Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο της Ελλάδας πραγματοποιούνται σήμερα συγκεντρώσεις για το λεγόμενο Ονοματολογικό. Οι πολίτες αποφάσισαν να ακουστεί η φωνή τους για ένα μεγάλο θέμα που απασχολεί την πολιτική σκηνή της χώρας από την αρχή της δεκαετίας του ’90.
Ασφαλώς η πολιτεία, ο πολιτικός κόσμος, η κυβέρνηση θα ακούσουν τη φωνή που θα υψωθεί από μια πολύ σημαντική μερίδα των Ελλήνων, των οποίων η γνώμη είναι αναντίρρητα σεβαστή. Ο πολιτικός όμως κόσμος οφείλει να σταθμίσει τόσο τη φωνή της Ελλάδας που διαδηλώνει όσο και το κόστος της μη-λύσης του θέματος που οι δύο πλευρές συζητούν επί 27 χρόνια. Πρέπει να σταθμίσει αλλά και να περάσει στην ελληνική κοινωνία τα υπέρ και τα κατά μιας μετάθεσης της διευθέτησης του χρονίζοντος αυτού προβλήματος στο απώτερο μέλλον. Πρέπει να μιλήσει, χωρίς δευτεροβάθμιες ψηφοθηρικές σκέψεις, στον λαό για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας. Και αυτό, ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει αν η Ελλάδα εξυπηρετεί τα συμφέροντά της από την παγίωση της σταθερότητας στα βόρεια σύνορά της, αν τη συμφέρει να κλείσει ένα επί χρόνια ανοιχτό μέτωπο, αν τη συμφέρει να μην αφήσει τρίτους να παίζουν παιχνίδια επιρροής στην ΠΓΔΜ και σε άλλα κράτη της περιοχής. Και εδώ πρέπει να μην ξεχνιέται η εργώδης προσπάθεια προσεταιρισμού των βόρειων γειτόνων μας από την επιθετική Τουρκία, η οποία αποδύεται άοκνα σε προσπάθειες προώθησης της παρουσίας της τόσο στην ΠΓΔΜ όσο και στην Αλβανία.
Ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας χρωστάει στους συμπατριώτες μας που σήμερα διαδηλώνουν σαφείς εξηγήσεις για ό,τι διακυβεύεται, για ό,τι θετικό θα μπορούσε να προκύψει από μια αξιοπρεπή λύση του προβλήματος. Ο πολιτικός μας κόσμος πρέπει να αποφύγει τη στείρα παρελθοντολογία και το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών και να δηλώσει ανοιχτά αν θεωρεί ότι η στιγμή αυτή είναι κατάλληλη για μια λύση διαρκείας.
Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να τονώσει, με τη λογική, το όποιο συναίσθημα ανασφάλειας υπάρχει σε όσους ανησυχούν ότι η Ελλάδα διατρέχει κίνδυνο από την ΠΓΔΜ και να ξεκαθαρίσει ότι ένας μόνο κίνδυνος ασφάλειας υπάρχει –και αυτός δεν προέρχεται παρά μόνο από την επιτήδεια Τουρκία.
Οι αλυτρωτικές αναφορές σε Σύνταγμα, σε ιστορικά και γεωγραφικά σχολικά βιβλία και οι επεκτατικές φαντασιώσεις κάποιων στην ΠΓΔΜ που εκμεταλλεύονται τα αισθήματα του κόσμου για να συλλέξουν ψήφους δεν μπορούν να απειλήσουν την Ελλάδα. Η Αθήνα είναι υπολογίσιμη δύναμη όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά και αλλού. Είναι λάθος να μην εξηγείται ότι το μέγεθος του κινδύνου είναι τόσο που η Ελλάδα δεν πρέπει φοβάται την ΠΓΔΜ. Μια χώρα που όσο θέλει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ άλλο τόσο επιθυμεί να είναι κοντά στη νότια γείτονά της διατηρώντας με αυτήν ουσιαστικά φιλικές σχέσεις.
Και από την άλλη, ας μιλήσουν χωρίς μισόλογα οι πολιτικοί μας στην κοινωνία εξηγώντας πόσο χρήσιμο είναι για την Ελλάδα να μη διαιωνίζεται η ρευστότητα στον Βορρά της. Ας μην ξεχνάμε το κέρδος της χώρας μας από την προσέγγισή της με τη γειτονική Βουλγαρία που σήμερα είναι σύμμαχος και εταίρος της. Και ας ήταν κάποτε τα βάρη των σχέσεων Αθήνας – Σόφιας τεράστια σε σχέση με αυτά της Αθήνας με τα Σκόπια που, όπως όλα δείχνουν, μπορεί σύντομα να αποτελέσουν παρελθόν.
Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή
