Το Μακεδονικό ξαναμπήκε στην ατζέντα πριν από περίπου έξι μήνες. Τότε η αξιωματική αντιπολίτευση το είχε εκλάβει ως μια συριζαϊκή κίνηση διάσπασής της. Εναν τακτικισμό προκειμένου η φιλελεύθερη πτέρυγα να έρθει σε ρήξη με τη λαϊκή δεξιά φυλή που φόρεσε την κάπα του μακεδονομάχου. Η εξέλιξη των πραγμάτων δικαίωσε την επιλογή του Μαξίμου. Οι γαλάζιοι πήραν το προεδρικό ελευθέρας να διαδηλώσουν κατά της χρήσης του όρου Μακεδονία ύστερα από μια περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα. Και η ΝΔ, το κατεξοχήν αστικό κόμμα, φάνηκε να αγκαλιάζει τα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη –με το επιχείρημα πως δεν πρέπει να αφήσει την εκλογική πελατεία των συμμετεχόντων σε αυτά στην Ακρα Δεξιά. Σήμερα, το πεζοδρόμιο επιστρέφει. Σε 21 πόλεις ταυτόχρονα. Θα επαναληφθεί, άραγε, η ιστορία; Πρόκειται για σενάριο που είναι σίγουρα στις προθέσεις του πρωθυπουργικού γραφείου. Γιατί πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς τη χθεσινή ανακοίνωσή του περί πανικού του Κυριάκου Μητσοτάκη για το ενδεχόμενο επίλυσης του ονοματολογικού; Ή τον χαρακτηρισμό «επαγγελματίας πατριδοκάπηλος» που απηύθυνε σε Σαμαρά και Γεωργιάδη;

Γαλάζια στρατηγική

Στους κόλπους των νεοδημοκρατών επικρατεί, σύμφωνα με έμπειρο κοινοβουλευτικό, «ψυχραιμία». Οχι μόνο γιατί η προεδρική γραμμή είναι «κατά βούληση» συμμετοχή. Αλλά και επειδή η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι πως έχει «κάπως ξεθυμάνει η υπόθεση “συλλαλητήρια”». Κάποιοι δε το πάνε κι ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι «μετά την επιτυχία των χειμωνιάτικων δεν θα έπρεπε να ρισκάρουν οι διοργανωτές να οργανώσουν καινούργια». Θα φανεί σήμερα αν έχουν πέσει μέσα. Οσο για τις κατηγορίες του Νίκου Κοτζιά, η απάντηση ήρθε από την Ντόρα Μπακογιάννη στη χθεσινή συνεδρίαση των γαλάζιων τομεαρχών. Πολλές από τις διαπραγματευτικές επιλογές μας, είπε, απέβλεπαν στο να καταδείξουν την αδιαλλαξία της άλλης πλευράς. Με περισσότερα λόγια, η ΝΔ δεν σκοπεύει να απολογηθεί για συμφωνίες που δεν έκλεισαν επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να παρουσιάζει αποσπασματικά περιστατικά μιας διαπραγμάτευσης, απομονώνοντάς τα από το πλαίσιο της εποχής που διεξαγόταν. Εξάλλου, αυτή η πρακτική, λένε από την Πειραιώς, «καταργεί και το συριζαϊκό επιχείρημα της περιόδου, πως δηλαδή αν δεν κλείσει η συμφωνία, δεν υπάρχει συμφωνία». Οντως.