Το πρώτο φάουλ έχει σχέση με τη διαδικασία. Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ ήρθε ένα e-mail στους βουλευτές που τους ειδοποιούσε ότι τη Δευτέρα θα ξεκινούσε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με τη διαδικασία του επείγοντος η συζήτηση του νομοσχεδίου για τις νέες διοικητικές δομές της εκπαίδευσης. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο 200 σελίδων με 113 άρθρα, οι συνοδευτικές εκθέσεις του οποίου καταλαμβάνουν άλλες 400 σελίδες. Οι αντιδράσεις που έχουν προκληθεί είναι ήδη μεγάλες, σήμερα οργανώνεται συλλαλητήριο στα Προπύλαια. Τα κόμματα θα έπρεπε να έχουν τον χρόνο να καταθέσουν βελτιωτικές προτάσεις. Αλλά ο υπουργός Παιδείας αποφάσισε ότι πρέπει να γίνουν όλα βιαστικά για να προλάβει τη νέα σχολική χρονιά.

Ο λόγος φυσικά είναι άλλος. Και έχει να κάνει με τις ιδεοληψίες του ίδιου και της κυβέρνησής του. Οπως ο Αριστείδης Μπαλτάς είχε αλλεργία με την αριστεία, έτσι και ο Κώστας Γαβρόγλου δεν θέλει ούτε να ακούει για αξιολόγηση. Ενα σύστημα που σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες έχει κινητροδοτικό χαρακτήρα και συνδέεται με την ανέλιξη και την άμιλλα, εδώ θεωρείται τιμωρητικό και εκδικητικό. Και για να σερβιριστεί καλύτερα στους ιθαγενείς, πασπαλίζεται με ολίγη από νεοφιλελευθερισμό και συνοδεύεται από την καθιερωμένη επίθεση κατά της αντιπολίτευσης, που υποτίθεται ότι θεωρεί την εκπαίδευση εμπόρευμα και ανυπομονεί να κάνει απολύσεις.

«Ναι, καταργείται η (τιμωρητική) αξιολόγηση» πανηγυρίζει το όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός θέλει τους εκπαιδευτικούς μόνο να αξιολογούν, όχι να αξιολογούνται. Μόνο να κρίνουν, όχι να κρίνονται. Οπως επισημαίνει όμως ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς, η εκπαίδευση χωρίς αξιολόγηση όλων των βαθμίδων της δεν μπορεί να προχωρήσει, καθώς δεν μπορείς να βελτιώσεις κάτι αν πρώτα δεν το μετρήσεις.

Εκτός από τον ιδεολογικό, υπάρχουν άλλοι δύο λόγοι πίσω από αυτή την αντιμεταρρύθμιση. Ο ένας είναι η ικανοποίηση των συνδικαλιστικών ενώσεων, οι οποίες για συντεχνιακούς λόγους αντιτίθενται παγίως στην αξιολόγηση. Ο άλλος είναι η εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού ελέγχου ολόκληρης της εκπαιδευτικής διαδικασίας από το κόμμα. Γι’ αυτό υποβαθμίζονται οι σχολικοί σύμβουλοι. Γι’ αυτό ξεκινά η επιλογή από κάτω προς τα πάνω, με τους περιφερειακούς διευθυντές να επιλέγονται τελευταίοι. Γι’ αυτό αφαιρείται ακόμη και η μαγνητοφώνηση από τις συνεντεύξεις…

Οταν γίνει ο απολογισμός της θητείας αυτής της κυβέρνησης, το μεγαλύτερο βάρος θα πέσει στην οικονομία. Οι επεμβάσεις της στον χώρο της παιδείας όμως, πάντα στο όνομα της «Αριστεράς» φυσικά, είναι πολύ πιο καταστροφικές. Από την επαναφορά του ασύλου και των «αιώνιων» φοιτητών μέχρι την κατάργηση των συμβουλίων διοίκησης των πανεπιστημίων, την υποβάθμιση των μεταπτυχιακών και την κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, όλες αυτές οι επεμβάσεις ευνοούν την αναξιοκρατία, την κομματοκρατία, τον συντηρητισμό και την εσωστρέφεια. Ενα σύνθημα δονεί το υπουργείο Παιδείας: όπισθεν ολοταχώς!

Τελευταία Νέα