Ο τρόπος μπορεί να είναι πράγματι μπρούτος. Συγχρόνως, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο κοντά στην αλήθεια: αυτό που θέλει η κυβέρνηση Ερντογάν είναι να «βρει τους Oκτώ, να τους πακετάρει και να τους γυρίσει στην Τουρκία». Ο Μπεκίρ Μποζντάγ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος που έκανε τις σχετικές δηλώσεις, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής: η Δικαιοσύνη εκλαμβάνεται ως ένας μηχανισμός που ενεργοποιείται για πολιτικούς και μόνο λόγους. Και ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν κρίνεται απλώς ως ανακόλουθος. Επικρίνεται επειδή υποτίθεται ότι δεν κράτησε την «ανδρική του τιμή».
Ο τρόπος είναι πράγματι μπρούτος. Αλλά κανένας εδώ δεν μπορεί να κάνει πως δεν ήξερε. Η «αρπαγή των Οκτώ» δεν είναι κάποιο ανομολόγητο σχέδιο, είναι δηλωμένη πρόθεση. Οι δηλώσεις του Μποζντάγ είναι η προαναγγελία μας επιχείρησης απαγωγής. Και από την άποψη αυτή δεν έχει και τόση σημασία εάν ο έλληνας Πρωθυπουργός απέδειξε με τον «λόγο ανδρός» που δεν κράτησε ότι είναι μάλλον χαλαρή η σχέση του με το κράτος δικαίου. Αυτό που έχει σημασία είναι εάν η κυβέρνησή του μπορεί να προστατεύσει τους ικέτες της από τον τούρκο πρόεδρο, του οποίου η δική του σχέση με το κράτος δικαίου είναι εντελώς ανύπαρκτη.
Αυτή η πλήρης ανυπαρξία στη σχέση της τουρκικής κυβέρνησης με το κράτος δικαίου ορίζει και το μέγεθος της ευθύνης της ελληνικής. Η επιχείρηση δεν χρειάζεται να προαναγγελθεί ούτε καν με τον κομψό τρόπο του Νίκου Κοτζιά –για τον μπρούτο του Μπεκίρ Μποζντάγ ούτε συζήτηση. Δεν μπορεί όμως να είναι τίποτε λιγότερο από μια επιχείρηση διάσωσης. Μια επιχείρηση διάσωσης όχι ενός αλλά οκτώ στρατιωτών Ράιαν.
