Επαν-ήλθε για να μείνει

«Μαμά, αν με έχανες και αν κάθε ένδειξη επιβεβαίωνε πως είχα εξαφανιστεί για πάντα, θα αρνιόσουν να το πιστέψεις;»: αυτό ρώτησε η Γουινόνα Ράιντερ τη μητέρα της όταν ξεκινούσε να μελετάει τον ρόλο της Τζόις Μπάγερς, μιας γυναίκας που χάνει το παιδί της, στη σειρά μυστηρίου «Stranger things». «Φυσικά και θα αρνιόμουν να το πιστέψω!» απάντησε η μητέρα της, δίνοντάς της, όπως η ηθοποιός αποκάλυψε, το κλειδί για να προσεγγίσει έναν χαρακτήρα που αρχικά της είχε φανεί εξαιρετικά δύσκολος, «κυρίως επειδή εγώ δεν είχα παιδιά». Τελικά, η ταύτισή της με τον ρόλο ήταν τόσο μεγάλη, που η Ράιντερ έκλαιγε κάθε μέρα, εντός και εκτός πλατό. Αν και κανονικά θα έπρεπε να γελάει κάθε μέρα: η επιτυχία του σίριαλ του Netflix τής έδωσε την ευκαιρία να επανακάμψει σε έναν χώρο που την είχε απομονώσει με εξαιρετική σκληρότητα όταν συνελήφθη να κλέβει ρούχα από ένα μαγαζί. Εχοντας δει την καριέρα της να καταστρέφεται μέσα σε μερικά λεπτά και το όνομά της να διασύρεται για ένα παράπτωμα που δεν δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση τόσο αυστηρή τιμωρία, η Ράιντερ με το «Stranger things» θύμισε στο διεθνές κοινό πως είναι εδώ! Πριν από τη σειρά είχε, βεβαίως, εμφανιστεί σε μερικές ταινίες (ανάμεσά τους και στον «Μαύρο κύκνο»), καμία όμως δεν είχε την τεράστια επιτυχία της. Ή μάλλον καμία δεν λειτούργησε τόσο υπέρ της.

Ως επιστροφή χαιρετίστηκε από τον Τύπο η συμμετοχή της στο σίριαλ, με την ίδια να χαρακτηρίζει την περίοδο που μεσολάβησε από το σκάνδαλο ώσπου να της προτείνουν τον ρόλο της Τζόις «παύση, όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη κάποια στιγμή να κάνουμε μια παύση», αλλά και να εξομολογείται πως κατά τη διάρκεια της παύσης πέρασε δύσκολα, πολύ δύσκολα! Λογικό είναι: όταν έχεις μάθει να ζεις από παιδί μέσα στα φώτα και στο χειροκρότημα, πώς να αντέξεις το σκοτάδι και τη σιωπή; Αν και, εκτός από το επαγγελματικό, ήταν κυρίως το σκοτάδι που έκρυβε μέσα της εκείνο που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Σε συνέντευξή της το 2016 στο «New York Magazine» μίλησε ανοιχτά για τη μάχη της με την κατάθλιψη (γιατί αυτό είναι το σκοτάδι εντός της) και για την εύθραυστη και υπερευαίσθητη πλευρά του εαυτού της.

Το κορίτσι του «Σκαθαροζούμη»

Η Γουινόνα Ράιντερ πήρε το όνομά της από την πόλη Γουινόνα (της Μινεσότα), όπου γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1971, και υιοθέτησε το ψευδώνυμο Ράιντερ επειδή όταν ρωτήθηκε με τι όνομα ήθελε να εμφανίζεται στους τίτλους της πρώτης ταινίας όπου έπαιξε («Lucas» του Ντέιβιντ Σέλτζερ, το 1986), εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουγε έναν δίσκο του Μιτς Ράιντερ. Το πραγματικό όνομά της είναι Γουινόνα Λόρα Χόροβιτς και τα παιδικά χρόνια της δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που θα λέγαμε συνηθισμένα: μεγάλωσε σε ένα κοινόβιο όπου πολλές οικογένειες συμβίωναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κατά συνέπεια χωρίς τις ανέσεις της σύγχρονης εποχής (ήταν εξάλλου βαφτισιμιά του γκουρού της ψυχεδέλειας και οπαδού της χρήσης LSD Τίμοθι Λίρι).

