Εχω και κατά το παρελθόν αναφερθεί στον «μπιζιμπόντι» πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα κύριο Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος από εδώ το έχει από εκεί το πάει, όλο στην κρίση με την Τουρκία αναφέρεται, και πόσο αυτή μας επηρεάζει. Ψυλλιάζομαι ότι ο άνθρωπος δεν είναι ακριβώς ικανοποιημένος με το πακέτο της αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας και προσπαθεί να (μας) «σπρώξει» και τίποτε άλλο, από την πλούσια σε προϊόντα αμερικανική πολεμική βιομηχανία.
Προχθές, για παράδειγμα, μιλώντας σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Πειραιά για την ενέργεια, κατάφερε να χωρέσει στην ομιλία του και τα ελληνοτουρκικά, όσο πιο κινδυνολογικά γινόταν για την περίσταση. Είπε, συγκεκριμένα, ο καλός αυτός ο άνθρωπος:
«Εχετε μεν μια αλληλεπίδραση με την Τουρκία, αλλά επίσης είστε αντιμέτωποι κάθε ημέρα από απρόβλεπτες συμπεριφορές, είτε είναι συγκρούσεις πλοίων στο Ανατολικό Αιγαίο είτε η απαράδεκτη συνεχιζόμενη κράτηση των ελλήνων στρατιωτικών, που θα έπρεπε να έχουν επιστρέψει σπίτι, στο πνεύμα της συμμαχικής σχέσης, εδώ και καιρό»…
Για τα πρώτα δεν με ενδιαφέρει τόσο, είναι δουλειά της κυβέρνησης να αξιολογήσει τι λέει κάθε τόσο (θυμίζω ότι στις αρχές του χρόνου μάς είχε εκφράσει τους «φόβους» του για «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο τούς επόμενους έξι μήνες –ώς τον Ιούνιο δηλαδή). Για το δεύτερο όμως έχω να του πω, μια και απ’ ό,τι βλέπω ουδείς αποτολμά να το κάνει, ότι υπάρχει ένας στίχος από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Αγγελος Εξάγγελος» που λέει «…αφού δεν είχε νέα, ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα»…
Ας ζητήσει να του το μεταφράσουν. Κι επίσης δεν προσφέρει τίποτε απολύτως να μας λέει κάθε τρεις και λίγο ότι είναι «απαράδεκτη η συνεχιζόμενη κράτηση των ελλήνων στρατιωτικών, που θα έπρεπε να έχουν επιστρέψει σπίτι (…) εδώ και καιρό». Το ξέρουμε ότι είναι απαράδεκτη. Αφού δεν μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει αυτό, τουλάχιστον ας σεβαστεί τον πόνο των γονιών των παιδιών. Ελεος πια…

Το ατόπημα του Αδωνι
Είναι ο Αδωνις… Τραμπ; Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό, μου το έθεσε σοβαρό στέλεχος της ΝουΔου χθες το μεσημέρι, ως πρόλογο στην αποστροφή που αισθάνθηκε και θέλησε να μου την εκφράσει, για ένα σοβαρό φάουλ του αντιπροέδρου Αδωνη. Τι έκανε το παλικάρι; Αενάως απασχολούμενος με το twitter (όπως και ο πρόεδρος Τράμπ), αποφάσισε να πάρει μέρος, με την πλευρά των Ισραηλινών, στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, με αφορμή τη σφαγή στη Γάζα. Και το έκανε με τον χειρότερο τρόπο: αναδημοσιεύοντας και επαναλαμβάνοντας στον λογαριασμό του στο twitter ανάρτηση του γιου του Μπενιαμίν Nετανιάχου, που εικονίζει μια τουρκική σημαία, παραποιημένη, και φέρουσα ως επίγραμμα την προστακτική τής… γενετήσιας πράξεως.
Θα μου επιτραπεί, τώρα, να δώσω έναν πιο προσωπικό τόνο στο όλο θέμα: Αδωνι, αγόρι μου, αντιπρόεδρος της ΝουΔου είσαι, αύριο μεθαύριο μπορεί να γίνετε κυβέρνηση, θες να μας πεις ύστερα από αυτό πώς θα επισκεφθείς την Τουρκία; Εσύ στο παρελθόν μού έχεις τονίσει, πολλές φορές δε, ότι «δεν είσαι και δεν θα γίνεις Καμμένος». Συγγνώμη που θα σου το πω, αλλά ο Καμμένος μπορεί να έχει πει διάφορα για τον Ερντογάν ή για κάποιους τούρκους πολιτικούς, αλλά τη χώρα, τη σημαία της και τον λαό της δεν τα έχει βρίσει ποτέ, και μάλιστα κατ’ αυτόν τον ελεεινό τρόπο. Εχω την αίσθηση ότι πρέπει να συνέλθεις…

