Ενα πρόσωπο που δεν μοιάζει με τα άλλα. Τι εννοώ: Τα τελευταία 20 με 30 χρόνια όλοι οι νέοι σταρ του Χόλιγουντ είναι πανέμορφοι. Αντρες, γυναίκες με κοψιές μοντέλων. Η Ευρώπη βέβαια ακόμα επιμένει: ένας ηθοποιός με τα χαρακτηριστικά, ας πούμε, του Βενσάν Κασέλ, δεν θα ξεκινούσε ποτέ καριέρα στο Αμέρικα. Εχοντας βέβαια καθιερωθεί στην Ευρώπη, μπορεί άνετα να κάνει τα περασματάκια του από εκεί. Και όντως μια τέτοια «φάτσα» είναι εξέχουσα εναλλακτική στα καλοσμιλεμένα πρόσωπα ηθοποιών που μοιάζουν στ’ αλήθεια περισσότερο με αγάλματα. Ετσι και ο Χαβιέρ Μπαρδέμ.

Ετσι και η Πενέλοπε Κρουθ. Η ομορφιά της οποίας έγκειται και σε αυτό το «κάτι» διαφορετικό. Που εμείς, ως «ευρωπαϊκό» κοινό, μπορούμε να εκτιμήσουμε –και το εκτιμήσαμε πρώτοι, στην ταινία του Μπίγκας Λούνα «Χαμόν χαμόν» το 1992 που προβλήθηκε και στην Ελλάδα. Εκεί η Κρουθ μοίρασε απλόχερα εμφράγματα με μια γυμνή εμφάνιση μεγατόνων. «Ηταν ένας σπουδαίος ρόλος, αλλά δεν ήμουν πραγματικά έτοιμη να κάνω γυμνό. Οχι όμως πως το μετανιώνω! Ηθελα να αρχίζω να δουλεύω και μου άλλαξε τη ζωή». Και τη δική της, και τη δική μας.

Η Πενέλοπε Κρουθ (και όχι «Κρουζ» όπως τη λέγαμε παλιά) Σάντσεθ γεννήθηκε στο Αλκομπέντας της Μαδρίτης στην Ισπανία. Σαν έφηβη, με δεκαετή θητεία στο μπαλέτο, η Κρουθ μπαίνει σε έναν κινηματογράφο και βλέπει μια ταινία που της «ανατινάζει» το κεφάλι, το «Δέσε με» του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Γίνεται φανατική οπαδός του (χρόνια πριν συνεργαστούν) και αρχίζει να κυνηγά μια κινηματογραφική καριέρα. Σημειώστε πως το πάθος της ήταν πιο δυνατό από τη δίψα της για (ακαδημαϊκή) γνώση. Δεν πήρε ποτέ απολυτήριο λυκείου, αφού στα δεκαπέντε της παράτησε το σχολείο για να ασχοληθεί με το modelling, με αφορμή έναν διαγωνισμό που είχε κερδίσει ανάμεσα σε τριακόσιες άλλες υποψήφιες και μετά την πασαρέλα φαίνεται πως είχε έρθει η ώρα της υποκριτικής.

Ετσι, συναντά τον Μπίγκας Λούνα και εμφανίζεται στο «Χαμόν χαμόν» στον ρόλο της Σίλβια, μιας νεαρής γυναίκας που περιμένει το πρώτο της παιδί ερχόμενη σε ρήξη με την πεθερά της που επιχειρεί να την καταστρέψει με κάθε τρόπο. Θα ακολουθήσει μια πρωταγωνιστική εμφάνιση στη βραβευμένη με Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας «Belle Epoque» του Φερνάντο Τρουέμπα. Μια κωμωδιούλα με τίτλο «Ο έρωτας βλάπτει σοβαρά την υγεία» θα την εκτοξεύσει ακόμα πιο ψηλά καθώς η πορεία της στα ισπανικά ταμεία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Δεν θα μπορούσε πια να περάσει απαρατήρητη από τον άνθρωπο που την ενέπνευσε να κυνηγήσει μια μεγάλη καριέρα. Ετσι, το 1997 έρχεται η συνεργασία με τον Πέδρο Αλμοδόβαρ στη «Καυτή σάρκα» και ο σκηνοθέτης θα δηλώσει: «Εχουμε δει μονάχα το ένα τοις εκατό του ταλέντου της. H καλύτερη δουλειά της δεν έφτασε ακόμη. Δημιουργεί πραγματικά από μόνη της τον τέλειο χαρακτήρα που της ταιριάζει σε κάθε ρόλο».

