Στο ποδόσφαιρο (όπου ενίοτε οι άνθρωποι είναι σοβαρότεροι από την πολιτική…) λένε ότι «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει».
Κι έως τώρα η ομάδα της αντιπολίτευσης κερδίζει. Καλώς ή κακώς.
Η στρατηγική της απομόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ και της μη συναλλαγής με την κυβέρνηση έχει μεταβάλει ριζικά το σκηνικό του 2015.
Ολοι εκτιμούν πως όποτε γίνουν εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει από κλαμένος έως άκλαυτος κι ότι η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά θα βγουν λίγο ή πολύ ενισχυμένες.
Λογικό. Η κυβέρνηση έχει φορτωθεί στο ακέραιο το κόστος της πολιτικής της, οδούς διαφυγής δεν διαθέτει, ούτε πιθανές συμμαχίες, και η αρνητική εικόνα της (πραγματική ή υπερτονισμένη…) την έχει καταστήσει απωθητική στην ευρύτερη πλειοψηφία.
Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η πιο ασφαλής μέθοδος επιτυχίας στην πολιτική είναι η δαιμονοποίηση του αντιπάλου!
Ερώτηση κρίσεως. Αν όλα αυτά είναι έτσι (που είναι…) για ποιον λόγο να αλλάξει η αντιπολίτευση την ομάδα που κερδίζει και την τακτική που κερδίζει;
Ποιον συμφέρει να αλλάξει; Μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν βλέπω γιατί να τον βοηθήσουν.
Ακούω διάφορες απόψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδιος, ότι εκπολιτίστηκε ή ότι προτίθεται να εκπολιτιστεί, ότι προσαρμόστηκε, ότι έχει γίνει κανονικό κόμμα κ.λπ.
Καμία αντίρρηση. Μπορεί να έχουν δίκιο, μπορεί και άδικο.
Είναι αναντίρρητα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τους ιστορικούς και τους αναλυτές του μέλλοντος. Μετά τις εκλογές ελπίζω να οργανώσουμε ημερίδες με τον Μουζέλη, τον Μαραντζίδη και τα άλλα παιδιά να κουβεντιάσουμε τη μεταβολή του ΣΥΡΙΖΑ και τις νέες τάσεις στην ιστοριογραφία του 19ου αιώνα.
Εως τότε όμως το ζητούμενο είναι οι επόμενες εκλογές.
Και μεταξύ μας δεν βλέπω γιατί πρέπει να αλλάξει η ομάδα που φαίνεται να κερδίζει τις εκλογές και μάλιστα λίγους μήνες πριν από τις εκλογές.
Αργότερα θα αναλύσουμε τα υπόλοιπα με την ησυχία μας.
Διότι βασικός κανόνας της πολιτικής είναι να διαχωρίζεις το ουσιώδες από τα δευτερεύοντα. Και σε κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία το ουσιώδες δεν είναι η ιστορική εξέλιξη των κομμάτων, ούτε τα ομόφυλα ζευγάρια, ούτε η Β’ Αθηνών, αλλά αν πρέπει να φύγει ή να μείνει η κυβέρνηση.
Τα υπόλοιπα είναι κολοκύθια τούμπανα που αφορούν μόνο όσους δυσκολεύονται να απαντήσουν στο ουσιώδες ή όσους έχουν χρόνο για χάσιμο.
Αλλωστε και για να επιστρέψω στο παράδειγμα της αρχής, το ποδόσφαιρο τα έχει λυμένα αυτά.
Ο μεγάλος Μπιλ Σάνκλι έλεγε πως «όταν είσαι στην περιοχή και δεν ξέρεις τι να κάνεις την μπάλα, βάλε γκολ και μετά θα συζητήσουμε στα αποδυτήρια όλες τις άλλες δυνατότητες που είχες».
