Στις 17 Νοεμβρίου 2017 διακόσιες δώδεκα χιλιάδες πολίτες προσήλθαν στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουν τον νέο ηγέτη της Κεντροαριστεράς. Προφανώς ήξεραν τι ψήφιζαν. Τα διλήμματα είχαν διατυπωθεί και οι υποψηφιότητες είχαν εκτεθεί. Αυτοί οι 212.000 πολίτες, αριθμός μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο, τόσο, ώστε μερικοί να μιλούν για την ολική επαναφορά του κεντρώου χώρου, αποφάσισαν και δήλωσαν με την ψήφο τους και τη δυναμική τους ότι τους ενδιαφέρει να υπάρχει ένας πολιτικός οργανισμός, ένα κόμμα δηλαδή, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής την Φώφη Γεννηματά.
Αυτοί έδωσαν τις εντολές. Οι ερμηνείες για το αποτέλεσμα είναι πολλαπλές, όπως διαφορετικά είναι και τα κίνητρα του καθενός από αυτούς που προσήλθαν στις κάλπες. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα. Και δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Οσοι έχουν παρακολουθήσει από κοντά τις αγωνίες και τις προσπάθειες για την επανίδρυση του χώρου, από την κίνηση των 58, την ίδρυση και τις περιπέτειες του Ποταμιού, τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, την αποτυχία του ΚΙΔΗΣΟ, τη διάλυση της ΔΗΜΑΡ και τις αλλεπάλληλες επιτροπές διαλόγου, ξέρουν καλά ότι αυτός ο χώρος υπάρχει. Σε πείσμα απολιτικών αναλύσεων, ψευδεπίγραφων διευρύνσεων, προσωπικών σχεδιασμών. Υπάρχει μόνο όμως ως όλον. Αδιαίρετος και ομοούσιος.
Χιλιάδες πολίτες έδωσαν και ξανάδωσαν ευκαιρίες, έστειλαν μηνύματα, στήριξαν την προσπάθεια ανανέωσης, επανίδρυσης, αναγέννησης, αλλά κυρίως απαίτησαν και εξακολουθούν να απαιτούν τη δυνατότητα ύπαρξης του χώρου. Αυτό επίσης δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Οσοι από τους πρωταγωνιστές αλλά και τα κόμματα συλλογικά αποφάσισαν να μετάσχουν το έκαναν με απόλυτη συνείδηση των δυσκολιών και των εξαναγκασμών, των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων που κουβαλά ένα τέτοιο εγχείρημα.
Δυσκολίες που συναντούν εξάλλου όλα τα σοσιαλδημοκρατικά και κεντρώα κόμματα στην Ευρώπη σε μια εποχή ανόδου του λαϊκισμού και ενδυνάμωσης των άκρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και τότε στην κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης προσπαθούσε και τότε, χωρίς μεγάλη επιτυχία, να διευρύνει τη ΝΔ προς το Κέντρο.
Συνεπώς η συμμετοχή ήταν ενσύνειδη, οικειοθελής και συλλογική. Προφανώς ήξεραν τι έκαναν. Ξέραμε τι κάναμε. Αυτό που αποφασίσαμε πρέπει τώρα να το υπηρετήσουμε με σοβαρότητα και αξιοπιστία.
Το Ποτάμι και ο Καμίνης προσδώσαμε με τη συμμετοχή μας την απαραίτητη διεύρυνση και την ανανέωση που έχει ανάγκη ο χώρος. Αποδείξαμε ότι το ΠΑΣΟΚ μάς χρειάζεται τόσο όσο και εμείς χρειαζόμαστε το ΠΑΣΟΚ. Δρόμος προς τα πίσω δεν μπορεί να υπάρξει. Και αυτή είναι η δουλειά και η αποστολή μας. Να βοηθήσουμε στην προσπάθεια επανίδρυσης ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού, αντιλαϊκιστικού, μεταμνημονιακού κόμματος της Κεντροαριστεράς που θα εκφράζει τα συμφέροντα όσων χτυπήθηκαν από την κρίση αλλά και όσων δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη νέα εποχή. Η χώρα βγαίνει από τα Μνημόνια λαβωμένη.
Οικονομία σε στασιμότητα, θεσμοί σε κατάρρευση, εθνική διακινδύνευση, κοινωνία σε παρακμή. Χώρα του «Game of love». Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει μόνο να παίζει games και, όσο αν και το φαντάζονται κάποιοι, love δεν υπάρχει.
Στην εποχή όμως της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης οι πολίτες χρειάζονται να ακούν για το πώς θα γίνουμε μια χώρα με επενδύσεις στην καινοτομία, στην ποιότητα, στην παιδεία, στη διαφάνεια, στο μέλλον και όχι να ξαναβλέπουν φτηνά πολιτικά games περασμένων δεκαετιών.
Η Αθηνά Δρέττα είναι μέλος της ΚΕ του ΚΙΝΑΛ και στέλεχος στο Ποτάμι
Τελευταία Νέα