Το 1999 ξανασυνάντησε τον Αλμοδόβαρ στο «Ολα για τη μητέρα μου» που κέρδισε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και τη βάζει πια στα αμερικάνικα σαλόνια. Ετσι πρωταγωνιστεί στο «Blow» με τον Τζόνι Ντεπ, στο γνωστό και μη εξαιρετέο (ειδικά για το ελληνικό κοινό «Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» πλάι στον Νίκολας Κέιτζ, και στο «Vanilla Sky» του Κάμερον Κρόου πλάι στον Τομ Κρουζ, ριμέικ τού «Ανοιξε τα μάτια» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, στο οποίο επίσης πρωταγωνιστούσε. Θα ξεκινήσει έναν ερωτικό δεσμό με τον Κρουζ που θα βαστήξει τρία χρόνια –θα παραμείνουν όμως καλοί φίλοι: Η Κρουθ ήταν από τα πρώτα άτομα που επισκέφτηκαν τη νεογέννητη κόρη του Σούρι εκείνα τα ελαφρώς αθόρυβα χρόνια. Το 2008 μαθαίνει πως ο Γούντι Αλεν ετοιμάζεται να γυρίσει μια ταινία στη Βαρκελώνη. Ρόλος γι’ αυτήν δεν υπάρχει. Η ίδια όμως δεν το βάζει κάτω και πιέζει την παραγωγή με κάθε μέσο. Ο Αλεν γοητεύεται από το ταμπεραμέντο της και γράφει αμέσως έναν ρόλο γι’ αυτήν στην ταινία, τον ρόλο της ζηλιάρας πρώην γυναίκας του Χαβιέρ Μπαρδέμ στο «Vicky Cristina Barcelona». Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και κέρδισε το Οσκαρ β’ γυναικείου ρόλου. Ηταν η πρώτη ισπανίδα ηθοποιός που βραβεύτηκε με Οσκαρ αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο κέρδος καθώς το ζευγάρι στο σινεμά θα προκύψει και ζευγάρι στη ζωή: Κρουθ και Μπαρδέμ ερωτεύονται στα γυρίσματα. «Δεν θα ξεχάσω τις σκηνές στις οποίες καβγαδίζαμε και μου πετούσε πιάτα. Αναρωτήθηκα αν θέλω κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Η Πενέλοπε έχει αίμα που βράζει. Τα κάνει όλα με πάθος» θα δηλώσει μετέπειτα ο σύντροφός της.

Φέτος πρωταγωνιστούν μαζί στο «Everybody knows» του Ασγκάρ Φαραντί που άνοιξε το Φεστιβάλ Καννών. Στην ταινία μια ισπανίδα που πρέπει να επιστρέψει στη γενέτειρά της στη Μαδρίτη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση και καταλήγει να χρειαστεί τη βοήθεια τού πρώην φίλου της. Και επειδή αυτό που πουλάει φέτος στο κόκκινο χαλί είναι ο φεμινισμός, κάποιοι δημοσιογράφοι τη ρώτησαν αν πήρε «τα ίδια» με τον συμπρωταγωνιστή και σύζυγό της. Και εκείνη απάντησε «αφού το ρωτάτε, ναι». Μα, δεν ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο; Οχι πως η Κρουθ απέχει από τον ακτιβισμό: Την Ημέρα της Γυναίκας η ηθοποιός ακύρωσε όλες τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της και δήλωσε πως θα απεργήσει «κατ’ οίκον», αναθέτοντας τη φροντίδα των δύο παιδιών τους στον Χαβιέρ Μπαρδέμ!