Γεννήθηκε το 1961 ερμαφρόδιτη –«αυτός είναι ο πιο ξεκάθαρος όρος» -, μεγάλωσε ως αγόρι, υποβλήθηκε σε επέμβαση το 2001 ώστε να αναγνωριστεί νόμιμα ως θήλυ και έκτοτε ζει ως γυναίκα, προτιμά λοιπόν τις θηλυκές αντωνυμίες αλλά περιγράφει εαυτόν ως «ρευστού φύλου» –και την περασμένη Δευτέρα έγινε ο/η πρώτη ολλανδή πολίτης που κερδίζει το νομικό δικαίωμα να «βιώνει την προσωπικότητά του ως ουδέτερου φύλου». Ονομάζεται Λεόνε Ζίγκερς και πιστεύει πως η κοινωνική πρόοδος επιτυγχάνεται με υπομονή και στωικότητα. «Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με βιασύνη», λέει στην «Guardian». «Ο κόσμος χρειάζεται χρόνο, εγώ προσωπικά χρειαζόμουν χρόνο –για να μάθω τον εαυτό μου γιατί δεν ήμουν βέβαιη και είναι συγκρουσιακό να το πετάς αυτό στους άλλους και να περιμένεις να καταλάβουν αμέσως. Δεν πρόκειται. Τους είναι κάτι ξένο».

Η Λεόνε Ζίγκερς γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα της Ολλανδίας με τη Γερμανία, το Σβάλεν, από καθολικούς γονείς που εργάζονταν ως αρχιτέκτονας και οικονόμος στην τοπική εκκλησία. Ηταν πέντε χρόνων όταν πρωτοαισθάνθηκε διαφορετική. Πλατσούριζε στην μπανιέρα με τα αδέλφια της και κάποια στιγμή, η οκτάχρονη αδελφή της άρχισε να χαχανίζει δείχνοντας «κάτι ανάμεσα στα πόδια μου». «Εεε, είσαι αγόρι!» μου είπε. Εγώ έβαλα τα κλάματα, δεν ήθελα να είμαι αγόρι, ήθελα να είμαι σαν τις αδελφές μου». Οι γονείς της Λεόνε είχαν μεγαλώσει σε αγροκτήματα, «πολλά ζώα γεννιούνται χωρίς φύλο, για εκείνους λοιπόν, το πώς γεννήθηκα δεν ήταν κάτι φοβερό. Μερικές φορές, όταν αισθανόμουν πολύ δυστυχισμένη που δεν μπορούσα να είμαι σαν τα άλλα κορίτσια ή αγόρια, η μητέρα μου μού έλεγε απλώς πως είμαι ένας άγγελος».

Οι γονείς της δεν ήθελαν να την υποβάλουν σε επέμβαση, τη μεγάλωσαν λοιπόν ως Λέον, ως αγόρι. «Δεν ήταν πρόβλημα γιατί ήμουν πολύ δυνατό αγόρι, όλοι με αποδέχονταν. Κανείς δεν γνώριζε τότε. Καμιά φορά συμπεριφερόμουν λίγο γυναικεία αλλά συχνά έπαιζα το σκληρό αγόρι». Και τώρα; Τώρα «έχω αληθινά στήθη και απαλό δέρμα, δεν έχω μούσι ούτε παίρνω ορμόνες αλλά είμαι πια 57. Εχω ζήσει και στις δύο πλευρές. Κάποιες φορές νιώθω άνδρας, κάποιες γυναίκα, άλλες φορές δεν νιώθω τίποτα».

Ως Λεόν υπήρξε εκπαιδευόμενη νοσοκόμα, ασφαλίστρια και πρωταθλήτρια κολύμβησης. Εφτιαξε μια μικρή περιουσία χάρη στις αγοραπωλησίες ακινήτων, στα 35 της όμως πούλησε την επιχείρηση και πέρασε την επόμενη πενταετία ταξιδεύοντας. «Οταν επέστρεψα, άρχισα να εκπαιδεύομαι ως ψυχοθεραπεύτρια. Τότε ήταν που αποφάσισα να αλλάξω –μέσα σε δύο εβδομάδες ήμουν γυναίκα». Στο μεταξύ, όμως, είχε ήδη αποκτήσει έναν γιο από μία γυναίκα την οποία παντρεύτηκε στα 24 –«η πιο σημαντική μου σχέση». Το ζευγάρι χώρισε οκτώ χρόνια αργότερα αλλά η Λεόνε διατηρεί στενή σχέση με τον γιο της. Η οικογένειά της υπήρξε γενικά ανοιχτόμυαλη: το πιο δύσκολο για αυτούς ήταν να χειριστούν τον δρόμο που διάλεξε κατά την πέμπτη δεκαετία της ζωής της ως ιδιοκτήτρια του Paradise, ενός από τα πιο διαβόητα BDSM (Δεσμά, Πειθαρχία και Σαδομαζοχισμός) κλαμπ της Μπρέντα, της πόλης όπου διαμένει στη Νότια Ολλανδία: «Είμαστε καθολικοί…».

Τέλη της δεκαετίας του 2000, η Λεόνε έκλεισε το κλαμπ: «Δεν μου αρέσει το BDSM, δεν είναι του γούστου μου». Είχε ήδη όμως προλάβει να γνωρίσει «δικαστές, υπουργούς, πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους της κυβέρνησης» που τη βοήθησαν να χτίσει τον φάκελο που της εξασφάλισε έπειτα από μια διετή νομική μάχη την αναγνώριση ως «ουδέτερου φύλου». «Τα πράγματα αλλάζουν με το να είσαι ειλικρινής και ανοιχτός», λέει. «Για αυτό μιλάω. Γιατί αν μείνεις σιωπηλός δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα. Αποδέχομαι την τρωτότητά μου και έτσι γίνεται κάτι σαν ασπίδα».

Τελευταία Νέα