Ενα αίτημα με νόημα

Λένε ότι τις εκλογές δεν τις ζητάς όταν δεν μπορείς να τις επιβάλεις. Αλλά τα αξιώματα στην πολιτική είναι για να ανατρέπονται. Το αξίωμα Γεννηματά, ας πούμε, λέει ότι εκλογές ζητάς ακόμη κι όταν δεν μπορείς να τις επιβάλεις. Ακόμη κι όταν το αίτημά σου ταρακουνάει περισσότερο το ίδιο σου το κόμμα παρά την κυβέρνηση, ακόμη κι αν οι δικοί σου γκρινιάζουν ότι κινήθηκες χωρίς να θέσεις το θέμα επισήμως στα όργανα, ότι ενήργησες αυθαίρετα.

Αλλά τι νόημα έχει για την ίδια τη Γεννηματά το αίτημα; Κατ’ αρχάς, δίνεις βάθος και υπόσταση στο κατηγορώ σου: «Ζητώ εκλογές γιατί το επόμενο διάστημα θα έρθουν αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον του τόπου, ζητώ εκλογές όχι μόνο γιατί διαλύσατε το σήμερα, αλλά γιατί υποθηκεύετε και το αύριο, ζητώ εκλογές γιατί η κυβέρνησή σας αποδεικνύεται ανίκανη και επικίνδυνη» είπε χθες η Γεννηματά από το βήμα της Βουλής. Η επαναληπτικότητα, αυτό το «ζητώ» τρεις φορές, κάνει το αίτημα να ακούγεται δραματικά επείγον.

Αλλά το αίτημα δεν εξαντλείται στον καλλωπιστικό ρόλο του. Ζητώντας εκλογές, η Γεννηματά οριοθετεί τον χώρο της –έναν χώρο που δεν κινδυνεύει λιγότερο από τις «συμπληγάδες του δικομματισμού» επειδή ο δικομματισμός δεν είναι τόσο ισχυρός όσο άλλοτε. Είναι κάτι που αποδείχθηκε από την πίεση που δέχθηκε η Κεντροαριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ είτε με τη μορφή μπούλινγκ είτε με τη μορφή φλερτ. Ο άλλος λόγος είναι ότι το αίτημα για εκλογές προσφέρει στο Κίνημα Αλλαγής έναν διακριτό πολιτικό ρόλο: η ΝΔ σταμάτησε να ζητάει εκλογές επειδή δεν μπορεί να τις επιβάλει και το ΚΙΝΑΛ ήρθε να καλύψει το κενό. Γιατί η πολιτική απεχθάνεται το κενό όσο και η φύση. Κι αυτό είναι ένα άλλο αξίωμα.