Γυρίζοντας από το Κίεβο, όπου βρέθηκα για να παρακολουθήσω τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ακούω συνεχώς ότι είδαμε ένα ματς που αποτελεί απόδειξη του πόσο σκληρό και άδικο είναι το ποδόσφαιρο. Σκληρό, βλέποντας τα κλάματα του Σαλάχ που αποχώρισε τραυματίας και του Κάριους που δέχτηκε δυο αστεία γκολ, μπορώ να δεχτώ ότι είναι. Αδικο όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση: απλά χρειάζεται να δει κάποιος τις λεπτομέρειες πριν βγάλει πόρισμα.

Καταρρέω

Ο Σαλάχ είναι καιρό τώρα κουρασμένος. Ο Κλοπ φοβότανε ότι θα τραυματιστεί, γι’ αυτό άλλωστε και τον έκανε αλλαγή σε όλα τα ματς της Λίβερπουλ τελευταία. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Ράμος προκάλεσε σκόπιμα τον τραυματισμό του, ο Αιγύπτιος δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος παίκτης που τραυματίζεται και αλίμονο αν στο ποδόσφαιρο του καιρού μας μια ομάδα αν χάσει έναν παίκτη καταρρέει –με την συχνότητα που οι παίκτες τραυματίζονται θα κατέρρεαν όλες. Αλλο είναι το θέμα: το πρόβλημα της Λίβερπουλ είναι ότι στον πάγκο της δεν έχει ούτε έναν επιθετικό ποδοσφαιριστή με χαρακτηριστικά παρεμφερή. Πούλησε τον Ιανουάριο με 100 και βάλε εκατ. ευρώ τον Κουτίνιο και δεν απέκτησε κανέναν! Γιατί; Πιθανότατα γιατί ο Γιούργκεν Κλοπ από το να έχει τέσσερις και να γκρινιάζουν προτιμά να έχει τρεις και να παίζουν συνέχεια! Ο Ζινεντίν Ζιντάν αντιθέτως είχε στον πάγκο τον Γκάρεθ Μπέιλ, που όχι μόνο γκρίνιαζε αν δεν ξεκινούσε βασικός, αλλά στο τέλος του ματς έκανε και δηλώσεις εναντίον του Γάλλου λέγοντας ότι τον αδικεί. Μόνο που, στο μεταξύ, παίζοντας μισή ώρα, έδωσε στη Ρεάλ ένα τρόπαιο.

Ρεκόρ

Η περίπτωση του Μπέιλ είναι καταπληκτική. Τον αγόρασαν πριν πέντε χρόνια από την Τότεναμ 100 εκατ. ευρώ. Η ετικέτα του παίκτη των 100 εκατ. έναν άλλο θα τον είχε διαλύσει: ο Ουαλός, όταν πήγε στη Ρεάλ, δεν κουβαλούσε στις αποσκευές του Χρυσές Μπάλες και κατακτήσεις πρωταθλημάτων που θα δικαιολογούσαν τη δαπάνη, αλλά μόνο το καλό του όνομα –αυτό δηλαδή που στο ποδόσφαιρο του καιρού μας φθίνει σε χρόνο ρεκόρ. Στη Ρεάλ δυσκολεύτηκε λίγο στην αρχή, αλλά όταν βρήκε τα πατήματά του έδειξε ποιος είναι: όποιος κάνει τη διαφορά στην ομάδα αυτή, αντέχοντας το βάρος της ιστορίας της, στην οποία ο θρίαμβος είναι ο κανόνας, είναι σπουδαίος παίκτης.

Ουαλία

Δυο χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 2016, ο Μπέιλ, αφού είχε κερδίσει ως πρωταγωνιστής δυο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Βασίλισσα, πήγε στα τελικά του Euro του 2016 για να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα και στην εθνική ομάδα –ακόμα και στην Εθνική Ουαλίας, που πριν τον Μπέιλ ήταν γνωστή ως ένα είδος φυλακής του Ράιαν Γκιγκς. Ο μπαγάσας τα κατάφερε! Στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που ο Ρονάλντο κέντραρε ευκολότερα τις τηλεοπτικές κάμερες παρά την εστία του αντίπαλου τερματοφύλακα, στο Euro που ο Γουέιν Ρούνεϊ απέτυχε παταγωδώς να γίνει ο ηγέτης των Αγγλων κι ο Αντρέας Μίλερ να πετύχει το πρώτο του γκολ σε τελικά πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αυτός έγραψε ιστορία οδηγώντας την Ουαλία στα ημιτελικά! Ηταν ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και καταλάβαινες πως το μυστικό του ήταν η χαρά του που βρέθηκε στη Ρεάλ. Δεν τον τσάκισαν οι απαιτήσεις, δεν κουβαλούσε ένα στρατό από οικονομολόγους, επικοινωνιολόγους και λογιστές όπως ο Κριστιάνο, δεν αισθανόταν ότι έχει πάνω του τα μάτια της οικουμένης –κι ας τα έχει. Στις φωτογραφίες που είχε βγάλει στον ημιτελικό με την κόρη του έβλεπες ένα άνθρωπο που έχει καταλάβει το νόημα της ζωής: «το ποδόσφαιρο», σου έλεγε χαμογελώντας, «είναι ένας δρόμος προς την ευτυχία».

