«Η επίθεση δεν ήταν αυθόρμητη»

Ηταν παρούσα στην επίθεση κατά του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη το περασμένο Σάββατο. Ηταν εκείνη που προσπαθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια να τον προστατεύσει από το μένος των τραμπούκων. Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης Καλυψώ Γούλα μιλάει στα «ΝΕΑ» και δηλώνει κατηγορηματικά: Δεν αξίζει σε αυτήν την πόλη να ζει τέτοιες θλιβερές στιγμές.

Ηταν μια καθορισμένη εκδήλωση για τη Γενοκτονία των Ποντίων και μαζί με τον δήμαρχο μετά την επιμνημόσυνη δέηση στην Αγία Σοφία κατευθυνθήκαμε στο πλαίσιο του εορτασμού στον Λευκό Πύργο για την τελετή υποστολής της σημαίας. Την ώρα, όμως, που περιμέναμε να γίνει το δρώμενο, ζήσαμε ένα άλλο δρώμενο, δυσάρεστο και βίαιο. Αρχικά με ύβρεις και στη συνέχεια με προπηλακισμό και χτυπήματα. Το μόνο καλό ήταν πως από τη μεριά του δημάρχου δεν υπήρχε καμία απάντηση, καμία αντίδραση. Κατευθυνόμασταν στο αυτοκίνητο και μας ακολούθησαν. Και ξαφνικά κάποιος έδωσε το έναυσμα και άρχισαν να χτυπούν τον δήμαρχο με κλωτσιές, να τον χτυπούν στη μέση. Δέχθηκα κι εγώ χτυπήματα στην πλάτη. Κάποια στιγμή, ο Γιάννης Μπουτάρης έχασε την ισορροπία του κι έπεσε. Εκείνοι δε σταμάτησαν αλλά συνέχιζαν να τον χτυπούν ενώ ήταν κάτω. Εκεί φοβήθηκα πολύ.

Είναι μια ερώτηση που θέλει την ερμηνεία της. Με σόκαρε το γεγονός ότι αυτή η επίθεση έγινε με το φως της μέρας. Με σόκαρε ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν αντέδρασε και δεν έσπευσε να βοηθήσει. Με σόκαρε το γεγονός ότι αυτοί που χτυπούσαν και έβριζαν συνέχιζαν να το κάνουν παρ’ όλο που υπήρχαν κάμερες και άνθρωποι με κινητά που κατέγραφαν τις σκηνές. Σε όλο αυτό δεν είδα να είναι παρούσα η Αστυνομία, όπως δεν είδα και κάποιους από τους διοργανωτές να προσπαθήσουν να αποτρέψουν την επίθεση. Για μένα θα έπρεπε οι διοργανωτές να πάρουν το μικρόφωνο και να επιβάλουν την τάξη. Ε, λοιπόν, δεν είδα τίποτα από αυτά. Βέβαια, αυτό που θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, όπως άλλωστε επεσήμανε και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, είναι ότι δεν φταίνε οι Πόντιοι για την επίθεση που δεχθήκαμε, απλώς αποτυπώνω αυτό που έζησα.

Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά, γιατί είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο εντελώς ανυπεράσπιστο. Οταν κατάλαβα τι γινόταν και γύρισα προς το μέρος του, είδα το βλέμμα ενός αβοήθητου ανθρώπου που προσπαθούσε να προφυλαχθεί από τα χτυπήματα. Αυτό, λοιπόν, το βλέμμα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κι ευτυχώς που δεν έγινε κάτι χειρότερο γιατί πλέον θα μιλούσαμε σε διαφορετική βάση. Πάντως το σοκ ήταν πολύ μεγάλο και όσο το σκέφτεσαι και το συζητάς σού κάνει ακόμη περισσότερη εντύπωση το πώς και το γιατί.

Φυσικά και όχι. Πίσω από αυτή την επίθεση υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί. Δεν ήταν μόνο αυτοί που πιάστηκαν ή αυτοί που θα συλληφθούν τις επόμενες ημέρες. Ολη αυτή η επίθεση δεν ήταν αυθόρμητη, δεν έγινε ξαφνικά, ήταν οργανωμένη και είχε έναν συγκεκριμένο στόχο: τον δήμαρχο της πόλης. Κι αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να εντοπιστούν όσοι βρίσκονται ηθικά πίσω από αυτό το θλιβερό συμβάν.

Σε τέτοια συμβάντα δεν χωρούν «ναι μεν αλλά» και ήταν πολλοί αυτοί που υιοθέτησαν αυτή τη «λογική». Αλίμονο, όμως, εάν σε έναν άνθρωπο που έχει διαφορετική άποψη η απάντηση να είναι η επίθεση, ο προπηλακισμός και τα χτυπήματα. Αλίμονο εάν σε έναν δήμαρχο όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, που επειδή πιστεύει στη διαφορετικότητα, που έκανε την πόλη μας ανοιχτή σε όλους και αυτό έγινε ευρέως αποδεκτό, να τον «τιμωρούν» κάποιοι, χτυπώντας και εξυβρίζοντάς τον.

Οντως, τον περασμένο Ιανουάριο είχαν εισβάλει μέλη της Χρυσής Αυγής στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης και ανήρτησαν πανό για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Και πάλι, όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως τέτοιου είδους επιθέσεις, όπως αυτή που βιώσαμε το Σάββατο, ήταν η πρώτη φορά που έζησα και θέλω να είναι η τελευταία. Για όλους μας, είτε είμαστε θεσμικοί φορείς είτε πρόκειται για άτομα που εκφράζουν το διαφορετικό.

Δεν θα πρέπει να αφήσουμε –με όποια διάθεση έχει ο καθένας –να γεννιούνται και να αναπτύσσονται τέτοιες συμπεριφορές. Η Θεσσαλονίκη είναι μια ωραία πόλη, με τα προβλήματά της, βέβαια, και δεν της επιτρέπεται να ζει τέτοιες στιγμές. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να επαναληφθεί και αυτό θα γίνει εάν δεν επιτρέψουμε σε αυτά τα «ναι μεν αλλά» να επιβάλουν τη δικαιολογία ως ελαφρυντικό για πράξεις και επιθέσεις σαν αυτήν. Οπως είναι και το μήνυμα του Γιάννη Μπουτάρη: Δεν φοβόμαστε και δεν πρέπει να φοβόμαστε. Είναι προσβολή να νιώθουμε φόβο στην ίδια μας την πόλη όπου μεγαλώσαμε και δραστηριοποιούμαστε.