Το σίριαλ Λάζαρος σχετικά με το +1 ήταν αναμενόμενο και δεδομένο. Κάτι σαν τον Ντίντακ Βιλά, πέρυσι τέτοια εποχή, που θα έκοβε ξύλα στα Σπάτα. Και τελικά πήγε στην Εσπανιόλ έναντι αντιτίμου 100.000 ευρώ. Ηδη επί του θέματος τοποθετήθηκαν έμπειροι νομικοί όπως ο Αλέξης Κούγιας κι ο Πάρης Ατλαμάζογλου. Οτι οι μονομερείς ανανεώσεις δεν υφίστανται πλέον κι ο ποδοσφαιριστής θα δικαιωθεί. Για να θυμηθούμε μία ψυχή που έλεγε «οι εποχές Μάτσα – Καζαντζίδη τελειώσανε, κύριοι». Αν άλλωστε το +1 ήταν αμάχητο και ισχυρό, η ΑΕΚ θα το είχε επικοινωνήσει ευθύς εξ αρχής. Εδώ και μήνες όταν άνοιξε η υπόθεση: «Δεν υπάρχει θέμα Χριστοδουλόπουλου. Ο ποδοσφαιριστής έχει συμβόλαιο μέχρι το 2019». Αν το συμβόλαιο είναι ισχυρό, δεν έχεις κανένα λόγο ν’ ανοίξεις διάλογο και να μπεις σε συζητήσεις.

Προσωπικότητα

Πριν από δέκα χρόνια έκανα ραδιόφωνο. Στον πάλαι ποτέ Sentra. Εβγαλα λοιπόν τον Ιεροκλή Στολτίδη (φωτογραφία). Από τις ελάχιστες φορές που είχε βγει να μιλήσει. Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, σπάνιος χαρακτήρας. Το κεφάλι κάτω, δουλειά και μόνο δουλειά. Με το Euro 2004 να είναι σχετικά πρόσφατο, κάποια στιγμή τον ρωτάω: «Αισθάνεσαι πικρία που δεν ήσουν στη ομάδα που πήρε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα; Σε αδίκησε ο Ρεχάγκελ»; Η απάντηση ήταν «δεν πειράζει». Τον ξαναρωτάω: «Δεν είναι μόνο η δόξα να είσαι πρωταθλητής Ευρώπης. Ενα εκατομμύριο ευρώ ήταν το πριμ». Η ίδια ακριβώς απάντηση: «Δεν πειράζει». Από τις σπάνιες, από τις ελάχιστες περιπτώσεις που με εξέπληξε δημόσιος λόγος ποδοσφαιριστή. Η απόδειξη ότι ο Ιεροκλής Στολτίδης έκανε αυτήν την καριέρα χάρις στην προσωπικότητά του κι όχι για τα αθλητικά προσόντα του.

Χάνει

Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά: Διαβάζοντας τη δήλωση του Αλεξάνδρου Πασχαλάκη (φωτογραφία) «αφιερώνω το Κύπελλο και στον Σκίμπε». Κατανοείς ότι έχεις να κάνεις με ποδοσφαιριστή. Καλλιτέχνης και αθλητής έχει την εντύπωση ότι είναι ο καλύτερος. Του κόσμου. Ο Πασχαλάκης, πράγματι έχει κάνει καλό πρωτάθλημα. Είναι από τους γκολκίπερ που γεμίζουν το τέρμα. Παρά τον όγκο του, έχει πολύ καλά ρεφλέξ. Πέφτει και σηκώνεται γρήγορα. Εχει καλά χτυπήματα με τα πόδια αλλά και με τα χέρια μπορεί να σημαδέψει και να βρει συμπαίκτη του στα τριάντα μέτρα. Εχει όλο το πακέτο για να δουλέψει, να βελτιωθεί και να γίνει ακόμα καλύτερος. Με το να βιάζεται και να πετάει μπηχτές χάνει. Δεν κερδίζει. Οι αθλητές μιλάνε με την απόδοσή τους. Οχι μόνο με το στόμα. Κι ο Πασχαλάκης είναι στην αρχή. Ακόμα δεν έχει κάνει τίποτα. Τρία χρόνια στον Πανθρακικό είχε 13 συμμετοχές, μία σεζόν στα Γιάννινα 20 και φέτος στον ΠΑΟΚ 17. Ενα ολόκληρο πρωτάθλημα ακόμα δεν έχει βγάλει.

Πρόσφυγες

Ο Ντέμης Νικολαΐδης (φωτογραφία) έχει σταματήσει προ πολλού το ποδόσφαιρο. Είναι πλέον 45 ετών. Από καιρού εις καιρόν αρέσκεται στις δημόσιες παρεμβάσεις. Οπως η πρόσφατη σχετικά με τα επεισόδια στον τελικό: «Η αντιπαλότητα μεταξύ των φιλάθλων της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ είναι έξω από τη λογική μου. Είναι πρόσφυγες». Δηλαδή, η αντιπαλότητα ΠΑΟΚ – Αρη είναι μέσα στη λογική του επειδή ανήκουν στη ίδια πόλη; Οι οπαδοί Ιωνικού και Προοδευτικής έχουν δικαίωμα να σκοτώνονται επειδή είναι γειτονάκια; Το να στείλουνε οι οπαδοί της ΑΕΚ δέκα οπαδούς της Μίλαν στο νοσοκομείο είναι εντός της λογικής του; Κατανοητή η ανάγκη τού φαίνεσθαι. Προφανώς, κάποιος από τους φίλους του πρέπει να του πει ότι μιλάμε όταν έχουμε να πούμε κάτι. Το να λες το αυτονόητο ή να εκβιάζεις την εξυπνάδα (όπως στην προκειμένη περίπτωση) και άχαρο είναι και βαρετό.

Τελευταία Νέα