Στα παλιά τους τα παπούτσια
Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει των υπουργών της κυβέρνησης ότι η Βουλή έχει πλην της νομοθετικής εργασίας και ένα ακόμη έργο: του ελέγχου της κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος Βούτσης καθώς φαίνεται το έχει αμελήσει αυτό το πράγμα –έτσι οι υπουργοί έχουν ο καθένας από ένα παλιό ζευγάρι παπούτσια και γράφουν εκεί την αντιπολίτευση και το καθήκον που έχουν να της απαντούν κάθε φορά που ρωτάει. Αν ο Πρόεδρος Βούτσης δεν αναγνωρίζει το γεγονός ως πρακτική των υπουργών, θα μπορούσε ίσως να τους ζητήσει να προσκομίσουν στη Βουλή αυτά τα παλιά παπούτσια που έχουν και γράφουν την αντιπολίτευση, να τα εκθέσει στο περιστύλιο, να περνάει ο κόσμος να βλέπει: Κοντονής, ας πούμε, 372 ερωτήσεις, απαντήσεις 18. Σπίρτζης, 253 ερωτήσεις, απαντήσεις 25, Χουλιαράκης 418, απαντήσεις 47 και πάει λέγοντας. Επίσης θα μπορούσε ο Πρόεδρος Βούτσης, αφού δεν σηκώνει το τηλέφωνο, να τους εξηγήσει «με δυο φωνήεντα» ότι αυτό που κάνουν είναι εξόχως αντικοινοβουλευτικό, αντιδημοκρατικό και απόδειξη αλαζονικής συμπεριφοράς, να λύσει διά παντός το θέμα, απαγορεύοντας στην αντιπολίτευση να ασκεί κοινοβουλευτικό έλεγχο –τι νόημα έχει να υποβάλλονται ερωτήσεις όταν δεν απαντώνται;

Γύρισαν την πλάτη στη Βουλή
Υπ’ αυτή την έννοια, αξιολογώ ως απολύτως παραδεκτή την αγανάκτηση του γραμματέα της ΚΟ της ΔΗΣΥ Βασίλη Κεγκέρογλου, ο οποίος απέδειξε με στοιχεία την άθλια συμπεριφορά των υπουργών της κυβέρνησης. Διαβάστε και φρίξτε: από τις 614 ερωτήσεις που έχουν κατατεθεί από την αρχή του έτους έως και τις 10/5/2018 έχουν απαντηθεί μόλις οι 196.
Ειδικότερα, τον Ιανουάριο κατατέθηκαν 91 επίκαιρες ερωτήσεις και απαντήθηκαν οι 30, τον Φεβρουάριο απαντήθηκαν οι 49 από σύνολο 154, τον Μάρτιο κατατέθηκαν 186 και απαντήθηκαν 63, τον επόμενο μήνα υπήρξαν 118 ερωτήσεις και οι υπουργοί ανταποκρίθηκαν σε 40 ενώ έως τις 10 Μαΐου κατατέθηκαν 65 επίκαιρες ερωτήσεις και μέχρι στιγμής έχουν απαντηθεί οι 14.
Ο κ. Κεγκέρογλου συνόδευσε τα στοιχεία με τη δήλωση «κατανοώ τους υπουργούς που δεν έρχονται, όχι γιατί δεν σέβονται αλλά γιατί δεν έχουν τι να πουν για την αδράνειά τους και την αναποτελεσματικότητά τους».
Εγώ από την πλευρά μου έχω να πω ότι καθημερινά διολισθαίνει η λειτουργία του θεσμού του Κοινοβουλίου. Και αυτό το χαίρονται μόνο όσοι εχθρεύονται τη Δημοκρατία…

Οπως τα έζησε…
Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρίσκομαι στο Μέγαρο Μουσικής (ΣΥΡΙΖΑ εντελώς… πια, μου λένε), προχθές βράδυ, κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του αγαπημένου προέδρου Γιάννη (Βαρβιτσιώτη) υπό τον τίτλο «Οπως τα έζησα: 1981 – 1993», αλλά η δική μου απουσία ήταν αμελητέα, μπροστά στο πλήθος που συνέρευσε. Στην κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου, ο ευπατρίδης πολιτικός είχε την ευτυχία να έχει στο ακροατήριο τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη (Παυλόπουλο), τον τέως Πρόεδρο Κάρολο (Παπούλια) θαλερό και ωραίο μετά την πρόσφατη περιπέτεια με την υγεία του, δύο πρώην Πρωθυπουργούς, τους Κώστα Καραμανλή και Παναγιώτη Πικραμμένο (ο πρώτος τού χρωστάει πολλά του Βαρβιτσιώτη, διότι ήταν αυτός που είχε την «έμπνευση» και ανέλαβε τη σχετική πρωτοβουλία να τον κάνει πρόεδρο της ΝουΔου το 1997). Κι ακόμη νυν και τέως πολιτικούς αρχηγούς, όπως ο πρόεδρος Βαγγέλης (Βενιζέλος), βουλευτές, πρώην υπουργούς, επιχειρηματίες, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών κ.α. Ο πρόεδρος Κυριάκος απουσίαζε στη Σόφια, γι’ αυτό δεν έδωσε το «παρών», μου είπαν.
Προσωπικά περιμένω ένα νέο βιβλίο Βαρβιτσιώτη, για το παρασκήνιο που οδήγησε στην εκλογή Καραμανλή στην ηγεσία της ΝουΔου, και αργότερα στην πρωθυπουργία, με τα γνωστά αποτελέσματα για τη χώρα…

Τελευταία Νέα