Ταλέντο στην κωλοτούμπα

Ταλέντο στην κωλοτούμπα

Δεν γνωρίζω πότε θα κάνει εκλογές ο Τσίπρας, να τις προκηρύξει εφέτος ή του χρόνου. Το φθινόπωρο ή τον Μάιο του 2019. Πιθανολογώ, βέβαια, αλλά δεν ξέρω, δεν έχω πληροφόρηση. Νομίζω ότι και εκείνος που θα αποφασίσει, ο Πρωθυπουργός, δεν ξέρει τι θέλει.

Γνωρίζω όμως, δύο πράγματα: Πρώτον, ότι δεν θα τις κερδίσει –έχει χάσει πια την επαφή του με το μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος. Και δεύτερον, ότι και αφού τις χάσει, θα έχουμε ακόμη να μιλάμε για τις …ικανότητές του –να μεταστρέφει την αλήθεια, να δημιουργεί γεγονότα εκεί που δεν υπάρχουν, να τροφοδοτεί ελπίδες όταν όλα αποδεικνύονται μαύρα, να κάνει κωλοτούμπες και να προσπαθεί να πείσει ότι δεν έχει αποστεί ούτε κεραία από αυτά που έλεγε. Τρομερή περίπτωση, μιλάμε. Ασος στη μετατροπή του μαύρου σε άσπρο και τούμπαλιν. Τεράστιο ταλέντο. Θέμα για μελέτη είναι ο άνθρωπος.

Χθες, ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που είπε κατά τη συζήτηση της πρότασης – πρόκλησης/πρόσκλησης της προέδρου Φώφης για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, ήταν και το ότι άφησε ανοιχτό έστω και έμμεσα το θέμα της δημιουργίας προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής μετά το τέλος των Μνημονίων τον Αύγουστο. Ναι, μιλάμε για το ίδιο πράγμα, για το οποίο, όταν πρώτη φορά το έθεσε πέρυσι τον Δεκέμβριο ο Στουρνάρας παρουσιάζοντας την Εκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, χύθηκαν να τον φάνε όλοι, προεξάρχοντος του ίδιου του Πρωθυπουργού. Χθες λοιπόν, είπε πονηρά ότι «αυτό που για εμάς αποτελεί πάτωμα (η προληπτική γραμμή δηλαδή) για εσάς ήταν ταβάνι». Αυτά είπε.

Κι όμως. Οταν τον Δεκέμβριο ο Στουρνάρας είχε δηλώσει ότι «η ύπαρξη ενός τέτοιου προληπτικού πλαισίου στήριξης μπορεί να δράσει υποστηρικτικά για την ελληνική οικονομία μειώνοντας το κόστος δανεισμού, καθώς θα παρέχει ασφάλεια (…) μετά τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018», non paper που είχε εκδοθεί από το Μέγαρο Μαξίμου τη εγκρίσει Τσίπρα καθύβριζε τον διοικητή της ΤτΕ.

Θυμίζω το σχετικό απόσπασμα: «Επειδή ένας αποτυχημένος (..!) υπουργός Οικονομικών τότε και μία αποτυχημένη κυβέρνηση είχαν θέσει ως βέλτιστη εκδοχή όχι την έξοδο στις αγορές με ευνοϊκά επιτόκια, αλλά τη γραμμή στήριξης, δεν σημαίνει ότι μία πετυχημένη κυβέρνηση δε θα τα καταφέρει πολύ καλύτερα».

Σήμερα, η επιτυχημένη κυβέρνηση, του αξεπέραστα ώς και τρομερά επιτυχημένου Τσίπρα το «συζητάει» –όλο αλήθειες λέει αυτό το παιδί…

Για να καταστεί ακόμη πιο φανερή η σταθερή διακοπή των σχέσεων του προέδρου Τσίπρα με ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια, θα αναφέρω και το ακόλουθο. Τον περασμένο Μάρτιο πήγε στους Δελφούς και μίλησε σε ένα φόρουμ που διεξαγόταν εκεί. Προσέξτε με, παρακαλώ, να αντιληφθείτε το μέγεθος του ψεύδους. Αναφέρεται το παλικάρι στην “προληπτική γραμμή” και λέει επιτιθέμενος στον Σουρνάρα: “… δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές (οι προτάσεις) από τη στιγμή που ανεξάρτητα των προθέσεών τους, στην πράξη η εφαρμογή τους συνεπάγεται νέες δεσμεύσεις και διαιώνιση της επιτροπείας. Ο καθένας που ομιλεί καλοπροαίρετα έχει δικαίωμα να εκφράζει απόψεις. Οταν όμως αυτές ακούγονται από επίσημα χείλη, η επιμονή τους δε, τη στιγμή μάλιστα που είναι πλήρως εν γνώσει τους ότι αυτή η θέση δεν αποτελεί ούτε επίσημη θέση της χώρας αλλά ούτε και επίσημη θέση Ευρωπαϊκών Οργανισμών εις τους οποίους εξίσου λογοδοτούν, η επιμονή αυτή μόνο ερωτηματικά μπορεί να προκαλεί ως προς τη σκοπιμότητά της. Πολιτική ή προσωπική δεν έχει σημασία. Σε κάθε περίπτωση, όλοι όσοι κατέχουμε θέσεις ευθύνης κρινόμαστε, και θα κριθούμε όχι μόνο τις απόψεις μας και τις προθέσεις μας αλλά και από την αποτελεσματικότητα με την οποία υπερασπιστήκαμε και υπερασπιζόμαστε το Εθνικό και το δημόσιο συμφέρον”.

