Ο κ. Τσίπρας είναι αναξιόπιστος και αυτό το ξέρουν δυστυχώς όχι μόνο οι αναξιοπαθούντες υπήκοοί του αλλά και οι συνομιλητές του ανά τον κόσμο. Η συμπαθητική εμφάνισή του, η συναισθηματική αναισθησία του, που του δίνει τη δυνατότητα να χαμογελάει άπλετα ακόμη και όταν χειρίζεται ή περιγράφει τα συγκλονιστικότερα των δραμάτων, η άνετη γλώσσα του σώματος που διαθέτει (body language), όλα αυτά του έχουν δοθεί από τη φύση ή από τη θεία πρόνοια, αν προτιμάτε.
«Μα τώρα» θα μου πείτε εσείς «το παράκανες. Να τον κατηγορήσουμε δηλαδή για διάφορα φυσικά προσόντα που έχει από γεννησιμιού του;». Οχι, για όνομα του Θεού. Επιζήτησα σε όλη μου τη ζωή ευχάριστους ανθρώπους, απέφυγα τους μοχθηρούς και τους βαρετούς. Η ζωή είναι τόσο σύντομη για να μην τη ζει κανείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι κάποιος στο καφενείο της γειτονιάς του, που θα τον κάναμε ευχαρίστως παρέα. Είναι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Με την παρέα του, τον Νίκο Παππά, τον Αλέκο Φλαμπουράρη, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και άλλους παρόμοιους παίρνουν αποφάσεις που καθορίζουν την ποιότητα και τον τρόπο ζωής μας, την απασχόληση ή την ανεργία, τη δυνατότητα σπουδών και την ανάγκη βιοπορισμού και άλλα πολλά πράγματα που διαμορφώνουν την Ελλάδα του αύριο.
Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ξέπεσαν από την κατηγορία του μισθωτού βιοποριστή σε αυτήν του περιθωριακού. Αλλοι από τη μεσαία τάξη, που αποταμίευε ένα μικρό έστω μέρος του εισοδήματός της, έγιναν καθημερινοί βιοπαλαιστές. Πολλές οικογένειες που είχαν βρει την ισορροπία τους με ένα μεροκάματο άλλαξαν τρόπο ζωής και στέλνουν δύο άτομα στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής υπεραξίας. Περήφανοι πολίτες, όσοι είχαν απομείνει, εξαρτούν την επιβίωσή τους και την ανατροφή των παιδιών τους από συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία, εράνους και άλλες λύσεις ανάγκης. Η χώρα δονείται από μια κραυγή: «Ψεύτη Τσίπρα! Αλήτες Συριζαίοι!».
Βέβαια, τα θύματα του Τσίπρα και της πολιτικής του δεν είναι κοινωνικά τυχάρπαστοι οπαδοί του «Γκουλάγκ» και ένθερμοι υποστηρικτές της αρχής: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Υπομένουν και επιμένουν, μετρώντας τις μέρες για να τιμωρήσουν τον ψεύτη Πρωθυπουργό και όσους τους υποτιμούν ιδεολογικά και πνευματικά εκεί που λέει το Σύνταγμα: στις κάλπες δηλαδή. Δεν πετάνε γιαούρτια, δεν κλωτσάνε ανυπεράσπιστους γέροντες, σέβονται τους αιρετούς αντιπροσώπους, όποια και αν είναι η άποψή τους. Είναι με άλλα λόγια δημοκράτες. Γι’ αυτό δεν φαίνεται η κοινωνική αγανάκτηση η οποία υπάρχει. Γι’ αυτό –μην έχουμε καμία αυταπάτη περί αυτής της πρόβλεψης –τη μεθεπομένη των εκλογών οι επαναστάτες χωρίς αιτία και χωρίς κύρωση ό,τι και αν κάνουν οι αποθρασυμένοι τραμπούκοι και άλλοι που δεν πρόλαβαν να κλέψουν αρκετά και αισθάνονται ότι κάτι τους οφείλει η κοινωνία θα προσπαθήσουν να επανέλθουν στις παλιές τους συνήθειες: δημαγωγία, προσωπικές εξυπηρετήσεις, διόγκωση του δημόσιου τομέα και απουσία αξιολόγησης.
Εν τω μεταξύ θα πρέπει να συνηθίσουμε να μάθουμε να αποκρυπτογραφούμε τις νέες λέξεις που εισάγουν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο οι αγράμματοι. «Αφήγημα», «πρόσημα» και τώρα «ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης» βαφτίστηκαν οι υπαναχωρήσεις των αθλίων νομέων της εξουσίας. Θα εξηγήσουμε την επόμενη φορά γιατί αν επανεκλεγούν και επαναλάβουν τα ίδια ούτε ανάπτυξη θα υπάρχει ούτε σχέδιο και βεβαίως το ολιστικό είναι αυτό που είναι. Δηλαδή μπαρούφα όπως εκείνες του πάλαι ποτέ σωτήρα της Ελλάδος «Γιάνη» με ένα ν.
Τελευταία Νέα