Κι ενώ σε όλα τα σπίτια τέτοια εποχή τα μαζεύoυν, στο βίντεο του Τσίπρα βάζουν το υπηρετικό προσωπικό να τα φρεσκάρει με την ηλεκτρική και μετά, μ’ έναν κλώτσο, παπ, ξετυλίγονται και στρώνονται από μόνα τους στα σκαλοπάτια. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται το μεγαλύτερο, κατά τη γνώμη μου, σεναριακό παράδοξο από καταβολής προπαγανδιστικής κινηματογραφίας: ο κυβερνήτης να απεικονίζεται την ώρα που κουτρουβαλάει στην κλίμακα χωρίς όμως ούτε ένα τόσο δα πλανάκι να ανεβαίνει. Πώς κι έτσι; Εκτός κι αν ο σεναριογράφος δεν θέλει πια το κεφάλι του ή δεν έχει καθόλου κεφάλι.
Είναι μεγάλη επιστήμη η προπαγάνδα και καλό είναι, εκεί στο Μαξίμου, να δίνουν την αρμόζουσα βαρύτητα στους συμβολισμούς, να μην υποτιμούν φερ’ ειπείν τη δυνατότητα του φιλοθεάμονος κοινού να παρασυρθεί σε δικές του ερμηνείες, τελείως διάφορες από εκείνες που θα επιθυμούσαν οι ξετυλιχτές της κόκκινης μοκέτας αν είχαν κουκούτσι μυαλό και στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής επικοινωνίας. Γιατί η ηττοπάθεια του γκουβέρνου δεν είναι σκουπιδάκι να την κρύψεις κάτω από το χαλί και να ξενοιάσεις. Είναι υγρό που απλώνεται και πιάνει όλη την εικόνα, μουσκεύει το πλάνο, αρχίζει να στάζει και ως κάτω στην πλατεία.
Πατώνει, ναι αλλά πότε με το καλό ρε παιδιά; Ωσπου να στέρξει ο Σταύρος Θεοδωράκης να γίνουν εκλογές, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αναπνέουμε όλοι μας με βράγχια. Τσιμπάει κανείς συριζαίος στο σκουληκάκι που του κουνάει η ΚινΑλ ή πάλι εμείς θα κληθούμε να κλείσουμε την τρύπα; Και με τι εγγυήσεις; Τη Φώφη που εκλέχτηκε για να διορίσει κεντροεπίτροπους ή τους κεντροεπίτροπους που δεν εκλέχτηκαν για να διοριστούν από την Φώφη; Μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, μπαφιασμένη από την υπερβολική χρήση, κάθεται παράμερα και μετράει τα δημοσκοπικά μπες – βγες, χωρίς να κουνιέται καθόλου από τη θέση της.
Την ακινησία της Ιστορίας. Αυτή να φοβάσαι. Γιατί άπαξ και κινηθεί, δεν θα είναι από τα σκαλιά ούτε από τα χαλιά. Τσουλώντας από την κουπαστή. Κι ας πάρει φωτιά ο πωπός της.
Τελευταία Νέα