Πιστεύει σε μία και μόνη αλήθεια: στην τέχνη. Δηλώνει ότι ένα έργο τέχνης δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά μπορεί να γίνει αόρατο. Εχει δοκιμάσει την τύχη του ως μουσικός, σεφ αξιώσεων και έχει αποδειχθεί δεινός τζογαδόρος. Ωστόσο στην Αθήνα προσγειώνεται για πρώτη φορά με την ιδιότητα που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, εκείνη του ζωγράφου. Κουβαλά στις αποσκευές του μορφές γκροτέσκες, που μοιάζουν να συγγενεύουν πότε με τον κυβισμό του Πικάσο, πότε με τον κόσμο των καρτούν και πότε να αποτελούν ένα περίεργο κι όχι πάντα εύπεπτο κοκτέιλ στο οποίο ως άριστος bartender αναμειγνύει την ποπ κουλτούρα με τον εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό.

Ο Τζορτζ Κόντο, μέλος της θρυλικής παρέας που σφράγισε τη ζωγραφική της δεκαετίας του ’80 κι ο μοναδικός που επιβίωσε (οι άλλοι δύο ήταν ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά και ο Κιθ Χάρινγκ, που πέθαναν μέσα σε μια διετία ο ένας από υπερβολική χρήση ναρκωτικών και ο άλλος από AIDS), ο άνθρωπος που εργαζόταν για τον Aντι Γουόρχολ πασπαλίζοντας με χρυσόσκονη τις μεταξοτυπίες του περνώντας απαρατήρητος μέχρι που μερικά χρόνια αργότερα έγινε η ανατροπή κι ο πάπας της ποπ αρτ ήταν εκείνος που επεδίωκε να τον γνωρίσει και να αποκτήσει έργα του, βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας. Στήνει την έκθεσή του στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε επιμέλεια της Αταλάντης Μαρτίνου, παρουσιάζοντας μια επιλογή της εικαστικής διαδρομής του των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και μιλά στα «ΝΕΑ» για τις πηγές της έμπνευσής του, τη σχέση του με τη μυθολογία, τους Ελληνες και τον Ντόναλντ Τραμπ.

«Πρόκειται για μια έρευνα έργων που προέρχονται από την ιδέα της μορφής στη ζωγραφική και τη γλυπτική. Υπάρχουν τέσσερις πρόσφατες αυτοπροσωπογραφίες που έκανα στο Παρίσι και δεν έχουν εκτεθεί ποτέ, ενώ πολλά από τα έργα αποτελούν δάνεια από ελληνικές ιδιωτικές συλλογές που δεν έχουν επίσης παρουσιαστεί στο κοινό. Είμαι ενθουσιασμένος για την προοπτική να βρεθούν όλα τα έργα σε διάλογο μεταξύ τους και ενδεχομένως με εκείνα της μόνιμης συλλογής του Κυκλαδικού Μουσείου», μας δίνει μια πρώτη γεύση από όσα θα δούμε στις αίθουσες του αρχαιολογικού μουσείου, το οποίο αγαπά τις αναπάντεχες συναντήσεις με τη σύγχρονη τέχνη.

Tα πορτρέτα σας δεν είναι ρεαλιστικά. Γιατί; Αποτελεί για σας έναν τρόπο αντιμετώπισης της πραγματικότητας;

Είναι ένας τρόπος να χρησιμοποιώ το χρώμα και τη μορφή και να τα εμπλουτίζω με μια αίσθηση κριτικής ψυχολογίας. Οι πραγματικοί άνθρωποι έχουν εσωτερικές ανησυχίες για αληθινά πράγματα. Τους φανταστικούς χαρακτήρες δεν τους απασχολεί τίποτε άλλο εκτός από την εμφάνισή τους. Είναι ο θεατής που τους κάνει να σκέφτονται.

Μερικές φορές κοιτάζοντας τα έργα σας έχουμε την αίσθηση ότι ζωγραφίζετε τους δικούς μας και τους δικούς σας εφιάλτες. Ισχύει;

Αν βλέπετε έναν εφιάλτη ή ένα όνειρο, οφείλεται στο γεγονός ότι κάνετε αντανάκλαση του δικού σας εσωτερικού διαλόγου. Οταν ζωγραφίζω εφιάλτες, τους θεωρώ ως την αντανάκλαση ενός ατόμου στον καθρέφτη, ο οποίος αποκαλύπτει την ανεπιθύμητη αλήθεια.

Χρησιμοποιείτε την ελληνική μυθολογία στα έργα σας. Τι βρίσκετε τόσο συναρπαστικό, ώστε να την ενσωματώνετε στους πίνακές σας;

Ολα τα φανταστικά πορτρέτα που αντιπροσωπεύουν την αλληγορία και τη φιλοσοφία με εμπνέουν. Οι ερμηνείες των μύθων και της ελληνικής φιλοσοφίας, από την ανάλυση του Χάιντεγκερ στα κείμενα του Αναξίμανδρου ώς το βιβλίο του Νίτσε για τη γέννηση της τραγωδίας μεταξύ πολλών άλλων αποτελούν έμπνευση για μένα.

Και με τη δική σας μυθολογία τι γίνεται; Ολοι αυτοί οι χαρακτήρες που απεικονίζονται στη δουλειά σας από πού προέρχονται;

Είναι μορφές που πηγάζουν από τη φαντασία μου και ζουν τους μύθους τους μέσα από τα μάτια του θεατή ή ίσως μέσα από το μοναδικό μάτι του Πολύφημου.

Ποια θα λέγατε ότι είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης του έργου σας;

Η μουσική ήταν πάντα μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις μου. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι ζωγραφίζω ήχους και ότι παραμένουν στον χώρο και όχι στον χρόνο.

Οι Ελληνες ζουν για σχεδόν μια δεκαετία σε καθεστώς σκληρής λιτότητας και έχουν βιώσει την προσφυγική κρίση σκληρότερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τι πιστεύετε ότι μπορούν να αποκομίσουν από την έκθεσή σας;

Οι πίνακές μου είναι συνήθως μια γιορτή του αποτρόπαιου κι ελπίζω ότι οι άνθρωποι από διαφορετικές κοινότητες θα αισθανθούν μια συναισθηματική σχέση με τα έργα που δείχνω. Δεν έχουν να κάνουν όλα με τη γοητεία και τη φήμη. Εμπεριέχουν ωμή ανθρωπιά που κάνει τον κόσμο ενδιαφέροντα και καλύτερο και αποτελούν ένα μήνυμα ισότητας όλων των ανθρώπων στον κόσμο ανεξαρτήτως καταγωγής.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον Ντόναλντ Τραμπ; Η παρουσία του ως προέδρου των ΗΠΑ έχει επηρεάσει τη δική σας καλλιτεχνική παραγωγή και των αμερικανών συναδέλφων σας;

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σκεφτώ για το πώς αντιδρούν οι καλλιτέχνες στον Τραμπ, αλλά φαίνεται ότι όλα είναι μέρος κάποιου εξωγήινου σχεδίου για να εξαφανιστεί ο πλανήτης Γη. Ισως ο Τραμπ θα πρέπει να διαβάσει την «Πολιτεία» του Πλάτωνα.

INFO

Η έκθεση «George Condo at Cycladic» από την Παρασκευή και ώς τις 14 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφ. Δούκα 4.

Τελευταία Νέα