Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς ακριβώς την έκταση, την αναμφισβήτητα τεράστια, που θα πήρε στο Διαδίκτυο, στην Ευρώπη και στην Αμερική μια είδηση -έχει κλείσει μόνο ένας μήνας- που ήθελε την Μπάρμπαρα Μουρ, ένα κουνελάκι του «Playboy», να έχει, σύμφωνα με ομολογία της ίδιας, σεξουαλικές σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ από τον Μάρτιο ώς τον Σεπτέμβριο του 1993. Συμπληρώνοντας μάλιστα –στην «Daily Mail» όλα αυτά –ότι την ίδια εποχή η τότε σύντροφος του Τραμπ, η Μάρλα Μαπλς, ήταν έγκυος στην κόρη του Τίφανι. Και ότι η ίδια έκανε σεξ με τον αμερικανό πρόεδρο παρουσία του τότε φίλου της.
Οση όμως εντύπωση δεν προκαλεί πια το περιστατικό των σχέσεων του Τραμπ με τη Μουρ, αφού θα μπορούσε να το υπολογίσει κανείς ακόμα και αν το αγνοούσε, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί για κάτι πραγματικά τρομερό που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο κόσμο: γεγονότα που η Ιστορία τα έχει στείλει ήδη στις χωματερές της να απασχολούν για ένα σύντομο, έστω, χρονικό διάστημα εκατομμύρια –ή μήπως δισεκατομμύρια; –ανθρώπους. Να θεωρούν τα εκατομμύρια αυτά ως ελευθερία τους να ενημερώνονται για γεγονότα που ο αναμενόμενός τους χαρακτήρας τα κάνει κάτι περισσότερο από βαρετά, ενώ, αν γινόταν να στερηθούν την ελευθερία αυτή, θα τη διεκδικούσαν σε πολύ μεγαλύτερο, ίσως, βαθμό από ό,τι θα απαιτούσαν μια ελευθερία πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Στην πραγματικότητα να ανταλλάσουν έναν ανεξαγόραστο προσωπικό χρόνο -όπως θα όφειλε να αισθάνεται τον χρόνο του ο καθένας –γεμίζοντάς τον κυριολεκτικά με σκουπίδια, έναν χρόνο που αν γνώριζε να προφυλάσσει τον εαυτό του θα αποδεικνυόταν πολύτιμος, ώστε ρημαγμένες κυριολεκτικά ζωές να ανθούν παρηγορητικά για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Καθώς αν στη ζυγαριά βάλεις στον έναν δίσκο το ενδιαφέρον για τον Τραμπ και την περιστασιακή του ερωμένη και στον δεύτερο δίσκο την έγνοια για το τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα, δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να καταλάβεις προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα. Και πάλι θα ήταν μικρό το κακό, αν στην αφετηρία της υπόθεσης αυτής δεν υπήρχε μια στρέβλωση με απίθανα οδυνηρές παραμέτρους. Να αισθάνεσαι ότι έχεις κατακτήσει μια υψηλού επιπέδου ελευθερία με το να βάζεις στη συγκεκριμένη περίπτωση νερό στον μύλο του Τραμπ –αφού κάθε ψεγάδι με σεξουαλική κυρίως υφή μεταβάλλεται αυτομάτως σε διαφήμιση που σε δυναμώνε ι- και της σαρανταεννιάχρονης σήμερα και εντελώς άγνωστης πια Μπάρμπαρα Μουρ, που δεν αποκλείεται να οργάνωνε την αξιοποίηση της σχέσης της με τον αμερικανό πρόεδρο, ενώ βρισκόταν η σχέση αυτή ακόμα στη βράση της, για τη στιγμή που θα είχε περάσει η ίδια στα αζήτητα.
Μπορεί να φανταστεί κανείς τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πληροφορήθηκαν ή διακίνησαν μέσω Διαδικτύου, καγχάζοντας, την είδηση της παράνομης σεξουαλικής σχέσης, να αποκτούσαν αιφνίδια συνείδηση και να αντιλαμβάνονταν ότι δεν ήταν την ελευθερία τους που ασκούσαν κρίνοντας και καγχάζοντας, αλλά ενεργούσαν ως υποχείρια των βλέψεων μιας άγνωστής τους με το όνομα Μπάρμπαρα Μουρ.