Το έργο το ανακάλυψε τον περσινό Σεπτέμβριο τυχαία ο Γιώργος Σφυρής, μέλος της ομάδας C. for Circus, «σκαλίζοντας» την ψηφιακή βιβλιοθήκη της Σχολής Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ομως η περίσταση δεν ήταν η κατάλληλη, μιας και ήδη είχαν ξεκινήσει πρόβες για την τότε παραγωγή τους. Εναν χρόνο αργότερα, οι αισθήσεις που περιβάλλουν την ιστορία της και ο τρόπος που αυτή είναι γραμμένη, αφήνοντας χώρο για τη δική τους φαντασία, ήταν ακόμα ζωντανά μέσα τους. Γι’ αυτό και οι C. for Circus ανεβάζουν σήμερα την παράσταση «Το δαχτυλίδι της μάνας» στο θέατρο Tempus Verum γιορτάζοντας τα δέκα χρόνια της κοινής τους καλλιτεχνικής πορείας.
Η ομάδα έχοντας ως βάση το θεατρικό έργο που έγραψε ο Γιάννης Καμπύσης, βασισμένος στη ζωή του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη, στήνει μια τελετή αποχαιρετισμού και ξαναγράφει με αισιοδοξία για χάρη του τις τελευταίες σελίδες του. «Κάνουμε αυτήν την παράσταση για να ξορκίσουμε τον θάνατο και την απώλεια. Για να αντισταθούμε στον πόνο που συνήθως συνοδεύει το πένθος και την απώλεια. Μέσω της φαντασίας και τις μορφές που μπορεί να παίρνει στη ζωή. Δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται μήνυμα, αλλά σίγουρα αυτήν την οπτική απέναντι στη ζωή και στον θάνατο προτείνουμε» αναφέρει ο Παύλος Παυλίδης που έχει σκηνοθετήσει την παράσταση.
Ενα από τα χαρακτηριστικά του έργου είναι η ντοπιολαλιά του, που άλλοτε το φέρνει να μοιάζει με μουσικό δράμα κι άλλοτε με ονειρόδραμα. «Χρησιμοποιούμε το κείμενο ως είναι γραμμένο, χωρίς όμως να προσπαθούμε να μιμηθούμε τον τρόπο που αυτά ειπώθηκαν κάποια στιγμή σε κάποιο χωριό. Αυτό το κάνουμε με σκοπό να μην εστιάσουμε σ’ αυτήν την ιστορία τόσο ρεαλιστικά, αλλά να τοποθετήσουμε την παράσταση σ’ ένα περιβάλλον άχρονο, όπου όλα όσα συμβαίνουν δεν συνέβησαν σ’ ένα μακρινό παρελθόν, που με κάποιον τρόπο μάς φαίνεται και κάπως γραφικό, αλλά εν δυνάμει συμβαίνουν συνέχεια. Ενυπάρχουν απόλυτα στην ιστορία. Ενας ποιητής πεθαίνοντας ταξιδεύει στη φαντασία του, στο βουνό μαζί με τις νεράιδες που τον καλωσορίζουν τραγουδώντας. Εμείς απλώς τα ενισχύουμε» τονίζει ο δημιουργός.
Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Σ’ αυτήν την ελάχιστα γνωστή ιστορία αποχαιρετισμού, οι αισθήσεις της λαϊκής παράδοσης, ειπωμένες από σκηνής με τη συνοδεία πρωτότυπης μουσικής, ενεργοποιούν έναν διάλογο για τους δικούς μας μύθους ή θρύλους. «”Το δαχτυλίδι της μάνας” μιλά για την Ελλάδα στην οποία συνυπάρχουν η πίστη στον Θεό και στις νεράιδες. Η ποίηση, η αγριότητα και η ομορφιά της φύσης, μα και η απλότητα των ανθρώπων από τη μία πλευρά, και η φτώχεια και το αναπόφευκτο του θανάτου από την άλλη. Δεν υπάρχει κανένα “κακό” σ’ αυτήν την ιστορία και κανένας “κακός” σ’ αυτούς τους ήρωες. Μόνο η ανάγκη των ανθρώπων για ζωή. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι η πανανθρώπινη τάση όλων μας, τη στιγμή που η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή, να στρεφόμαστε στη φαντασία. Κάτι που για μένα έχει διττή σημασία κι ερμηνεία. Είτε την παράδοση στον θάνατο είτε την επιμήκυνση της ζωής, αφού τι άλλο είναι η φαντασία πέρα από τη συνέχεια της πραγματικότητας σ’ ένα άλλο περιβάλλον με ακόμα περισσότερες διαστάσεις; Τι άλλο είναι ο θάνατος πέρα από τη συνέχεια της ζωής;» καταλήγει ο Παυλίδης.

INFO

«Το δαχτυλίδι της μάνας», από σήμερα έως τις 12 Ιουνίου στις 21.00 στο θέατρο Tempus Verum (Ιάκχου 19, Γκάζι, τηλ. 210-3425.170, είσοδος 8-12 ευρώ)

Τελευταία Νέα