Εχει να συμβεί χρόνια. Πολλά χρόνια. Μάλλον από την εποχή που ο Γρηγόρης Γεωργάτος και ο Στέλιος Βενετίδης μοιράζονταν την ευθύνη στο αριστερό άκρο της άμυνας, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, και την επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς το 2004. Δεν είναι δύσκολο άλλωστε να το καταλάβεις. Φτάνουν τα ονόματα. Ο Ντιντιέ Ντομί (2005), ο Ραούλ Μπράβο (2007), ο Λεονάρντο (2008). Υστερα ο Μαρκάνο (2011, 2014), ο Μπονγκ (2013), ο Μαζουακού (2014), ο Ντε λα Μπέγια (2016), ο Μίλιτς (2017). Ενίοτε οι δεξιοπόδαροι Ζεβλάκοφ (2005), Σαλίνο (2013), Φιγκέιρας (2016). Ελληνες αριστεροί μπακ με ρόλο βασικού; Δύο. Ο Χοσέ Χολέμπας που άφησε το στίγμα του για μία τετραετία (2010-14) πριν φύγει για τη Ρόμα και έπειτα την Πρέμιερ Λιγκ, και από το περασμένο καλοκαίρι η έκπληξη με τον Λεονάρντο Κούτρη. Από τον ΠΑΣ Γιάννινα απευθείας σε σεζόν καθιέρωσης στον Ολυμπιακό (32 συμμ., 4 ασίστ, 1 γκολ) ο νεαρός. Ενα από τα καλύτερα νέα της χρονιάς που ολοκληρώθηκε. Εδώ θα μείνει φυσικά ο 22χρονος. Το ενδιαφέρον όμως εστιάζεται στην ιδέα που θέλει έναν συνομήλικό του να αποτελεί το «άλλο μισό» της θέσης. Και κυρίως έναν ακόμη Ελληνα. Τον Κωνσταντίνο Τσιμίκα που όχι μόνο γυρίζει πίσω στο λιμάνι για να δέσει άγκυρα, αλλά και που επί της ουσίας προκύπτει στην εξίσωση έπειτα από μια καταπληκτική σεζόν στο πρωτάθλημα της Ολλανδίας.
Οπως φαίνεται, λοιπόν, η σκέψη στον Ολυμπιακό ήδη κλείδωσε. Του χρόνου και οι δύο μαζί. Δύο νεαροί έλληνες αριστεροί μπακ, και ας αγωνίζεται ο καλύτερος. Υπάρχει βεβαίως στο ρόστερ και ο Εσάν Χατζισαφί, αλλά στην πραγματικότητα ανάμεσα στον Κούτρη και τον Τσιμίκα θα ψάξουν οι Πειραιώτες να βρουν την ισορροπία τους σε ένα άκρο όπου έχουν δημιουργήσει τη δική τους Ιστορία. Και αν ο Κούτρης κατέθεσε ήδη διαπιστευτήρια; Το ταξίδι του Κωνσταντίνου Τσιμίκα προφανώς και προκαλεί ενδιαφέρον. Ξεκίνησε από τις Σέρρες και τον Πανσερραϊκό. Ο Ολυμπιακός τον ενέταξε στο δυναμικό του πριν καν κλείσει τα 18 (το 2015). Ο Μάρκο Σίλβα τον εμπιστεύτηκε δίνοντάς του την ευκαιρία να πάρει μια πρώτη εικόνα του ποδοσφαίρου σε υψηλό επίπεδο. Πήρε χρόνο συμμετοχής στα παιχνίδια κόντρα σε Καλλονή, Βέροια και Παναιτωλικό για το πρωτάθλημα. Και σε εκείνο με τον Αστέρα Τρίπολης για το Κύπελλο. Τελευταία του παιχνίδια στα ερυθρόλευκα, μια ήττα του Ολυμπιακού από τη Λάρισα (1-0) για το πρωτάθλημα της προπέρσινης σεζόν και άλλα δύο ματς Κυπέλλου με φανερά πιο αδύναμους αντιπάλους.
Στην Ολλανδία
Ιανουάριο του 2017 έφυγε για τη Δανία και την Εσμπιεργκ. Επέστρεψε το καλοκαίρι, για να ξαναφύγει για την Ολλανδία, το Τίλμπουργκ και τη Βίλεμ. Εκεί έκανε διάνα. Οχι απλά έπαιξε, αλλά έφτασε στο σημείο να θεωρείται ένας από τους καλύτερους αριστερούς μπακ της Eredivisie. Εφτασε να βρίσκεται στο μεταγραφικό μπλοκάκι της πρωταθλήτριας Αϊντχόφεν. Είχε 37 συμμετοχές, 6 γκολ, 4 ασίστ. Τον Μάρτιο ανακηρύχθηκε κορυφαίος παίκτης κάτω των 21 ετών του ολλανδικού πρωταθλήματος. Στο τέλος της χρονιάς οι οπαδοί τον σήκωσαν στα χέρια. Ο μικρός που όταν δεν παίζει ποδόσφαιρο, βλέπει ποδόσφαιρο, και δη Ρεάλ Μαδρίτης για χάρη του Μαρσέλο (που αποτελεί και την ποδοσφαιρική αδυναμία του), δεν είναι πια μικρός. Είναι έτοιμος ποδοσφαιριστής. Είναι από μόνος του ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ. Την πρώτη του φορά στο λιμάνι, του έδωσε την ευκαιρία να ανέβει στην πρώτη ομάδα ο Μάρκο Σίλβα. Τώρα ένας άλλος Πορτογάλος, ο Πέδρο Μαρτίνς (που από χθες είναι ξανά στη χώρα μας), τον επαναφέρει στο ρόστερ δίνοντάς του ευκαιρία καθιέρωσης. Ολα αυτά σε μια χρονιά στην οποία αποτελεί ζητούμενο να υπάρξουν έλληνες πρωταγωνιστές. Στο αριστερό άκρο της άμυνας ο Ολυμπιακός δεν θα έχει έναν, αλλά δύο!
