Λένε πως όταν γνωρίζεις τους ποιητές προσωπικά, συνήθως απογοητεύεσαι. Είναι γιατί η ποίηση υπερτερεί της καθημερινότητας –όσο κι αν προσπαθούμε να ανακαλύψουμε ή να επινοήσουμε την ποιητική της διάσταση. Με τον Τίτο Πατρίκιο δεν συμβαίνει αυτό. Οταν τον γνωρίσεις και τον συναναστραφείς, ανακαλύπτεις, πίσω από τον σπουδαίο ποιητή και πνευματικό άνθρωπο, έναν έφηβο που διατηρεί ακμαίο το δικαίωμά του στον ενθουσιασμό, στην απογοήτευση, στις μικρές απολαύσεις της ζωής. Και, κυρίως, στην παρέα με τους φίλους του.
Ανάμεσα σε φίλους και την οικογένειά του γιόρτασε χθες το βράδυ τη συμπλήρωση των ενενήντα του χρόνων. Σε ένα πάρτι – έκπληξη στο αγαπημένο του μαγαζί Agora Select. Εκεί τους βρήκε να τον περιμένουν και με δυσκολία συγκράτησε τη συγκίνησή του.
Ο φίλος του Μάνος Ελευθερίου τού είχε μια έκπληξη. Ενα CD όπου τραγουδά η μητέρα του Λέλα Σταματοπούλου – Πατρικίου. Η μητέρα που αναφέρει συχνά ο Τίτος στις κουβέντες του και μάλιστα ένα συγκεκριμένο περιστατικό που λέει ότι του καθόρισε τη ζωή. Στη δεκαετία του 1950 είχε έρθει στην Ελλάδα ο Ιλία Ερενμπουργκ. Είχε γνωρίσει τον Τίτο και είχε ενθουσιαστεί από το πνεύμα, τις γνώσεις και την προσωπικότητα του νεαρού τότε Πατρίκιου. Την ημέρα που έφευγε, κι ενώ ανέβαινε τη σκάλα του αεροπλάνου, του είπε πόσο σημαντικό νέο τον θεωρούσε. Ο Τίτος γύρισε στο σπίτι του και ενθουσιασμένος το είπε στη μητέρα του. «Αυτό το έγραψε κάπου;» τον ρώτησε εκείνη. «Οχι, το είπε σε μένα», της απάντησε. «Ε, τότε, να μην το λες γιατί θα σε περνάνε για ψώνιο». Ε, να, ύστερα από 65 χρόνια, με την ευκαιρία των γενεθλίων του, γράφτηκε επιτέλους αυτό που του είπε ο Ερενμπουργκ.
