Ένα έργο του Αντρέα Μαντένια «ανακαλύφθηκε» στις συλλογές της Ακαντέμια Καράρα στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Ο ιστορικός τέχνης Τζιοβάνι Βαλαγκούζα επαναποδίδει στον σπουδαίο δάσκαλο της Αναγέννησης την «Ανάσταση του Ιησού» – τέμπερα σε ξύλο που χρονολογείται περί το 1492-93 – στον νεοεκδοθέντα κατάλογο των 110 έργων ζωγραφικής της περιόδου 1300 -1500 που ανήκουν στο μουσείο.
Το όνομα του ζωγράφου είναι γραμμένο με πένα ή με πολύ λεπτό πινέλο και με κεφαλαία γράμματα στην πίσω όψη του έργου και χρονολογικά συμπίπτει με την εποχή δημιουργίας του πίνακα. Το έργο είχε καταλογογραφηθεί το 1846 ως αυθεντικό, χρονιά κατά την οποία συντηρήθηκε. Ο ιδιοκτήτης του πίνακα πέθανε το 1859 και η «Ανάσταση» μεταφέρθηκε μαζί με 240 ακόμη έργα στο μουσείο το 1866. Με το πέρασμα του χρόνου ωστόσο διατυπώθηκαν αμφιβολίες σχετικά με την αυθεντικότητα του έργου, με αποτέλεσμα στον 20ο αι να επικρατήσει η άποψη ότι επρόκειτο για σύλληψη του Μαντένια που εκτελέστηκε από το εργαστήριο του ή από τον γιο και μαθητή του Φραντσέσκο και τελικά να καταγραφεί ως αντίγραφο.
Ο Τζιοβάνι Βαλαγκούζα ωστόσο ήταν εκείνος που παρατήρησε έναν μικρό χρυσό σταυρό στο κάτω άκρο του τελάρου. Ένας πανομοιότυπος υπάρχει στο λάβαρο του Ιησού στην κορυφή. Συνειδητοποίησε λοιπόν ότι το έργο συνεχιζόταν και ότι το υπόλοιπο έχει χαθεί. Κατάφερε δε να ταυτίσει τη χαμένη συνέχεια με την «Κάθοδο στον Άδη» (π. 1492), αναγνωρισμένο ως αυθεντικό ενυπόγραφο έργο του Μαντένια που πωλήθηκε για περισσότερα από 28 εκατ. δολάρια το 2003 από τους Sotheby’s.
Tη θεωρία του Βαλαγκούζα φαίνεται πως ασπάζονται και άλλοι διακεκριμένοι ιστορικοί τέχνης και τώρα το μουσείο φέρεται να είναι σε συζητήσεις με τον συλλέκτη που έχει στην κατοχή του την «Κάθοδο στον Άδη» ώστε τα δυο έργα να συνεκτεθούν του χρόνου. Στο μεταξύ προγραμματίζεται να συντηρηθεί και η «Ανάσταση» ώστε να αφαιρεθούν τα περιττά βερνίκια που προστέθηκαν στην επιφάνεια του κατά τη συντήρηση του 19ου αι
