Υπάρχει κάτι εξίσου βίαιο, εξίσου αποτρόπαιο με τη βία. Είναι η δικαιολόγηση της βίας, είναι η ανοχή της κοινωνίας και είναι και η αδράνεια των εντεταλμένων οργάνων της πολιτείας. Δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη, την πόλη όπου πριν από 55 χρόνια τέτοιες μέρες το ακροδεξιό παρακράτος δολοφονούσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, γίναμε μάρτυρες μιας τέτοιας πολλαπλής βίας.
Ο δήμαρχος Μπουτάρης δέχθηκε μια βάρβαρη όσο και άνανδρη επίθεση από ακροδεξιά στοιχεία για να δεχθεί στη συνέχεια μια νέα, λεκτική επίθεση από πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν άλλοτε στον δημόσιο βίο του τόπου. Η Αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να τον προστατεύσει, στάθηκε αδύνατον να κινητοποιηθεί σε χρόνους που συνάδουν με τη σοβαρότητα ενός τέτοιου περιστατικού. Μένει να φανεί πώς θα αντιδράσει η κοινωνία των πολιτών. Μένει να φανεί εάν θα ακουστεί το «ώς εδώ» που δυστυχώς δεν ακούστηκε όταν άλλες πράξεις βίας –από τους ξυλοδαρμούς πολιτικών, συνδικαλιστών και ξένων διπλωματών έως τον εμπρησμό της Marfin με τους τρεις νεκρούς –τραυμάτισαν αυτόν τον τόπο.
Εχει έρθει η ώρα η καταδίκη του πολιτικού κόσμου να μετουσιωθεί σε πράξη. Η πολιτική βία δεν έχει θέση στην ελληνική κοινωνία, δεν έχει θέσει στη δημοκρατία. Η ανοχή απέναντι στη βία, απ’ όπου και αν προέρχεται, πρέπει να σταματήσει τώρα. Ας το λάβουν υπόψη εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που κάποτε δικαιολόγησαν τη βία στο όνομα της δίκαιης οργής. Και τώρα προστατεύονται από αυτήν με σιδερόφραχτες κλούβες.
