίγουρα καλύτερο από εκείνο του αρχηγού του. Το αστείο με τη φυματική σαρανταποδαρούσα είναι all time classic, κι ας είναι κλισεδιάρικο και προϊόν αριστοτεχνικής λογοκλοπής.

Αυτές τις ημέρες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι υποχρεωμένος να υποστηρίζει δύο εγγενώς αντιφατικά πράγματα. Το ένα είναι ότι, αντίθετα με αυτά που υποστηρίζει ο μνημονιακός Στουρνάρας και η γερμανόδουλη ΕΚΤ, η κυβέρνηση δεν θα ζητήσει προληπτική γραμμή στήριξης μετά τον Αύγουστο. Ο λόγος είναι προφανής: κάτι τέτοιο θα θόλωνε το αφήγημα περί καθαρής εξόδου. Ναι, θα υπάρχει ενισχυμένη εποπτεία, ναι, θα μας αξιολογούν συχνότερα από τις άλλες χώρες που βγήκαν από το Μνημόνιο, αλλά επιτέλους θα είμαστε ανεξάρτητοι και υπερήφανοι, και αυτό μαντέψτε ποιος το κατάφερε.

Το ερώτημα βέβαια παραμένει: δεν θα ήμασταν πιο ασφαλείς με μια γραμμή στήριξης; Και εδώ ο Τσακαλώτος επινοεί κατά καιρούς διάφορες απαντήσεις. Η τελευταία ήταν ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι οίκοι αξιολόγησης δεν θα αναβαθμίσουν τα ελληνικά ομόλογα. Ψέματα, λένε οι τέσσερις οίκοι με δηλώσεις τους στη χθεσινή «Καθημερινή». «Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις».

Το δεύτερο ζήτημα είναι ακόμη πιο μπερδεμένο και αφορά τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει από διάφορα στάδια. Οταν ήταν αντιπολίτευση, καταδίκαζε αυτούς που ρουφούσαν το αίμα των λαών της Λατινικής Αμερικής. Οταν έγινε κυβέρνηση, αντελήφθη ότι χωρίς ΔΝΤ δεν υπήρχε και πρόγραμμα, οπότε αναγκάστηκε να το υποστηρίξει. Μετά το ξανακατήγγειλε λόγω των λανθασμένων προβλέψεών του και το ξαναϋποστήριξε όταν συγκρούστηκε ανοιχτά με το Βερολίνο για το ελληνικό χρέος. Τώρα έχει επιλεγεί μια τρίτη λύση. Δεν παίρνουμε θέση, είπε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικων. Que será, será.

Πίσω από αυτή την πολιτική Πόντιου Πιλάτου βρίσκεται μια αντίφαση που αυτή τη φορά δεν είναι ελληνική. Το ΔΝΤ δεν θα δώσει στην Αθήνα τα 2 δισεκατομμύρια που είχε υποσχεθεί, αφού οι απαιτήσεις του για ελάφρυνση του χρέους δεν γίνονται δεκτές. Σύμφωνα με το Politico, όμως, θα «παραμείνει» στο πρόγραμμα με τη μορφή ενός μηχανισμού που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να λάβει γρήγορα δάνειο αν έχει στο μέλλον οικονομικές δυσκολίες. Οι όροι θα είναι τόσο σκληροί, που καμιά κυβέρνηση δεν θα προσφύγει ποτέ σε αυτό το μέτρο. Η Μέρκελ θα μπορεί όμως πάντα να λέει στο Κοινοβούλιό της ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.

Με πιο ευχαριστημένο απ’ όλους τον Τσακαλώτο, που θα έχει να λέει ότι τετραγώνισε τον κύκλο. Μόνο τις συντάξεις δεν θα μπορέσει να κρατήσει αλώβητες, αλλά στο κάτω κάτω δεν το υποσχέθηκε ποτέ.