Ενα νέο μέγα επίτευγμα της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου παρακολουθεί άναυδη η Ελλάδα αλλά και ο κόσμος που δεν αντιλαμβάνεται γιατί αυτή η κυβέρνηση θέλει να βγάλει μόνη της τα μάτια της ίδιας της της χώρας… Μετά λοιπόν το «μιράκολο» του δημοψηφίσματος που το μεγάλο «όχι» έγινε μέσα σε λίγες ώρες ακόμα πιο μεγάλο «ναι», μετά το «σκίσιμο» των Μνημονίων που όμως επεκτάθηκαν, ή μετά τους κουκουλοφόρους «μάρτυρες» σε μία μαδουρική παρωδία «δικαιοσύνης», τώρα έρχεται κάτι καινούργιο: οι πρώτοι «νέοι» μακεδονικοί τάφοι. Πάνε μαζί με το όνομα: «Νέα» (ίσως) Μακεδονία; Ε, νέοι και οι πολιτικοί τους τάφοι, που τους ανοίγουν μόνοι τους.
Και, εντάξει, ο Καμμένος, που όλοι ξέρουμε ότι είναι ορκισμένος πατριώτης, έχει δικαιολογία: ήταν στο Μονακό για τη Φόρμουλα 1. Δεν φταίει ο άνθρωπος, είχε σοβαρές δουλειές να κάνει. Τα άλλα θέματά του άλλωστε τα έχει λύσει και πάνε ρολόι: τι κι αν έχει δύο έλληνες στρατιωτικούς στις τουρκικές φυλακές; Θα του χαλάσει αυτό τη μεγάλη ζωή; Πόσοι παρακαλάνε για μια θέση εκεί, να δουν από κοντά τους αγώνες; Και, στο κάτω κάτω, δεν ήταν και σε κανένα καζίνο στο Λονδίνο να παίζει: με τα ευγενή ελληνικά ιδεώδη του αθλητισμού περνούσε την ώρα του! Ε, τώρα αν η κυβέρνησή του έδωσε εκείνες τις μέρες και το όνομα της Μακεδονίας, τι να κάνει κι αυτός. Ενας άνθρωπος είναι. Πού να τα προλάβει όλα…
Ομως ο Τσίπρας; Τι δικαιολογία έχει; Μα ο Τσίπρας δεν έχει ανάγκη από δικαιολογία. Ο Τσίπρας είναι από τα γεννητούρια του αριστερός. Απλώς εσχάτως άλλαξε διεθνισμό: έχει φύγει από αυτόν της «Αριστεράς» και έχει πάει ολοσούμπιτος σε εκείνον του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, της πλήρους υποταγής στην απόλυτη γερμανική ηγεμονία, και γενικώς εκείνης κάθε ισχυρού που πιστεύει ότι μπορεί να του φανεί χρήσιμος. Αυτό κάνει ο Τσίπρας: συνδυάζει όλα τα παραπάνω.
Οι πιέσεις που υποτίθεται ότι ασκούνται για να προχωρήσει αυτή η «λύση», είναι και αυτές το ίδιο σαθρές με την πολιτική του στιβαρότητα: πράγματι έξω θέλουν λύση, την οποία προχθές ανακοίνωσε επισήμως η… γερμανική κυβέρνηση! Ομως, πρόκειται για παραμύθι της Χαλιμάς ότι δήθεν μας έχουν βάλει «το μαχαίρι στο λαιμό». Απλώς έχουν βρει τους «ναι σε όλους και σε όλα» και τα κάνουν. Πάλι καλά που δεν τους είπαν (ακόμα) να «λύσουν» και τίποτε άλλο. Δείγμα του πόσο σαθρά είναι τα περί ασφυκτικών πιέσεων αποτελεί ο ισχυρισμός, βάσει του οποίου ξεκίνησε αυτός ο κύκλος συζητήσεων για την «επίλυση» του θέματος, ότι πρέπει να γίνει αμέσως για να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ. Ομως το ΝΑΤΟ δεν αναμένεται να έχει τέτοια ενταξιακή ατζέντα στην επόμενη σύνοδό του: θέλει να αποφύγει την εκτόξευση της έντασης με τη Ρωσία την ώρα που η Ουκρανία θα ήταν πρώτη υποψήφια.
Εν μέσω όλων αυτών, Τσίπρας και Καμμένος υποτιμούν για μία ακόμα φορά αγρίως τους Ελληνες και τη νοημοσύνη τους. Εμείς φταίμε, τους κακομάθαμε. Ομως οι δυστυχείς ακόμα δεν κατάλαβαν ότι δεν τους περνάει πια. Θα καταλάβουν…
