«Το καύσιμο στο ροκ είναι η στάση των μουσικών»

Είναι τόσες οι συναυλίες των Scorpions στην Ελλάδα, που μια συνέντευξη με ένα από τα μέλη του συγκροτήματος μπορεί να ξεκινήσει με το ερώτημα γιατί, κατά τη γνώμη του, αρέσουν στο εγχώριο κοινό και τι από το τελευταίο αρέσει τόσο σε εκείνους. Απαντώντας από τον καναπέ του ξενοδοχείου του, φορώντας μαύρα γυαλιά και καπέλο για αισθητικούς μάλλον λόγους, ο κιθαρίστας Ρούντολφ Σένκερ, ιδρυτικό μέλος της μπάντας, θα αναφερθεί κατ’ αρχάς στην ελληνική παιδεία του, στον Πλάτωνα και στον Σωκράτη που άκουγε από τον πατέρα του: ίσως του δίνουν μια ενέργεια «που εμπνέει το ελληνικό κοινό». Σύντομα πάντως θα περάσει και στα γεγονότα: «Θυμάμαι την πρώτη μας μεγάλη συναυλία εδώ» θα πει για την εμφάνισή τους στο ΣΕΦ το 1990. «Υπήρχε μια μανία αντίστοιχη με εκείνη για τους Beatles. Θυμάμαι ότι είχατε και εκλογές κι ο κόσμος στο αεροδρόμιο ήταν τόσος, που διαπιστώναμε τη σύνδεση μαζί σας, χωρίς να έχουμε παίξει καν».

Ηταν η χρονιά που η μπάντα με το γηπεδικό και μπαλαντοειδές χαρντ ροκ ιδίωμα, αποτυπωμένο σε δίσκους απολαυστικούς όσο τα «In Trance», «Lovedrive» και «Blackout», είχε μόλις κυκλοφορήσει το «Crazy World». Ο τίτλος του άλμπουμ, όπως και το ευπώλητο σουξέ του, το περίφημο «Wind of Change», παρέπεμπαν στις διεθνείς εξελίξεις μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Το ερώτημα είναι γιατί, τριάντα χρόνια μετά, η τρέχουσα περιοδεία τους ονομάζεται επίσης «Τρελός Κόσμος». «Γιατί μετά την εισπνοή ακολουθεί η εκπνοή» αποκρίνεται ο Σένκερ. «Τα πάντα λειτουργούν κυκλικά κι επιστρέφουν ελαφρώς διαφοροποιημένα. Τότε, ήταν ένας “Crazy World” με τη θετική έννοια. Ισως όμως η ορμή των ανθρώπων να αλλάξουν τα πράγματα, να προκάλεσε και μερικά λάθη. Τότε ζούσαμε την πιο ειρηνική επανάσταση της ανθρωπότητας –το Τείχος γκρεμιζόταν χωρίς ούτε έναν πυροβολισμό κι εμείς παίζαμε το σάουντρακ. Στον σημερινό “Τρελό Κόσμο” δεν εμπλεκόμαστε, θέλουμε ωστόσο να λειτουργήσουν οι λέξεις σαν καθρέφτης. Τότε, όλοι αγκαλιάζονταν μεταξύ τους. Τώρα, όλοι πολεμούν με όλους». Οι αναμνήσεις του δεν σταματούν στο απόγειο της δημοφιλίας της μπάντας. Αν τον ρωτήσεις για τα χρόνια που μεγάλωνε στη Δυτική Γερμανία, για τις μουσικές ή και τις κοινωνικές επιρροές του συγκροτήματός του, θα μιλήσει μεν για τα blues και τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, θα πει όμως και για γεγονότα όπως η Κρίση της Κούβας, που έκανε τους ανθρώπους να φοβούνται μια πιθανή επίθεση από τη Σοβιετική Ενωση. «Γι’ αυτό όταν αρχίσαμε να παίζουμε στο εξωτερικό προσπαθούσαμε να είμαστε καλοί: για να δείξουμε ότι υπήρχε μια άλλη, νέα γενιά από τη Γερμανία, που δεν ερχόταν με άρματα μάχης, αλλά με κιθάρες. Ενα μότο μας ήταν το “Love, Peace and Rock ‘n’ Roll” και με ένα άλλο δηλώναμε ότι “παίζουμε οπουδήποτε υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα”. Ετσι φτάσαμε μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία και την Απω Ανατολή. Μείναμε άθραυστοι, χωρίς να φοβηθούμε το grunge και το alternative, και συναντήσαμε τη νέα γενιά».

ΚΙΘΑΡΕΣ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ. Μα το ιδίωμά τους, θα πει κανείς, πνέει τα λοίσθια, ενώ πολλοί μουσικοκριτικοί μιλούν για τη σταδιακή εξαφάνιση της ηλεκτρικής κιθάρας. «Το πρόβλημα είναι ότι οι μπάντες δεν παίζουν όπως έκαναν τη δεκαετία του ’80 κιθαρίστες σαν τον Van Halen, που επηρεασμένοι καθώς ήταν από πολύ καλούς μουσικούς, έπρεπε να καταφέρουν κάτι. Η νέα γενιά δεν χρειάζεται να ροκάρει δυνατά, ούτε να εξασκηθεί επί οκτώ ώρες ημερησίως, γιατί βασίζεται στην ψηφιακή επεξεργασία για να δώσει ένταση και νεύρο στα τραγούδια της» αποκρίνεται. Ναι, αλλά και οι Scorpions –και όχι μόνο –συμπράττουν με συμφωνικές ορχήστρες για να προσδώσουν ίσως λογιοσύνη στα δικά τους: στην επικείμενη συναυλία των Γερμανών στο Καλλιμάρμαρο θα συμμετέχει και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. «Η ένταση που προκύπτει ανάμεσα σε μια ροκ μπάντα και μια ορχήστρα κάνει τα τραγούδια να αγγίζουν νέα επίπεδα δυναμικής, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί λ.χ. με την ποπ. Το καύσιμο στο ροκ πάντως είναι η όλη στάση σου. Είναι κάτι που το έχει ακόμα η παλιά γενιά. Πολλοί πιστεύουν ότι μετά τα εξήντα θα σταματήσουν να δουλεύουν. Δεν υπάρχει καμία ενέργεια όμως σε αυτό. Σημασία έχει να κάνεις κάτι με θετικό αποτύπωμα και εμείς χαιρόμαστε που τα καταφέρνουμε ακόμα. Ειδικά σήμερα που φεύγουν από τη ζωή τόσο πολλοί ροκ μουσικοί».