Να διευκρινίσω πως δεν είμαι ιταλός συνταγματολόγος ούτε προτίθεμαι να γίνω.
Αλλωστε με τόσα αποθέματα ιταλών συνταγματολόγων που έκρυβε η χώρα μας και τώρα βγήκαν στην επιφάνεια, ένας λιγότερο δεν βλάπτει.
Να διευκρινίσω επίσης ότι δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο Πρόεδρος της Ιταλίας έδρασε με αγνές προθέσεις, ευγενικά αισθήματα και βαθιά αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος.
Επειδή όμως το Κυρινάλιο Μέγαρο απέχει ελάχιστα από το Κολοσσαίο, να θυμίσω πως και οι πρώτοι χριστιανοί έμπαιναν στην αρένα με αγνές προθέσεις κι ευγενικά αισθήματα.
Αλλά στο τέλος κέρδιζαν τα λιοντάρια!
Νά το λοιπόν το ερώτημα. Οχι τι λέει ή δεν λέει το ιταλικό Σύνταγμα ούτε αν είναι σωστός ο Πρόεδρος, αλλά τι θα γίνει με τα λιοντάρια.
Και, λυπάμαι να το πω, αλλά από τότε που προέκυψε το πρόβλημα η Ευρώπη δεν έχει την παραμικρή ιδέα.
Αλλους κανακεύει (κυρίως όσους βρίσκονται στην εξουσία: Τσίπρα, Ορμπαν και τους Πολωνούς).
Με άλλους τσακώνεται (κυρίως όσους βρίσκονται στην αντιπολίτευση) αλλά χωρίς να τραβάει το σκοινί.
Κι άλλους καμώνεται ότι τους αγνοεί –τους πιο γραφικούς.
Μόλις προ τριημέρου η «Μοντ» μας πληροφόρησε από τις Βρυξέλλες ότι ο Γιούνκερ προσανατολίζεται σε λογική κατευνασμού των λαϊκιστών ώστε να τους εξουδετερώσει.
Για να παραφράσω μια γνωστή έκφραση: όποιος δεν θέλει να συγκρουστεί, δέκα χρόνια προσανατολίζεται.
Το αποτέλεσμα αυτής της παθητικής τακτικής είναι οφθαλμοφανές. Το 2015 ήταν η Ελλάδα, το 2016 η Μεγάλη Βρετανία, το 2018 η Ιταλία –έως τώρα…
Και το ρεύμα αποσταθεροποίησης δεν πρόκειται να αναστραφεί αν η ίδια η Ευρώπη δεν δώσει τη μάχη της σταθερότητας. Χωρίς κατευνασμούς. Με όλα τα μέσα και τους τρόπους.
Θυμάμαι έναν αμερικανό συνάδελφο που είχε βρεθεί στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015, τότε με τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις του Τσίπρα, κι απόρησε.
–Καλά, ο Τσίπρας ας πούμε ότι κάνει το παιχνίδι του. Αλλά οι άλλοι; Δεν έχουν κάτι καλύτερο να ασχοληθούν;
Οταν λοιπόν κοτζάμ Ευρωπαϊκή Ενωση ξοδεύει έξι μήνες για να συνεννοηθεί με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη, τι περιμένετε να κάνει με τη Μεγάλη Βρετανία ή την Ιταλία; Μόνη της απαξιώνεται!
Είναι η ίδια Ενωση που δημιούργησε στους απανταχού παπάρες την εντύπωση ότι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και να κοστίζουν όσο θέλουν χωρίς συνέπειες.
Διότι μετά, κάποια κωλοτούμπα θα γίνει ή κάποια μπασαβιόλα θα παιανίσει κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ελα μωρέ, μια κουβέντα είπαμε!
Οταν όμως δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τις γάτες, πώς θέλεις να τρομάξεις τα λιοντάρια;