Το χρώμα του πράσινου γύρω της εκδηλώνεται σε όλες τις αποχρώσεις, ενώ οι γύρω κορυφές μοιάζουν να συναγωνίζονται για το ποια θα πάρει καλύτερη θέση προκειμένου να φανεί το είδωλό της στον καθρέφτη των νερών της λίμνης Τσιβλού.
Πνιγμένη στα πεύκα, στα έλατα και στα πλατάνια, μοιάζει με καθρέφτη που αντικατοπτρίζει την ομορφιά της περιοχής στήνοντας χορό χρωμάτων όλες τις εποχές. Βρίσκεται σε υψόμετρο 780 μ. και ευτυχώς η αξεπέραστη ομορφιά της ακόμη αντέχει στην «επίθεση» των κατοίκων και των θαυμαστών της. Η επιφάνειά της είναι περίπου 83 στρέμματα και έχει βάθος περίπου 80 μέτρα. Ομως καλό είναι να ξέρετε ότι την απόλυτη ομορφιά της την αποκαλύπτει τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες.
Η ιστορία της ξεκινά το 1913, όταν το ύψωμα Βαρνή εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα κατολίσθησης. Οι κάτοικοι της περιοχής και του χωριού Συλίβαινα, που τελικά εξαφανίστηκε, αντιλήφθηκαν γρήγορα την επερχόμενη καταστροφή και αποφάσισαν να μετοικήσουν στις παραλίες της Πάτρας και του Αιγίου. Ετσι αυτές τις δραματικές στιγμές υπήρχαν αναλογικά λίγα θύματα. Η Αντιόπη Πάκιου με τον τεσσάρων ετών γιο της, η Αικατερίνη Νιάνιαρη και ένας οδοιπόρος αγνώστων στοιχείων. Την επόμενη μέρα η περιοχή της Συλίβαινας παρουσίαζε όψη βιβλικής καταστροφής. Το μόνο που είχε απομείνει από το χωριό ήταν μια καρυδιά και ένα ερειπωμένο σπίτι με τον αχυρώνα του, τα οποία βρέθηκαν περίπου 150 μ. πιο μακριά και πιο ψηλά από την αρχική τους θέση. Η καθίζηση του εδάφους κατέστρεψε και το χωριό Τσιβλός, ενώ προκάλεσε το φράξιμο του ποταμού Κράθι δημιουργώντας έτσι τις ανάλογες συνθήκες για τον σχηματισμό της λίμνης. Σήμερα, αξίζει να περπατήσετε στους μικρούς χωματόδρομους που σχεδόν πάντα καταλήγουν στις ακτές της. Η λίμνη απέχει περίπου 175 χιλιόμετρα από την Αθήνα, ενώ στο ύψος της Ακράτας θα ακολουθήσετε τις ανάλογες πινακίδες.
