ΚΡΙΚΟΙ

Η Ιταλία μπήκε και επισήμως από χθες σε τροχιά σύγκρουσης με την Ευρώπη, όπως τεκμαίρεται από το κοινό πρόγραμμα που παρουσίασαν το Κίνημα των 5 Αστέρων και η Λέγκα, τα δύο κόμματα που ετοιμάζονται να κυβερνήσουν τη χώρα. Αντιλαμβάνεται κανείς την έκταση που μπορεί να πάρει αυτή η σύγκρουση, εάν λάβει υπόψη ότι στο πρόγραμμα προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η θέσπιση ομολόγου που θα λειτουργεί περίπου ως παράλληλο νόμισμα.

Η απόσταση ασφαλώς από τις εξαγγελίες έως την εφαρμογή είναι μεγάλη. Μένει να φανεί, με άλλα λόγια, εάν τα δύο κόμματα είναι αποφασισμένα να διαβούν τον Ρουβίκωνα ή εάν θα σταματήσουν στις κόκκινες γραμμές των ευρωπαίων εταίρων. Σε κάθε περίπτωση, η Ιταλία περπατάει ήδη σε τεντωμένο σκοινί. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εάν χαθεί αυτή η ισορροπία του τρόμου και πέσει, θα παρασύρει μαζί της ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης: η αλυσίδα δεν αντέχει να χάσει τον τρίτο μεγαλύτερο κρίκο της.

Το συμπέρασμα είναι ότι το κοινό νόμισμα μπαίνει και πάλι σε αχαρτογράφητα νερά. Με τους πλέον αδύναμους κρίκους, όπως είναι ο ελληνικός, να είναι οι πλέον ευάλωτοι απέναντι σε καταιγίδες, ξέρες και καρχαρίες. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να επανεξετάσει τους σχεδιασμούς της, να εκπονήσει εναλλακτικά σχέδια ενόψει του τέλους του προγράμματος, όπως είναι η προληπτική γραμμή στήριξης. Δεν το είχε κάνει το καλοκαίρι ’15, όταν χάραζε τη δική της τροχιά σύγκρουσης με την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Εάν δεν το κάνει ούτε σήμερα, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ολέθριο.