Αν μιλάς ως επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, λες για τις περικοπές των συντάξεων και τη μείωση του αφορολογήτου πως «έχουν συμφωνηθεί, έχουν νομοθετηθεί αυτά τα μέτρα. Αρα, τίθεται ένα θέμα –να το πω –αξιοπιστίας, εάν γίνει κάποια αλλαγή και τελικά δεν εφαρμοστούν». Αν από την ίδια θέση καλείσαι να προσδιορίσεις τον όρο «καθαρή έξοδος», επισημαίνεις ότι «η λέξη “καθαρή” έχει ένα απροσδιόριστο περιεχόμενο τού τι σημαίνει ή τι καταλαβαίνει κανείς» και παραδέχεσαι πως μετά τον Αύγουστο «αναμένεται να προκύψει ένα νέο πλαίσιο εποπτείας». Τι κι αν όταν μιλούσες ως γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής μπορούσες ζητάς να «απελευθερωθείς από τις πολιτικές δεσμεύσεις» κι ας σου κοστίσει; Ο προχθεσινός Φραγκίσκος Κουτεντάκης στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους απέχει πολύ από εκείνον του Φόρουμ των Δελφών προ μηνών. Πώς εξηγείται; Η πρώτη ερμηνεία είναι η πιο αθώα. «Οποιος» λέει άνθρωπος με πείρα στις ανεξάρτητες Αρχές «αναλαμβάνει μια Αρχή σαν το Γραφείο Προϋπολογισμού οφείλει να βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά, αναγκάζεται και συμπεριφέρεται όπως προβλέπει η θέση δηλαδή».
Λείανση

Η δεύτερη, πάλι, είναι πιο πολιτική. Ο Κουτεντάκης υποστήριξε, ανάμεσα σε άλλα, ότι η προληπτική γραμμή στήριξης είναι θέμα των πιστωτών. «Αποφασίζεται σε συνεργασία» αντιτείνουν όσοι γνωρίζουν από τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Για τους δε οικονομολόγους «πρόκειται για μια συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει τώρα, επειδή κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά πώς θα είναι διαμορφωμένες οι συνθήκες στις αγορές σε δυόμισι μήνες». Αν και «όλα δείχνουν πως αναταραχή θα συνεχιστεί. Οι παράγοντες είναι πολλοί. Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, άνοδος της τιμής του πετρελαίου και των αμερικανικών επιτοκίων». Οπότε εικάζουν ότι ίσως επηρεαστούν οι πολιτικές αποφάσεις. Με επιχείρημα πως «η έξοδος στις αγορές σε τόσο αβέβαιο περιβάλλον, που θα μπορούσε να οδηγήσει στο χειρότερο δυνατό σενάριο, ήτοι να αναγκαστείς τρεις μήνες μετά να ζητήσεις νέο πρόγραμμα ή γραμμή, ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία». Εξού και κάποιοι διατείνονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον λειαίνει τη ρητορική του ως προς την έξοδο, την προληπτική γραμμή και τα συναφή. Και είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις πρώτα να βγαίνουν οι περιφερειακοί, σαν τον Κουτεντάκη.