Η κρίση στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα την πρόσκαιρη υποχώρηση της κυρίαρχης στην κοινωνία διαιρετικής τομής και την απόπειρα τυχοδιωκτικής υποκατάστασής της από μια νέα, κίβδηλη και για τον λόγο αυτόν εξαιρετικά προσωρινή. Απέναντι στα αρχετυπικά δίπολα Δεξιά/Αριστερά και συντήρηση/πρόοδος, ο εθνολαϊκισμός και οι δυνάμεις που τον εκπροσωπούν αντέταξαν με όρους ακραίου διχασμού και εμφύλιου μίσους, το Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο, με στόχο την υφαρπαγή των ψήφων και την αναρρίχησή τους στην εξουσία. Η συνέχεια είναι γνωστή, όπως και οι δραματικές διαψεύσεις.
Τώρα που ο αντιμνημονιακός λόγος ηχεί οπερετικός στα χείλη του Πρωθυπουργού, και δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε την παραμονή στην εξουσία αλλά ούτε και τη σύμπηξη ενός διευρυμένου σώματος οπαδών και ψηφοφόρων, το δίπολο συντήρηση/πρόοδος ανακτά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς την πρωτοκαθεδρία του. Καθώς οι μάσκες καθημερινά πέφτουν και το θολό αφήγημα περί καθαρής εξόδου δεν πείθει και δεν μπορεί να οριοθετήσει πολιτικές και ιδεολογικές γραμμές, ο Πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να υποδυθεί τον επικεφαλής των δυνάμεων του «φωτός».
Υπ’ αυτές τις συνθήκες η επιχείρηση μονοπωλιακής εκπροσώπησης της έννοιας της προόδου με όρους αριστερής εντιμότητας και ευαισθησίας, που αντιπαρατίθεται στο μαύρο μέτωπο της συντήρησης και της Ακροδεξιάς, αποτελεί ήδη προεκλογικό πλαστό αφήγημα του Πρωθυπουργού.
Η επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης αποτέλεσε «πρόσφορη» αφορμή για την ευθεία πρόταση περί συγκρότησης προοδευτικού μετώπου στην Αυτοδιοίκηση. Με άριστα αντανακλαστικά ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να καπηλευτεί ένα γεγονός ακροδεξιάς βίας, της μόνης βίας που επιλεκτικά καταδικάζει, και να οικειοποιηθεί με όρους που παραπέμπουν στον Εμφύλιο και τη δικτατορία την έννοια της προόδου. Για την αντικατάσταση της αντιμνημονιακής μάσκας με τη μάσκα του προοδευτισμού δεν υπάρχουν αναστολές. Εκείνοι που λοιδορήθηκαν με χυδαιότητα το 2014, εκείνοι που με αφορμή τη στάση τους στο δημοψήφισμα του 2015 χαρακτηρίστηκαν εθελόδουλοι και ευρωλιγούρηδες, αναγνωρίζονται σήμερα ως σύμβολα και συνοδοιπόροι. Οι ΑΝΕΛ δεν είναι πλέον χρήσιμοι. Είναι η ώρα για καιροσκοπικές γέφυρες με τον χώρο του δημοκρατικού Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, γιατί όχι και τους φιλελεύθερους.
Το πολιτικό αποτύπωμα βεβαίως του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά προοδευτικό είναι. Γιατί δεν είναι ασφαλώς προοδευτική η πολιτική της Περιφέρειας Αττικής που δηλώνει ότι τα Εξάρχεια δεν συνιστούν άβατο. Δεν είναι προοδευτική η πολιτική της ίδιας περιφέρειας που ανέχεται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της την κατάσταση στο Πεδίον του Αρεως, όπου οι κάτοικοι εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα τους καταγγέλλονται από ανεξέλεγκτες ομάδες ως μικροαστοί επειδή διαμαρτύρονται για το εμπόριο ναρκωτικών και ζητούν φωτισμό, καθαριότητα και ασφάλεια. Δεν είναι προοδευτικό να μην έχει γίνει κανένα αντιπλημμυρικό έργο στη Μάνδρα Αττικής, να χάνουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι και η ηγεσία να φορτώνει την ευθύνη στο παλιό πολιτικό σύστημα και τον δασάρχη. Δεν είναι προοδευτικό να διακρίνεις ανάμεσα στη «δικαιολογημένη βία των αγανακτισμένων» και την ακροδεξιά βία αφήνοντας τους πολίτες απροστάτευτους. Δεν είναι προοδευτικό να επαναφέρεις το άσυλο στα πανεπιστήμια και να ανέχεσαι τους τραμπουκισμούς. Δεν είναι προοδευτικό να επιτρέπεις στους Ρουβίκωνες να παρανομούν καθημερινά αφήνοντας τις πόλεις ανοχύρωτες. Δεν είναι προοδευτικό να καθοδηγείς σκοταδιστικά τοπικές κοινωνίες, δυναμιτίζοντας το επενδυτικό κλίμα με μόνο στόχο την άγρα ψήφων.
Ο,τι πιο παλιό και παθογενές γέννησε το μεταπολιτευτικό πρότυπο στη χώρα εκπροσωπείται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πλαστό προοδευτικό προφίλ του οικοδομείται ανάμεσα σε άλλα πάνω στην ανοχή απέναντι στη βία, που δεν έχει μόνο ιδεοληπτικές αναφορές, αλλά και σαφή εργαλειακή χρήση και στην ακατάσχετη δημαγωγική και λαϊκιστική συνθηματολογία του.
Η προσπάθεια συγκρότησης προοδευτικού μετώπου με εκείνους που στο παρελθόν λοιδορούσε με παραληρηματικό διχαστικό λόγο υπηρετεί έναν μόνο στόχο: την αγωνιώδη προσπάθεια παραμονής του στην εξουσία.
Τελευταία Νέα