Μετά

Δυο χρόνια μετά το χαμογελαστό παιδί έμοιαζε να έχει χάσει το κέφι του. Ενας τραυματισμός τον πήγε πίσω, ο Ζιντάν άρχισε να προτιμά άλλους στη θέση του, ο Μπέιλ που έκανε τη διαφορά καθόταν στον πάγκο. Αποδείχτηκε ότι απλά αναζητούσε τη στιγμή για να δώσει απαντήσεις. Στο Κίεβο μπήκε στο 60′: έβαλε το γκολ της χρονιάς την πρώτη φορά που ακούμπησε την μπάλα, πέτυχε ένα δεύτερο με τη βοήθεια του τερματοφύλακα και βγήκε MVP του ματς παίζοντας μισή ώρα! Κυρίως έζησε μια σπάνια στιγμή δικαίωσης: θύμισε σε όλους γιατί δικαιούται ν’ αντιμετωπίζεται ως πρωταγωνιστής.

Κάριους

Πάμε τώρα στον κύριο Λορίς Κάριους, τον τερματοφύλακα της Λίβερπουλ και μοιραίο παίκτη. Βλέπεις τι έπαθε και σού ‘ρχεται να τον λυπηθείς. Στη φάση του γκολ που δέχεται από τον Μπενζεμά θέλει απλά να παίξει γρήγορα. Ο Γάλλος το καταλαβαίνει, απλώνει το πόδι και κοντράρει την μπάλα που καταλήγει στα δίχτυα. Το λάθος του τερματοφύλακα είναι μπανάλ: μια βιαστική λάθος πάσα από αυτές που γίνονται κάθε λεπτό –δυστυχώς ο Κάριους πληρώνει ότι είναι τερματοφύλακας και τα λάθη απαγορεύονται. Τον συμπονείς και λες κρίμα. Λίγο αργότερα δέχεται από τον Μπέιλ ένα δεύτερο γκολ γιατί δεν βάζει σωστά τα χέρια του: πάλι σκέφτεσαι ότι φταίνε αυτές οι μοντέρνες αερόμπαλες και λες είναι άδικο. Και μετά κοιτάς το βιογραφικό του. Και διαπιστώνεις πως δεν υπάρχει τίποτα στην καριέρα του που να δικαιολογεί ότι παίζει βασικός στη Λίβερπουλ.

Ταλέντο

Ο Κάριους έχει πάει μικρός, ως ταλέντο, στη Μάντσεστερ Σίτι: πέρασε και δεν ακούμπησε. Γύρισε στη Μάινζ, όπου πήρε τη θέση του Στέφανο Καπίνο –ο ανταγωνισμός δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα σκληρός, δεδομένο ότι είναι και Γερμανός. Ενας Γερμανός, ο Κλοπ, τον έφερε στη Λίβερπουλ, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το σπουδαίο στη Μάινζ: ο Κλοπ έχει περάσει από τη συγκεκριμένη ομάδα και μάλλον έκανε μια χάρη στους παλιούς φίλους του πληρώνοντας 5 εκατ. για δαύτον –χρήματα λίγα για τη Λίβερπουλ, αλλά πολλά για τον γερμανικό σύλλογο.

Μάτι

Ο Κάριους δεν ήταν ούτε καν διεθνής, μολονότι ο μεγάλος τερματοφύλακας της Εθνικής Γερμανίας Εμάνουελ Νόγιερ πέρασε ένα χρόνο τραυματίας. Στη Λίβερπουλ δεν ξεκίνησε βασικός: καθιερώθηκε μάλλον γιατί ο συμπατριώτης του προπονητής ήθελε να δείξει στη διοίκηση ότι έχει καλό μάτι στους τερματοφύλακες. Δεν είναι για να παίζει στη Λίβερπουλ. Κι αυτό απλά το Σάββατο φάνηκε.

Εμπλεξε

Ανακεφαλαιώνω. Ο Κλοπ έχει μια ομάδα χωρίς αναπληρωματικούς για να μην του γκρινιάζουν –γι’ αυτό όταν έχασε τον Σαλάχ, έμπλεξε. Ο Μπέιλ είναι ένας σταρ του καιρού μας που είχε το κίνητρο ν αποδείξει ότι ο Ζιντάν τον αδικεί: έκανε τη διαφορά γιατί αυτή είναι η δουλειά του, ακόμα κι αν δεν ξεκινά στους πρώτους έντεκα. Κι ο Κάριους τα ‘κανε θάλασσα γιατί ποτέ δεν θα ‘πρεπε να παίζει στη Λίβερπουλ. Τίποτα το άδικο δεν υπάρχει τελικά…

Τελευταία Νέα