Αναζήτηση
Τα ευχάριστα νέα είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία.
Είχαμε δημοκρατία πριν βγει δήμαρχος ο Μπουτάρης. Εχουμε δημοκρατία με δήμαρχο τον Μπουτάρη. Κι αύριο θα έχουμε δημοκρατία είτε είναι δήμαρχος ο Μπουτάρης είτε δεν είναι.
Πάμε παρακάτω.
Ακριβώς επειδή έχουμε δημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κατεβάσει στη Θεσσαλονίκη τον Μπουτάρη. Δικαίωμά του. Αντιστοίχως ας πούμε θα κατεβάσει η ΝΔ τον Ζαγοράκη κι η Κεντροαριστερά την Καϊλή. Και οι τρεις είναι μια χαρά υποψήφιοι.
Τι θα κάνουμε λοιπόν;
Κάτι απλό. Θα μαζευτούμε μια ή δυο Κυριακές, θα ψηφίσουμε κι όποιος πάρει περισσότερα θα γίνει δήμαρχος. Ετσι δουλεύει η δημοκρατία. Κι όποιος βγει ή όποιος χάσει, πάλι δημοκρατία θα έχουμε.
Αν και με όσα τρέχουν στο Σκοπιανό υποψιάζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευτεί να βγάλει στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο δήμαρχο ή βουλευτή αλλά και διαχειριστή σε πολυκατοικία.
Θα δούμε.
Διότι όπως είπα και πριν, στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία. Τουλάχιστον από το 1974. Ούτε τρίκυκλα υπάρχουν για να δακρύζουν οι αγωνιστές ούτε παρακράτος ούτε «Καρφίτσες».
Κι αυτό φυσικά δεν το πέτυχε η Αριστερά. Το πέτυχαν διαδοχικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Το πέτυχαν δηλαδή οι κυβερνήσεις που έκαναν την Ελλάδα δημοκρατική, ανοιχτή κι αναπτυγμένη χώρα, με σύγχρονες υποδομές, μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ, με ισχυρό νόμισμα, πλουραλισμό κι ανεξάρτητους θεσμούς.
Το ίδιο διάστημα, αν δεν απατώμαι, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πετούσε καμία μολότοφ, έσπαγε καμία βιτρίνα, κυκλοφορούσε από κατάληψη σε καφετέρια και δεν πλήρωνε διόδια. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Υπό αυτήν την έννοια είναι όψιμη αλλά συγκινητική η προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης να μας σώσει από τα τρίκυκλα, αλλά δεν χρειάζεται.
Μας έσωσαν άλλοι και προ πολλού.
Αν θέλουν βεβαίως να βοηθήσουν κι αυτοί, καμία αντίρρηση. Μπορούν να ξεκινήσουν μαζεύοντας τον Μίμη, τον Παππά, την Παπασπύρου, τον Τζανακόπουλο, τον Ρουβίκωνα και τα υπόλοιπα παιδιά, διότι όταν κι όπου υπάρχει παρακράτος αυτό είναι πατέντα του κράτους. Οχι των περαστικών.
Να σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι ο Ρουβίκωνας είναι η μοναδική αναρχική δύναμη παγκοσμίως που περιέργως δεν επιτίθεται στην κυβερνητική εξουσία αλλά σε όσους βάζει στο στόχαστρό της η κυβερνητική εξουσία!
Ευτυχώς όμως σήμερα παρακράτος δεν υπάρχει. Επειδή γενιές δημοκρατικών κυβερνήσεων, πολιτικών και πολιτών φρόντισαν να μην υπάρχει.
Ετσι όταν ακούμε «το μαρσάρισμα του τρίκυκλου» (που λέει και το Μαξίμου) είμαστε σίγουροι ότι είναι ο μανάβης της γειτονιάς.
Εκτός αν είσαι βλαμμένος και νομίζεις ότι σε κυνηγά ο Γκοτζαμάνης!