Οταν ανακάλυψε τον κινηματογράφο, από κάτι προβολές που γίνονταν στα πέριξ, τον ερωτεύθηκε. Μεγαλώνοντας, ενώ είχε πλέον μετακομίσει μαζί με τους γονείς της κοντά στο Σαν Φρανσίσκο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής. Τότε ήρθε στη ζωή της ο Σέλτζερ με τον «Lucas» και αμέσως μετά ο Τιμ Μπάρτον με τον «Σκαθαροζούμη». Η όμορφη Γουινόνα στον ρόλο της Λίντια, της κοπέλας που γίνεται φίλη με ένα ζευγάρι νεκρών (τους ερμηνεύουν η Τζίνα Ντέιβις και ο Αλεκ Μπάλντουιν) και προκαλεί τον έρωτα ενός τρομακτικού «ξωτικού» (Μάικλ Κίτον), κάνει την πρώτη επιτυχία της. Και να σκεφτεί κανείς πως αρχικά είχε αρνηθεί τον ρόλο.

Η πρώτη μεγάλη αγάπη

Τον Τιμ Μπάρτον θα συναντήσει ξανά δύο χρόνια μετά στον «Ψαλιδοχέρη», όπου ερμηνεύει την Κιμ, την κοπέλα που ερωτεύεται το αλούτερο πλάσμα (ένα αγόρι με ψαλίδια στη θέση των χεριών του) που ερμηνεύει ο Τζόνι Ντεπ. Στα γυρίσματα, Γουινόνα και Τζόνι ερωτεύονται. Ο ηθοποιός αποτυπώνει τα αισθήματά του στον δεξί του ώμο, χτυπώντας ένα τατουάζ που γράφει «Winona forever». Μετά τον χωρισμό τους το μετατρέπει σε «Wino forever» («Μπεκρής για πάντα»). «Αντιμετωπίζω τα τατουάζ μου σαν να μην είναι μόνιμα» είπε σε συνέντευξή του στο περιοδικό «GQ» το 1993. «Το να προσπαθείς να τα αφαιρέσεις είναι σαν να προσποιείσαι πως δεν συνέβη τίποτα. Παρεμβαίνοντας σε αυτά, τα κάνεις με έναν τρόπο πιο χαριτωμένα». Εν προκειμένω, την παρέμβαση στο «Winona forever» την έκανε το 1994, για να δηλώσει δέκα χρόνια μετά στο «Playboy»: «Το τατουάζ είναι κάτι που μπορεί να το κάνεις πάνω στην τρέλα της στιγμής. Οταν χωρίζεις, είναι ακόμα εκεί. Το δικό μου το μετέτρεψα σε “Wino forever” ώστε να είναι κάπως πιο ακριβές».

Πάντως, όταν προ μηνών ο Ντεπ κατηγορήθηκε για βίαιη συμπεριφορά από την Αμπερ Χερντ, τη δεύτερη σύζυγό του, το… σβησμένο (από τον ώμο του) κορίτσι του βγήκε για να τον υπερασπιστεί. «Ποτέ, μα ποτέ δεν υπήρξε εχθρικός απέναντί μου» είπε η Ράιντερ. «Ποτέ δεν με κακοποίησε, με κανένα τρόπο! Ο Τζόνι που εγώ γνώρισα είναι ένας καλός, ένας αξιαγάπητος άνδρας που φροντίζει και προστατεύει εκείνους που αγαπάει. Με πληγώνουν αυτά που λέγονται, γιατί δεν του ταιριάζουν. Δεν εννοώ πως κάποιος λέει ψέματα, δεν ήμουν εκεί, δεν μπορώ να ξέρω, θέλω όμως να πω πως εγώ είχα μαζί του μια σχέση αγάπης που κράτησε τέσσερα χρόνια. Ηταν η πρώτη μεγάλη αγάπη μου!».

