Αυτός που έχει την εξουσία ορίζει τους κανόνες και τις εξαιρέσεις του. Η επίνευση του Γιόαχιμ Λεβ να εξαντληθεί κάθε ευκαιρία ώστε ο Μάνουελ Νόιερ να ταξιδέψει στη Ρωσία με την Εθνική Γερμανίας παραβαίνει τους κανόνες επιλογής, δημιουργώντας ηθικό ζήτημα.

Μπορεί ένας αθλητής που δεν έχει αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι από τον Σεπτέμβριο να κληθεί στην εθνική ομάδα, όταν υπάρχει μια πλειάδα άλλων καλών αθλητών που πρωταγωνίστησαν στα γήπεδα το ίδιο διάστημα;

Η απουσία του Νόιερ από τη Μάνσαφτ τις τελευταίες 595 ημέρες, από τον Οκτώβριο του 2016, δεν ήταν τόσο εκκωφαντική όσο θα περίμενε κάποιος.

Στον αστερίσκο της υπόθεσης αναφέρεται η προϋπόθεση πως ο τερματοφύλακας της Μπάγερν θα συμμετάσχει στο Μουντιάλ μόνο ως βασικός της Εθνικής Γερμανίας.

Ας τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στη θέση του Τερ Στέγκεν, βασικού τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα που κατέκτησε το νταμπλ στην Ισπανία και άξιου αντικαταστάτη του Νόιερ τα δύο τελευταία χρόνια και ας σκεφτούμε ποια θα μπορούσε να ήταν η αντίδρασή μας.

Από το μυαλό πολλών θα περνούσαν σκέψεις για ακραίες αντιδράσεις. Απόλυτα δικαιολογημένο. Ο Τερ Στέγκεν δεν έχει την πολυτέλεια ούτε να σκεφτεί την αντίδραση.

Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει το θραύσμα ρεαλισμού που θα τραυματίσει την ομάδα του.

Οσο ταλαντούχος, όσο έμπειρος κι αν είναι ένας παίκτης, όταν στα πόδια του δεν έχει αγωνιστικά λεπτά, μοιάζει με πολυκαιρισμένο μεντεσέ σε αγροτόσπιτο.

Ο Λεβ δείχνει να προσπαθεί να ξεχρεώσει ένα γραμμάτιο απέναντι στον Νόιερ. Ισως για τη στήριξη που του παρείχε στο παρελθόν, ίσως ως ανταπόδοση για τις μεγάλες στιγμές που έζησαν στη Βραζιλία.

Στο ποδόσφαιρο αυτό που σήμερα μοιάζει αποδοτικό μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχτεί αυτοκαταστροφικό. Ο Λεβ ίσως γράψει Ιστορία. Μπορεί όμως και να τον γράψει η Ιστορία. Το ρίσκο που θέλει να αναλάβει είναι μεγαλύτερο της απόδοσης που προσδοκά.

Τουλάχιστον θα προσφέρει τροφή στον Τύπο, όποια κι αν είναι η εξέλιξη.

Τελευταία Νέα