«Ο χρόνος φθείρει τσ’ ομορφιές, δεν θα ‘σαι πάντα ωραία, θα πέσει και στο θέατρο που παίζεις η αυλαία». Αυτή η μαντινάδα αποτυπώνει εν μέρει την πορεία τής Καλλονής. Η διαφορά είναι πως στην περίπτωσή της δεν παρήλθαν πολλά χρόνια για να αφήσει τα σημάδια του ο χρόνος. Δεν πρόλαβε να γεράσει για ν’ ασχημύνει. Εξαφανίστηκε σε νεαρή ηλικία. Το 1994 γεννήθηκε από τη συγχώνευση του Αρισβαίου Καλλονής και του Απόλλωνα Δαφίων, την τριετία 2013-16 περπάτησε στην… πασαρέλα της Σούπερ Λίγκας, το 2016-17 αποχώρησε διαρκούσης της σεζόν από τη Football League και το 2017-18 δεν δήλωσε συμμετοχή ούτε στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Λέσβου.

Silver alert για μία ομάδα που σβήστηκε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη αφήνοντας πίσω ποδοσφαιριστές να κυνηγούν φυσικά πρόσωπα για τα δεδουλευμένα τους. Αφανίστηκε η ομάδα που πιστώνεται την υπέρβαση της παραμονής στη Σούπερ Λίγκα το 2013-14 αγωνιζόμενη μόνο εκτός έδρας (για 34 αγωνιστικές), επειδή δεν πληρούσε ακόμη τις προδιαγραφές της κατηγορίας το Δημοτικό Μυτιλήνης. Η περιφερόμενη Τσιγγάνα (έπαιξε ως γηπεδούχος κυρίως στο ΟΑΚΑ, αλλά και στο Κλεάνθης Βικελίδης) στην οποία άπαντες υποκλίθηκαν.

Ενας από τους ποδοσφαιριστές που άφησαν το αποτύπωμά τους και στην ιστορική άνοδο και στην τριετία της παραμονής στη Σούπερ Λίγκα είναι ο Ανέστης Αναστασιάδης. Πέτυχε μάλιστα –παρότι κεντρικός αμυντικός –το πρώτο και το τελευταίο γκολ τού συλλόγου της Λέσβου στη μεγάλη κατηγορία (στη νίκη 0-2 κόντρα στον Αρη στο Κλεάνθης Βικελίδης στις 25 Αυγούστου 2013 και στην ήττα 2-4 από τον Ατρόμητο στη Μυτιλήνη στις 10 Απριλίου 2016).

Ξετυλίγει όμως από τη χρονιά του προβιβασμού το κουβάρι των αναμνήσεων που δεν ξεθωριάζουν. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι πετύχαμε την άνοδο στο τελευταίο παιχνίδι και σχεδόν στο τελευταίο λεπτό με το γκολ του Ηλία Κώτσιου. Το στάδιο ήταν γεμάτο από 6.000 κόσμο και υπήρχαν άνθρωποι που παρακολουθούσαν το ματς από τις γύρω πολυκατοικίες. Μοναδική στιγμή για την ομάδα» αφηγείται ο πολύπειρος στόπερ για την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό Βόλου (2-2) στις 26 Μαΐου 2013.

Δεν λησμονεί όμως και την υπέρβαση της πρώτης σεζόν στη Σούπερ Λίγκα. «Αυτή η χρονιά ήταν η πιο πολυδάπανη και η πιο επίπονη με τα συνεχόμενα ταξίδια. Ηταν ένας τεράστιος άθλος για την ομάδα. Ο κύριος Ματζουράκης αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο. Ως προπονητής έβαλε τότε τις βάσεις για να σωθεί η ομάδα ακόμη πιο άνετα την επόμενη σεζόν αγωνιζόμενη πλέον στη Μυτιλήνη στα εντός έδρας παιχνίδια».

«Δεδουλευμένα ενός χρόνου»

Τι άλλαξε όμως και η Καλλονή πήρε την κάτω βόλτα, παρ’ ότι ξεπέρασε τον μεγάλο σκόπελο της πρώτης σεζόν; «Δυστυχώς μετά τη φυγή του Ματζουράκη η ομάδα δεν κράτησε τις αξίες που είχε δημιουργήσει. Η τρίτη σεζόν ήταν θεωρητικά η πιο εύκολη. Επρεπε να είμαστε πιο σοφοί, αλλά δυστυχώς έγιναν πολλά λάθη. Μιλώντας εκ των υστέρων βέβαια αποδείχτηκε ότι η ομάδα ξόδεψε πολλά λεφτά σε παίκτες που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν».

Παρότι ο Ανέστης Αναστασιάδης βρίσκεται στην παρούσα φάση σε δικαστική κόντρα με τον τότε ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Νίκο Μιχαλάκη, δεν ρίχνει την πέτρα του αναθέματος. «Πιστεύω ότι είναι καλός άνθρωπος. Πρόσφερε πολλά στην ομάδα και θα έπρεπε να είναι ευεργέτης για τη Λέσβο. Δυστυχώς η έλλειψη νοικοκυριού, πλάνου και σοβαρότητας –αν θέλετε –οδήγησαν σε τεράστιες οικονομικές εκκρεμότητες. Οι παίκτες αναγκάστηκαν να κινηθούν κατά φυσικών προσώπων μέσω πολιτικών δικαστηρίων. Οι παλαιότεροι φτάσαμε σε σημείο να χάσουμε τα δεδουλευμένα ενός χρόνου».

Στα διαστήρια

Ο Αναστασιάδης προσπαθεί πλέον να βρει το δίκιο του μέσω της δικαστικής οδού, αλλά κρατάει μέσα του σαν φυλακτό μοναδικές εμπειρίες. «Κάναμε προετοιμασίες στην Ιταλία και παίξαμε εκεί σχεδόν με όλες τις ομάδες. Εχουμε ωραίες αναμνήσεις. Συζητάμε ακόμη και σήμερα με τους τότε συμπαίκτες μου, τον Μανούσο και τον Χωριανόπουλο, για τα ιδιαίτερα βιώματά μας με την ομάδα. Στεναχωριέμαι όμως αφάνταστα για την κατάληξή της. Δώσαμε τα πάντα, την αγαπήσαμε, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μάς πλήγωσε. Οχι μόνο οικονομικά».