Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει ρίξει όλο της το βάρος στο θέμα της περικοπής των συντάξεων. Θέλοντας προφανώς να παρατείνει τη θητεία της και πέραν του Ιανουαρίου του 2019 –όταν, σύμφωνα με όσα έχει συμφωνήσει η ίδια, θα πρέπει να προχωρήσει στις περικοπές –επιχειρεί να αναβάλει για αργότερα την εφαρμογή του μέτρου.
Κάτω από αυτό το πρίσμα τίθεται ένα ερώτημα: ώς πού είναι διατεθειμένη να φτάσει η κυβέρνηση για λίγους μήνες παραπάνω στην εξουσία; Από το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» προκύπτει ότι ένα από τα διαπραγματευτικά χαρτιά που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει είναι η ρύθμιση του χρέους. Αυτό που θέλει να κάνει είναι να θέσει στα ήδη συμφωνηθέντα έναν νέο όρο: εάν οι δανειστές δεν ρυθμίσουν το χρέος, τότε και εκείνη δεν θα περικόψει τις συντάξεις.
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα ιδιότυπο παζάρι: είναι σαν να έχει κλείσει η τιμή ενός προϊόντος εδώ και καιρό και να θυμηθεί ξαφνικά ο αγοραστής, ένας αγοραστής μάλιστα που δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, να ζητήσει έκπτωση.
Ολα αυτά, ενώ το ίδιο το αίτημα της αναβολής υποκρύπτει πολιτική ιδιοτέλεια χωρίς να προσφέρει πραγματική ανακούφιση στους πολίτες. Θα είχε νόημα, με άλλα λόγια, να αφιερώσει η κυβέρνηση όλες τις δυνάμεις της στην αναζήτηση λύσεων για να ελαφρώσει τους φορολογουμένους από τα βάρη που τους έχει φορτώσει. Κι όχι να κάνει αυτό το νυν υπέρ πάντων παζάρι απλώς για να φορτώσει τις περικοπές στους επόμενους.