Την άλλη μέρα, στο ίδιο συνέδριο ο Στουρνάρας επιμένει: “Η ΤτΕ, που είναι ανεξάρτητη και δεν δέχεται οδηγίες, συμβουλεύει να εξεταστεί το μέτρο της προληπτικής γραμμής πίστωσης. Το μέτρο αυτό θα μειώσει το κόστος δανεισμού και θα διατηρήσει το waiver για τις ελληνικές τράπεζες».

Μετά πήραν την υπόθεση “βρίστε τον Στουρνάρα”στα χέρια τους οι διάφοροι πολάκηδες που απαντώνται στο εσωτερικό της κυβέρνησης, με τον υπουργό Υγείας να σέρνει πρώτος τον χορό: «Αντί να ζητάς προληπτική γραμμή στήριξης ενάντια στο συμφέρον της Ελλάδας και του λαού της (και να τρως πόρτα εντός και εκτός) δεν τραβάς μία προληπτική παραίτηση καλύτερα;».

Γιατί δεν την απευθύνει αυτή την “πρόταση” και στον πρόεδρο Τσίπρα τώρα; έχω την απορία, και με αυτή, το ξέρω, θα μείνω…

Είχε και πολλά άλλα η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Κατά τη γνώμη μου, το κυριότερο ήταν η αήθης, πλήρης επιθετικών προσδιορισμών και άθλιων υπονοουμένων επίθεση του Πρωθυπουργού Τσίπρα κατά της προέδρου Φώφης με αφορμή το αίτημα της ΔΗΣΥ να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Γιατί το θεωρώ όμως ως το κυριότερο γεγονός της συζήτησης;

Διότι κατά τη γνώμη μου, ο Πρωθυπουργός κατάλαβε ότι η προσπάθειά του, όπως και η προσπάθεια διαφόρων αλληθωριζόντων προς τον ΣΥΡΙΖΑ γηραλέων πλέον στελεχών το πάλαι ποτέ, του χώρου της Κεντροαριστεράς, για μετεκλογική συνεργασία αποτυγχάνει παταγωδώς. Εχει καεί στην πράξη. Εγινε κάρβουνο. Θράκα να ψήσεις μπιφτέκια ή παϊδάκια. Τελείωσε.

Διαφορετικά αν πίστευε ότι είναι ακόμη ζωντανή, θα προσέγγιζε την πρόεδρο Φώφη με διαφορετικό τρόπο. Θα συντηρούσε το (υποτιθέμενο) φλερτ, το οποίο θα κρατούσε ζωντανή την ελπίδα (του). Αλλά είδε ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση σε όλη αυτή την προσπάθεια, ότι όπως αποδεικνύεται και από τις δημοσκοπήσεις το Κίνημα Αλλαγής ανεβαίνει συνεχώς, και το έριξε στις βρισιές και τις βαθιές βουτιές στα θολά νερά του παρελθόντος. Λογικό…

Από τα σημαντικά γεγονότα επίσης της χθεσινής συζήτησης ασφαλώς και είναι η επανεμφάνιση στο προσκήνιο του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Δραγασάκη. Ο άνθρωπος αυτός, που είχε χαθεί από προσώπου γης μήνες, εμφανίστηκε χθες στο πλευρό του Πρωθυπουργού Τσίπρα και μάλιστα πήρε και τον λόγο στο κλείσιμο της συζήτησης. Νομίζω ότι η συνεισφορά του στη συζήτηση ήταν η διαβεβαίωσή του ότι η Ελλάδα είναι σε καλύτερη μοίρα από άλλες χώρες όταν έβγαιναν από το Μνημόνιο. Ναι, το είπε!

Τελικά νομίζω ότι η προσφυγή στο ψεύδος ως στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης διαπερνάει οριζόντια και κάθετα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν έχω άλλη εξήγηση…

Τέλος, πολύ “ωραίο” ήταν το θέαμα μιας Βουλής η οποία συγκαλείται για μια κορυφαία διαδικασία, όπως είναι η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, και είναι μισοάδεια. Στο τέλος δε της συζήτησης, που δεν είναι και πολύωρη να πεις, δεν την παρακολουθεί ούτε το ¼ των βουλευτών. Και άντε, πες οι βουλευτές της αντιπολίτευσης βαριούνται και φεύγουν. Οι βουλευτές της συμπολίτευσης, όμως; Οι υπουργοί; Είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός να μιλάει (στη δευτερολογία του) και να είναι άδεια ακόμη και τα έδρανα τα κυβερνητικά; Οκτώ όλα κι όλα μέλη της κυβέρνησης ήταν στα έδρανα των υπουργών την ώρα της δευτερολογίας του –τα μέτρησα!

Πού ήταν οι υπόλοιποι; Καταλαβαίνω ότι τους καλεί το καθήκον, να προχωρήσουν δηλαδή το κυβερνητικό έργο, αλλά να φεύγουν έτσι; Δεν το βρίσκω σοβαρό. Και ευπρεπές. Απέναντι στον Πρωθυπουργό. Το λέω εν πλήρη συνειδήσει.