H Iστορία καταχώρισε σε περίοπτη θέση στα κιτάπια της τον επονομαζόμενο χρυσούν αιώνα του Περικλέους και οι Χολαργιώτες δεν υπήρξαν τόσο αγνώμονες και αχάριστοι, ώστε να αγνοήσουν την κληρονομιά την οποία τους άφησε το ευκλεέστερο τέκνο που γέννησε η γη τους…
Πώς; Παρουσίασαν με τη σειρά τους τη χρυσή σεζόν της ομάδας μπάσκετ, η οποία μάλιστα έκανε ένα άλμα από την αρχαία Αθήνα στο περίφημο ανυπότακτο χωριό της Αρμορικής βάζοντας στο κάδρο της εκτός από τον Χολαργέα Περικλή του Ξανθίππου και τους ήρωες του Ρενέ Γκοσινί!
Εάν όλα αυτά προκαλούν μια γεωγραφική και ιστορική σύγχυση ο Στέργιος Κουφός, ο οποίος πριν από μία εβδομάδα οδήγησε την Αθλητική Ενωση Χολαργού στην παρθενική άνοδό της στα σαλόνια της Basket League, σπεύδει να την εξιχνιάσει…
Πειράματα
«Είμαστε κι εμείς ένα μικρό γαλατικό χωριό, με τα σέα του και τα μέα του» εξηγεί ο 54χρονος προπονητής, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του 15 ανόδους, εκ των οποίων πέντε από την Α2 προς την Α1 (δύο με το Ρέθυμνο και από μία με τον Παπάγου, τον Ηλυσιακό και τον Χολαργό). «Φαίνεται ότι έχουμε ποτιστεί όλοι μας από το νερό του Δημόκριτου και δεν είμαστε στα καλά μας. Τόσο το σπίτι μου, όσο και το γήπεδο της ομάδας βρίσκονται λίγα μέτρα από το Εθνικό Κέντρο Ερευνας Φυσικών Επιστημών, οπότε έχουμε δεχθεί έντονες επιρροές από τα πειράματα»!
Ο Κουφός δεν κάνει πλάκα, όλα αυτά που λέει τα εννοεί. «Η τρελή γειτονιά μας παλάβωσε εντελώς. Πρόκειται για μια μοναδική στα χρονικά περίπτωση ομάδας, της οποίας όλα τα διοικητικά στελέχη είναι γηγενείς. Αναντάμ παπαντάμ Χολαργιώτες που πονάνε την ομάδα και η ζωή τους περιστρέφεται γύρω της. Ο γιατρός Τούτουζας, η γυναίκα του, ο Δρόσος, ο Δανόπουλος, ο Λαουράκης, ο Καρατζάς, ο Τσώνης, ο Τζουνάκος, ο Καλκάνης, εγώ, όλοι γεννηθήκαμε και ζούμε σε αυτή τη γειτονιά, οπότε μπολιαστήκαμε από νωρίς με το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ»!
Ποιος παίζει τον ρόλο του δρυίδη σε αυτό το ιδιότυπο ιερατείο; «Εγώ, που έχω γκρίζα μαλλιά, είμαι περπατημένος στην Α1 και πρέπει να κάνω στράτα στρατούλα όλους τους υπόλοιπους» απαντά ο μπαρουτοκαπνισμένος προπονητής. «Στην ομάδα διαθέτουμε και τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, ακόμη και τον Κακοφωνίξ που τον φιμώνουμε όταν αντιστεκόμαστε στους Ρωμαίους και γλεντάμε στα τσιμπούσια με αγριογούρουνα»!
Πάει, αποτρελάθηκε και ο Κουφός ή μήπως όχι; «Και ναι και όχι» απαντά γελώντας. «Μόνο με μπόλικη δόση τρέλας, αλλά και με την υποστήριξη του πνευματικού μου, του πατέρα Βασίλειου, θα την πάλευα σε αυτή τη σεζόν που εξελίχθηκε τόσο απροσδόκητα. Δεν είχαμε βάλει ως στόχο την άνοδο, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και από τη στιγμή που δεν κάναμε καμιά γκέλα και το πρόγραμμά μας αποδείχθηκε αλώβητο, φαινόταν ότι πλησιάζαμε ολοένα και περισσότερο προς αυτή την υπέρβαση. Από πέρυσι που ανέλαβα την ομάδα κάθε μέρα τα νεύρα μου γινόντουσαν τσατάλια. Ενιωθα πως ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, ακόμη και για απλά ζητήματα, όπως το πλύσιμο των ρούχων. Φέτος το κακό παράγινε, είχαμε μουρμούρα, γκρίνια και άγχος, αλλά εντέλει, μια με το καρότο και μια με το μαστίγιο, όλα αυτά αντί να μας διαλύσουν απέβησαν ευεργετικά».
Ο Χολαργός είναι η ομάδα της γειτονιάς και της καρδιάς του: εκεί μεγάλωσε όταν η οικογένειά του μετακόμισε από τους Αμπελοκήπους, εκεί πρωτόπαιξε μπάσκετ, εκεί πήρε το χρίσμα του προπονητή, ενώ αγωνιζόταν στη συμπολίτισσα ομάδα του Παπάγου, εκεί δέθηκε με τον εξ απαλών ονύχων φίλο του, διακεκριμένο καρδιολόγο Κώστα Τούτουζα ο οποίος στις 27 Δεκεμβρίου του 2012 τον έβαλε εσπευσμένως στο χειρουργείο για διπλό μπαϊπάς και του έσωσε τη ζωή…
Για τον τιτανοτεράστιο (όπως τον αποκαλούσε στο Ρέθυμνο ο Νταμίρ Λάτοβιτς) και ρηξικέλευθο προπονητή, που εδράζει τη φιλοσοφία του στο γρήγορο και φαντασμαγορικό μπάσκετ, στα τρίποντα κατά ριπάς, στο isolation game, στο man to man press και στις πάσες χέρι με χέρι, η πρόκληση είναι πλέον τεράστια. «Αισθάνομαι ένα μεγάλο βάρος αλλά ευελπιστώ ότι θα το υπομείνω. Μας δίνω ευχή και κατάρα να παραμείνουμε σεμνοί και ταπεινοί, να μην εκτραπούμε σε κινήσεις νεοπλουτισμού όπως την είχαμε πατήσει το 2007 στο Ρέθυμνο και κυρίως να διατηρήσουμε την ίδια ωραία τρέλα»!
