Είναι κρίμα που θα λείπουν ο Ντάστιν Χόφμαν και η Μέριλ Στριπ ώστε να γυριστεί αυτούσιο το remake της δραματικής ταινίας του 1979… Το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» εννοώ, που δεδομένων των συγκυριών και των καρμικών ανταμωμάτων μπορεί κάλλιστα να προβληθεί στο Βελιγράδι με τον προσήκοντα στην περίσταση τίτλο: Ζέλικο εναντίον Ζέλικο και δεν συμμαζεύεται!
Ούτε παραγγελία να είχε κάνει αυτό το καλό συναπάντημα ο Ομπράντοβιτς, στον οποίο μάλιστα έλαχε ο κλήρος να διεκδικεί το δέκατο τρόπαιό του στην Ευρωλίγκα στην πατρίδα του: όχι στη γενέτειρά του που είναι το Τσάτσακ, αλλά στο Βελιγράδι, το οποίο αποτελεί κιόλας την Ιθάκη στην οποία ποτέ δεν έφτασε το 2005, όταν η ήττα από τη Γαλλία ανάγκασε τη μεν Εθνική Σερβίας να φύγει με την ουρά στα σκέλια από το Νόβισαντ, τον δε Ζοτς να κυκλοφορεί με μαύρα γυαλιά για να μην τον αναγνωρίζουν οι οργισμένοι συμπατριώτες του!
Πέρυσι η Φενέρμπαχτσε ως πρωταθλήτρια Ευρώπης κατέβηκε τελευταία και λουσμένη στα κομφετί από τη σκηνή στην Κωνσταντινούπολη και έναν χρόνο αργότερα έφτασε πρώτη στο Βελιγράδι με την προσδοκία να ρίξει πάλι τη θριαμβευτική αυλαία και να εκπληρώσει το απωθημένο του προπονητή της. «Ναι, δεν έχω κατακτήσει ποτέ δύο τρόπαια στη σειρά, αλλά δεν είχα οδηγήσει κιόλας ποτέ άλλοτε μια ομάδα σε τέσσερα απανωτά Φάιναλ Φορ και αυτό με κάνει να χαίρομαι πολύ» σχολίασε ο Ομπράντοβιτς, περιστοιχισμένος από τρεις ανθρώπους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν παιδιά του δικού του σωλήνα!
Ασφαλώς ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Πάμπλο Λάσο και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν είναι σαν την κλωνοποιημένη Ντόλι, ωστόσο και οι τρεις εκπαιδεύθηκαν μαζί του, και μάλιστα ο ένας μοιάζει πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν του!
Κανονική υπόκλιση
Χθες το μεσημέρι στην εξέδρα που είχε στηθεί στο κάστρο του Καλεμέγκνταν ανέβηκαν πρώτοι ο Ομπράντοβιτς και ο Λουίτζι Ντατόμε. Υστερα ο άγγλος παρουσιαστής της εκδήλωσης Ρόναλντ Μάκιντος κάλεσε τον Γιασικεβίτσιους μαζί με τον Παούλιος Γιανκούνας και τότε εκτυλίχθηκε ένα εκπληκτικό ενσταντανέ… Αντί για χειραψία ή high-five, ο Σάρας χαμήλωσε το κορμί του και έκανε μια βαθιά υπόκλιση προς τον Ζοτς! Ναι, κανονική υπόκλιση, σαν αυτές που κάνουν οι κοινοί θνητοί μπροστά στους βασιλιάδες, μόνο που δεν του φίλησε το χέρι!
Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν το 2007, όταν ο προερχόμενος από το ΝΒΑ Γιασικεβίτσιους προσπέρασε το δεδηλωμένο ενδιαφέρον και την πρόταση του Ολυμπιακού και πήγε στη δούλεψη του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2009: υπήρξαν ομόσταβλοι στο ΟΑΚΑ για τέσσερις σεζόν (2007-10, 2011-12), διέψευσαν εκείνη τη σιβυλλική δήλωση του Πίνι Γκέρσον («θα έχει ενδιαφέρον η άποψη του Ζέλικο για τον Σάρας, όταν αυτός αποσυρθεί από το μπάσκετ») και απόψε θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω σε έναν ημιτελικό του Φάιναλ Φορ…
Ενώ για τον Ομπράντοβιτς αυτή είναι μια (18η και) συνηθισμένη μέρα στη δουλειά, ο Γιασικεβίτσιους παίζει τον ρόλο της μοντέρνας Σταχτοπούτας, η οποία θα προσπαθήσει μάλιστα να βρει μόνη της το γοβάκι που ψάχνει από το 1999 όταν, στο Μόναχο, η Ζαλγκίρις κατακεραύνωσε πρώτα τον Ολυμπιακό και εν συνεχεία την Κίντερ Μπολόνια.
