Αθλητές – σούπερ ήρωες. Που ξεπερνούν κάθε εμπόδιο, κάθε αντιξοότητα, που ξαναγράφουν τα βιβλία των ρεκόρ. Που μετατρέπουν το αφύσικο σε φυσικό.
Ταλαντούχοι, φυσικά. Ξέρετε όμως πόσοι ταλαντούχοι αθλητές υπάρχουν στον κόσμο; Χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια. Πόσοι ΛεΜπρον Τζέιμς; Μην ψάχνετε άδικα. Κανένας.
Η διαφορά του σούπερ ήρωα από τον καλό αθλητή κρύβεται στο οιηματικό DNA. Σ’ αυτό το οιδηματοποιημένο «εγώ» που αρνείται να αποδεχθεί την ήττα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Είναι ο αθλητής που πάει κόντρα στη φύση με μοναδικό κίνητρο τη νίκη.
Ο ΛεΜπρον είναι πάμπλουτος, διάσημος, έχει κατακτήσει τα πάντα στο μπάσκετ. Αν αύριο αποφάσιζε να σταματήσει τις πτήσεις του με την πορτοκαλί μπάλα θα περνούσε στο πάνθεον με τους κορυφαίους όλων των εποχών. Οχι, γι’ αυτόν δεν είναι αρκετό να βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων. Θέλει να είναι ο κορυφαίος.
Του ζητήθηκε από την ομάδα του να παίξει και τα 48 λεπτά του καθοριστικού αγώνα των Καβαλίερς με τους Σέλτικς.
Ακόμα και για τη δυνατή πλάτη του ΛεΜπρον Τζέιμς
τα 33 γενέθλια χρόνια και τα 15 χρόνια καριέρας στο NBA βαραίνουν επικίνδυνα.
Στο αίτημα δεν έφερε αντίρρηση. Οι ανάσες του έγιναν βαριές, το οξυγόνο στέρεψε, τα ταλαιπωρημένα γόνατα λύγισαν, ο ιδρώτας βάρυνε τα βλέφαρα. Ο ΛεΜπρον ξεπέρασε κάθε αντιξοότητα, φόρεσε την μπέρτα του και έσωσε ξανά τα όνειρα εκατομμυρίων παιδιών που θέλουν να πετάξουν με μια μπάλα.
Ο αμερικανός σταρ είναι ένας πραιτοριανός της δόξας. Οπως ήταν κάποτε ο Ντιέγκο Μαραντόνα που έπαιξε στο Μουντιάλ της Ιταλίας με τραυματισμένο πόδι κρατώντας το ως επτασφράγιστο μυστικό. Οπως ήταν ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, που δεν σταμάτησε να παίζει παρά την εξάρθρωση ωμοπλάτης που είχε υποστεί.
Οπως ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν που πέτυχε 38 πόντους στους τελικούς του NBA το 1997 παίζοντας με πυρετό.
Οπως δεν θα είναι ο Λιονέλ Μέσι, αν κρυφτεί ξανά στο Μουντιάλ.
