Ο Γιάννης Μπουτάρης εδάρη το απόγευμα του Σαββάτου. Υπό την πίεση της κοινής γνώμης και του Τύπου, η Αστυνομία έκανε μόνο τέσσερις συλλήψεις σχεδόν 24 ώρες μετά το περιστατικό. Από χθες άρχισαν να σχηματίζονται δικογραφίες και οι συλληφθέντες παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία. Κατηγορούνται για πλημμελήματα που επισύρουν ποινές έως πέντε χρόνια για «τα αδικήματα που διαπράττει και ο Ρουβίκωνας», όπως εξηγεί έμπειρος νομικός, ο οποίος προσθέτει ότι, εύλογα, οι ποινές είναι χαμηλές –μολονότι η βλάβη ενδεχομένως είναι σημαντικότερη, εφόσον πλήττονται η τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Οι καθυστερημένες, σχεδόν απρόθυμες συλλήψεις και παραπομπές της Θεσσαλονίκης (άραγε αυτοί ήταν όλοι κι όλοι;) αποτελούν εξαίρεση ενός κανόνα. Συνήθως, η καταστολή βιαιοπραγιών χαμηλής παραβατικότητας είναι ταμπού. Η βία στο όνομα της πολιτικής είναι σχεδόν ανέγγιχτη από τις διωκτικές Αρχές.
Κάπως έτσι, όποιος προλάβει δέρνει, καίει, σκοτώνει. Ιδίως από το 2008, όταν ο φόνος του Γρηγορόπουλου απελευθέρωσε τη μηδενιστική μανία καταστροφέων της αστικής συμβίωσης, τη μαγιά της «αγανάκτησης» του 2011, η βία μετατράπηκε σε όπλο κατά του συστήματος. Και την άσκησαν, από την ίδια πλευρά, ακραίοι εξτρεμιστές της Δεξιάς αλλά και της Αριστεράς –απέναντι στον πολιτισμό, στην εργασία, στον κοινοβουλευτισμό, στη δημοκρατία.
Εκείνη η βία καταλάγιασε όταν οι αντιμνημονιακοί της εποχής βρέθηκαν στην εξουσία. Καταλάγιασε, αλλά δεν ξεχάστηκε. Η συνταγή πλέον είναι γνωστή και δουλεύει –ο καθαιρεθείς πρώην περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης που τη δικαιολογεί γνωρίζει την αποτελεσματικότητα του τραμπουκισμού στη δημόσια ζωή.
Η βία έχει φέρει πολλά δεινά στη χώρα. Σηματοδότησε την άνοδο της Χρυσής Αυγής, έφερε στην κυβέρνηση τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε εκτροφεία ανελευθερίας και μίσους, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό σε περιοχές που έσφυζαν από ζωή όπως τα πάλαι ποτέ μοντέρνα και ελεύθερα Εξάρχεια. Προτού φασίστες δείρουν τον Μπουτάρη, οι τρεις νεκροί της Marfin παραμένουν αδικαίωτοι, το κουφάρι του Αττικού στη Σταδίου παραμένει προκλητικά έρημο, η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται τριάμισι χρόνια χωρίς να διαφαίνεται απόφαση ενώ ο δολοφόνος του Φύσσα και οι πολιτικοί υποκινητές του ζουν ανάμεσά μας.
Και στο μεταξύ, η ακαταδίωκτη ανομία συνεχίζει να κάνει τη δουλειά της –συχνότατα με την επίνευση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα. Οι ευθύνες του οποίου στο ξεχαρβάλωμα της τάξης στις πόλεις είναι τεράστιες. Και θα του καταλογιστούν.
Τελευταία Νέα