Αν θες να λύσεις ένα οποιοδήποτε πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής σου, δεν το κάνεις όπως ο Τσίπρας. Κάθε άλλο. Εργάζεσαι πολύ συστηματικά, με εμπειρογνώμονες, υπολογίζεις όλες τις παραμέτρους του ζητήματος, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές, συνυπολογίζεις τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, προσθέτεις και το πολιτικό κόστος. Οταν είσαι έτοιμος, κάνεις και ένα γύρο στους ξένους, συνεννοείσαι για τις λεπτομέρειες με τους ενδιαφερόμενους, συντονίζετε από κοινού τα βήματα και, τέλος, επιστρέφετε στη χώρα σας επιδιώκοντας όσο το δυνατόν ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις. Είτε τις εξασφαλίζετε είτε όχι, τότε είναι η ώρα της δημοσιότητας και των επόμενων βημάτων. Αν τελικά πετύχετε, έχετε – δεν έχετε άμεσα πολιτικά οφέλη, το βέβαιο είναι ότι θα έχετε μαζί σας την ιστορία.

Αυτά θα έκανε οποιαδήποτε στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση ήθελε να της πιστωθεί η λύση στη διαμάχη για το όνομα με τη γειτονική χώρα που κάποια στιγμή όλοι θα την αποκαλούν Μακεδονία, αλλά εμείς θα τη λέμε Νίτσα. Αλλά ο Τσίπρας τα ήθελε όλα. Και επιτυχία χωρίς κόπο, με συνθήματα, και εργαλειοποίηση του ζητήματος, με στόχο την πρόκληση τριβών αρχικά στη ΝΔ και αργότερα στο ΚΙΝΑΛ, ώστε να διαρραγεί η συνοχή των κομμάτων της αντιπολίτευσης –αδιαφορώντας μάλιστα αν θα ξεχυνόταν αχαλίνωτος ακόμα μια φορά ο αντανακλαστικός ελληνικός εθνικισμός.

Τελικά, το θέμα ξεχείλωσε μέσα από αντικρουόμενες πληροφορίες, με τον Νίκο Κοτζιά (που δυναμίτισε το Κυπριακό) να παίζει δήθεν τον ρόλο ενός Δον Κιχώτη της συνεννόησης, που περιφέρεται έτσι, χωρίς πρόγραμμα, κάνοντας μεγάλες δηλώσεις. Η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα έφτασε στην αναζήτηση των προθύμων από άλλα κόμματα που θα κάλυπταν το κενό των ΑΝΕΛ την ώρα των κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών –ώσπου το θέμα σκάλωσε στα αντικειμενικά ζητήματα που εξαρχής το υπονόμευαν: στην απαράσκευη ανακίνησή του, στην έλλειψη συναινέσεων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ΠΓΔΜ, αλλά και στις επιπλέον εσωκομματικές τριβές που θα ροκανίσουν ακόμα περισσότερο την επιρροή του καταβαραθρωμένου ΣΥΡΙΖΑ.

Αποτέλεσμα; Απόλυτη αποτυχία. Και εθνικιστικές αναδιπλώσεις. Εκτός από την παρέλαση διαφόρων περιθωριακών της συνωμοσιολογικής Ακροδεξιάς που, βρίσκοντας καταφύγιο στα κοινότοπα ΜΜΕ, προσπαθούν με συγκεντρώσεις και περιφορά της μακεδονικής ταυτότητας να κερδίσουν πολιτικό εκτόπισμα, βρήκε ευκαιρία ανασύστασης ο εθνικισμός και της γειτονικής χώρας. Το αντιπολιτευτικό VMRO ήδη οργάνωσε ογκώδες συλλαλητήριο στα Σκόπια με απαίτηση μόνο Μακεδονία. Καλώς ήλθατε στο 1992.

Τελευταία Νέα