Ενας τρόπος να κρίνεις έναν άνθρωπο είναι να δεις τι λένε γι’ αυτόν οι εχθροί του. Οι παλιοί ή οι νέοι. Ή οι παλιοί εχθροί που σήμερα για κάποιους λόγους έγιναν υποστηρικτές του. Το 2011, ο Αλέξης Τσίπρας είχε συγκρίνει τον Γιώργο Παπανδρέου με τη Θάτσερ και τον Πινοσέτ. Σήμερα, το κόμμα του όχι μόνο εγκωμιάζει τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού για το Μακεδονικό, αλλά κλέβει και την ατάκα του για τον «Κυριάκο Σαμαρά». Ποιος άλλαξε: ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΓΑΠ;
Απάντηση: κανείς. Ή, εν πάση περιπτώσει, κανείς με βάση τα όσα σήμερα γνωρίζουμε. Οτι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός δεν θα διστάσουν να συμμαχήσουν ακόμη και με τον διάβολο προκειμένου να κερδίσουν έναν ακόμη πόντο απέναντι στους αντιπάλους τους ή να εξασφαλίσουν μια ακόμη ημέρα στην εξουσία. Οτι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σταθερές θέσεις, που δεν τις αλλάζει ούτε τις μετριάζει ανάλογα με τη συγκυρία (βοηθάει και ότι δεν έχει πλέον βλέψεις στην εξουσία). Και ότι το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» είναι παραπλανητικό, αφελές και επικίνδυνο.
Σ’ αυτή τη χώρα μάς αρέσουν πολύ οι απλουστεύσεις. Τάσσεται ο Σταύρος Θεοδωράκης εναντίον των πρόωρων εκλογών; Κάτι του έχει τάξει ο ΣΥΡΙΖΑ.Ζητά ο Γιώργος Παπανδρέου ραντεβού με τον Πρωθυπουργό για να συζητήσουν τα εθνικά θέματα; Εχει κλείσει θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας με το κυβερνών κόμμα. Η καχυποψία και η δυσπιστία είναι το φόρτε μας, οι θεωρίες συνωμοσίας το ψωμοτύρι μας.
Είναι αλήθεια ότι και οι δύο αυτοί πολιτικοί θεωρούν πως έχουν αδικηθεί και πως, αντίθετα με όσα υποστηρίζουν άσπονδοι φίλοι και εχθροί, έχουν πολλά να προσφέρουν ακόμη στον τόπο. Είναι επίσης αλήθεια ότι δυσκολεύονται να δεχθούν την «εκπροσώπησή» τους από άλλους ηγέτες και προσπαθούν έτσι κάθε τόσο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουν ξεπουληθεί, ότι είναι έτοιμοι να προδώσουν την ιστορία τους, τις αξίες τους και τους συνεργάτες τους για μια θέση στην επόμενη Βουλή. Κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα ούτε πολιτικά ούτε μαθηματικά: όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί συντριβή στις επόμενες εκλογές και θα χάσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινοβουλευτικής του δύναμης, ποιος φιλόδοξος πολιτικός θα επιδίωκε λοιπόν να ποντάρει σε ένα τέτοιο άλογο;
Με τη δηκτική του ανακοίνωση για τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ο ΓΑΠ δεν θέλει τόσο να επηρεάσει τους συσχετισμούς στο Κίνημα Αλλαγής, όσο να υπερασπιστεί την υστεροφημία του. Πολλοί τον ειρωνεύονται, ας πούμε, για την ενασχόλησή του με τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Και ξεχνούν τα τολμηρά ανοίγματά του ως υπουργού Εξωτερικών. Ή την κοσμιότητα των τοποθετήσεών του ως πρωθυπουργού.
Αλλες εποχές. Κι ύστερα ήρθαν οι γύπες.
Τελευταία Νέα