«Ευτυχώς που δεν θα παίξουμε ένας εναντίον ενός, αλλά θα αναμετρηθούν οι ομάδες μας» σχολίασε γελώντας ο τετράκις πρωταθλητής Ευρώπης ως παίκτης, αλλά πρωτάρης ως προπονητής σε ένα Φάιναλ Φορ «Big Saras». «Ο Ζέλικο έχει επηρεάσει παρά πολύ τη φιλοσοφία μου, την προσέγγισή μου και τη συμπεριφορά μου στον πάγκο» συμπλήρωσε ο καθοδηγητής της Ζαλγκίρις, ο οποίος αποτελεί ένα υβρίδιο του Ομπράντοβιτς!
«Αυτόν πρέπει να ρωτήσεις, όχι εμένα» μου απάντησε ο εννεάκις πρωταθλητής Ευρώπης Ομπράντοβιτς. «Μα σου μοιάζει ακόμη και στον τρόπο με τον οποίο διαμαρτύρεται στους διαιτητές» του επισήμανα. «Εδώ διαφέρουμε» με διέκοψε γελώντας. «Εγώ δεν διαμαρτύρομαι ποτέ στους διαιτητές»!
Δάκρυα για την επιστροφή
Σε κάθε περίπτωση, ο επί 13 συναπτά έτη προπονητής του Παναθηναϊκού αναγνωρίζει ότι έχει απέναντί του έναν μικρό σατανά. «Φοβάμαι κιόλας μήπως με παρασύρει κάπου απόψε…» είπε χωρίς να αποσώσει την κουβέντα του, διότι εκείνη τη στιγμή ξέσπασε σε χάχανα όλο το ακροατήριο! Φαντάζομαι πως εννοούσε ότι ο Σάρας θα τον παρέσυρε σε κανένα τσιγγάνικο καταγώγιο στις όχθες του Δούναβη ή σε κανένα καπηλειό της Σκαντάρλια (που είναι σαν την παλιά Πλάκα της Αθήνας) και θα γίνονταν και οι δύο στουπί στο μεθύσι! Στα σοβαρά τώρα, ο Ζοτς αισθάνεται δικαιωμένος από την εξέλιξη και τις επιτυχίες τού άλλοτε παίκτη του. «Πάντοτε είχαμε μια ξεχωριστή σχέση και πίστευα ότι θα γίνει καλός προπονητής. Πέρα από τα στοιχεία στα οποία μοιάζουμε ή διαφέρουμε, οφείλω να του αναγνωρίσω ότι σκέφτεται και αντιδρά γρήγορα, και αυτά τα καίρια ανακλαστικά παίζουν πολύ σπουδαίο ρόλο».
Το στοίχημα του Ιτούδη
Εάν ο πρώτος ημιτελικός του Φάιναλ Φορ στη Stark Arena του Βελιγραδίου, ανάμεσα στην υπερασπιζόμενη τα σκήπτρα της Φενέρμπαχτσε και στους απροσδόκητους εισβολείς της Ζαλγκίρις (19.00), φέρνει αντιμέτωπους τον μαθητή Γιασικεβίτσιους και τον δάσκαλο Ομπράντοβιτς, ο δεύτερος αποτελεί το εξώφυλλο της εγκυκλοπαίδειας του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Η σύγκρουση ανάμεσα στην πρωταθλήτρια του 2016 ΤΣΣΚΑ και σε εκείνη του 2015 Ρεάλ (22.00) μοιάζει βγαλμένη από τη μυθολογία, καθότι οι δυο ομάδες κάνουν σούμα 16 ιερά δισκοπότηρα, εκ των οποίων εννέα έχουν κατακτήσει οι Μαδριλένοι και επτά οι Μοσχοβίτες.
Στις 24 Απριλίου του 1969 στη Βαρκελώνη, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η ΤΣΣΚΑ είχε νικήσει τη Ρεάλ με 103-99. «Δεν είχα γεννηθεί τότε, αλλά ελπίζω να επαναληφθεί η ίδια ιστορία» είπε ο Δημήτρης Ιτούδης. «Ο ημιτελικός είναι ο πρώτος τελικός του Φάιναλ Φορ και χαίρομαι που απ’ ό,τι άκουσα εδώ, κάποιες στοιχηματικές εταιρείες μάς κατατάσσουν τελευταίους σε πιθανότητες να κατακτήσουμε το τρόπαιο, άρα θα κάνουμε πλούσιους εκείνους οι οποίοι θα ποντάρουν πάνω μας»!
Στην αντίπερα όχθη η Ρεάλ σημαδεύει τη «decimal» με αιχμή του δόρατος τον Λούκα Ντόντσιτς που διανύει τις τελευταίες ημέρες του στην Ευρώπη, προτού ανοίξει τα φτερά του προς το ΝΒΑ και ονειρεύεται «έναν δεύτερο τίτλο, μετά το χρυσό μετάλλιο στο περσινό Ευρωμπάσκετ».