Υποψηφιότητες για Οσκαρ

Πίσω στο 1990, ενώ η 19χρονη Γουινόνα ζούσε τον έρωτά της με τον Τζόνι Ντεπ, έχτιζε παράλληλα και την καριέρα της. Ως κόρη της Σερ στις «Γοργόνες» βρέθηκε υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Β’ ρόλου. Στο «Μια νύχτα στον κόσμο» του Τζιμ Τζάρμους έπαιξε την οδηγό ταξί που μετέφερε την Τζίνα Ρόουλαντς. Στον «Dracula» του Φράνσις Φορντ Κόπολα ήταν η κοπέλα που έκλεψε την καρδιά του Κόμη Βλαντ (Γκάρι Ολντμαν), ενώ στα «Χρόνια της αθωότητας» του Μάρτιν Σκορσέζε η γυναίκα για την οποία ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις θυσιάζει τον έρωτά του για τη Μισέλ Φάιφερ. Για την ερμηνεία της κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Β’ ρόλου και ήταν υποψήφια για Οσκαρ Β’ ρόλου.

Υποψηφιότητα για Οσκαρ κέρδισε και με τις «Μικρές κυρίες» (1994). Ακολούθησαν ταινίες όπως οι «Celebrity» (του Γούντι Αλεν), «Το κορίτσι που άφησα πίσω», «Φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη»… Και ξαφνικά ξέσπασε το σκάνδαλο.

Κλέφτρα εσωρούχων

Το 2001 η ηθοποιός συνελήφθη σε γνωστό κατάστημα του Μπέβερλι Χιλς με την τσάντα της γεμάτη ρούχα, εσώρουχα και αξεσουάρ αξίας 5.000 δολαρίων, τα οποία δεν είχε πληρώσει. Οι φωτογραφίες από τις κάμερες ασφαλείας δημοσιεύτηκαν στον Τύπο. Ο εμπαιγμός ήταν τεράστιος. Η Ράιντερ βρέθηκε απομονωμένη από όλους, οι προσφορές για δουλειά άρχισαν να ελαττώνονται ή να αφορούν ταινίες αρκετά αδιάφορες. Πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου να βρει το κουράγιο και να μιλήσει ειλικρινά για την περιπέτειά της. «Δεν είμαι κλεπτομανής», είπε, «θα έλεγα πως εκείνη την εποχή βρισκόμουν σε σύγχυση. Ολα στη ζωή μου έτρεχαν με τέτοιους ρυθμούς που έχασα τον έλεγχο. Αρχισα να παίρνω ψυχοφάρμακα και ηρεμιστικά. Οταν με συνέλαβαν, δεν είχα επίγνωση των πράξεών μου». Η ηθοποιός έκανε θεραπεία και εξέτισε την ποινή (480 ώρες κοινωνικής προσφοράς) που της επιβλήθηκε από το δικαστήριο για τις κλοπές. Ομως, έκτοτε, κάθε φορά που το όνομά της ερχόταν στην επικαιρότητα για κάποια νέα δουλειά, κάποιος έβγαινε για να θυμίσει (για τις ανάγκες του ρεπορτάζ ή ως ανέκδοτο) την ανέντιμη πλευρά του χαρακτήρα της όπως είχε εκδηλωθεί μπροστά στα ράφια του πολυκαταστήματος. Ωσπου η τηλεοπτική επιτυχία ήρθε για να θολώσει τις δυσάρεστες αναμνήσεις.

Οι εµφανίσεις στην τηλεόραση