Φαβορί

Αρχίζει το ματς. Τις ζυγές χρονιές τα καλοκαίρια είναι η χαρά του ποδοσφαιρόφιλου. Ανά δύο χρόνια, Μουντιάλ και Euro. Τις μονές χρονιές το καλοκαίρι δεν περνάει με τίποτα. Σέντρα την Πέμπτη στη Μόσχα, με τις ώρες διεξαγωγής (μετάδοσης) να είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές. Σχετικά με τα προγνωστικά, παρά το γεγονός ότι η διοργάνωση γίνεται στην Ευρώπη, οι μπουκ θεωρούν πρώτο φαβορί τη Βραζιλία. Είναι η πληρότητα που έχει ως ομάδα σε όλες τις θέσεις. Είναι η πολυτέλεια να έχει στον πάγκο ποδοσφαιριστές σαν τον Ντάγκλας Κόστα της Γιουβέντους. Εξαιρετικός στο ένας με έναν, μπορεί να μπει και να αλλάξει τη ροή του αγώνα. Πώς να ξεκινήσει όμως βασικός όταν στην επιθετική τριάδα είναι οι Νεϊμάρ (φωτογραφία), Κουτίνιο, Φιρμίνο, ενώ υπάρχει ακόμα ο Ζέσους της Σίτι. Εξάρι είναι ο Κασεμίρο, πίσω αριστερά ο Μαρτσέλο, στόπερ ο Μιράντα της Ιντερ κι ο Τιάγκο Σίλβα της Παρί. Θωρακισμένη και κάτω από τα δοκάρια με τον Αλισον της Ρόμα και τον Εντερ της Σίτι.

Ικανοί

Ποτέ δεν έλειψε το ταλέντο από τη Βραζιλία. Αυτή η ομάδα όμως έχει ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα και εμπειρία. Ποδοσφαιριστές που παίζουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και είναι ψημένοι στον πρωταθλητισμό. Ενα Μουντιάλ δεν είναι ποτέ εύκολο, δείχνουν όμως ικανοί να φτάσουν μέχρι το τέλος της διοργάνωσης. Ειδικότερα μάλιστα όταν έχουν λύσει το θέμα πάγκος. Με τον Τίτε έχουν μόνο νίκες και η ψυχολογία είναι θετική σε όλα τα επίπεδα. Αν η Βραζιλία δίνει 5 για κατάκτηση, η Γερμανία δίνει 5,5. Αν υπάρχει ένα παιχνίδι που σημάδεψε το προηγούμενο Μουντιάλ και έμεινε στην ιστορία είναι ο μεταξύ τους ημιτελικός. Το 7-1 των Γερμανών στο Μπέλο Οριζόντε. Αυτή η Γερμανία δεν σε τρομάζει, αλλά είναι Γερμανία. Δεν έχει κάτω από τα δοκάρια τον Νόιερ, οι φορ Γκόμεζ – Βάγκνερ δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά είναι Γερμανία. Δεν υπάρχει ιδιαίτερο ταλέντο στην ομάδα, αλλά είναι Γερμανία.

Μοναξιά

Λογικά αυτοί οι δύο είναι που θα κοντραριστούν. Η Γερμανία που θα κυνηγήσει τη ρεπετισιόν και η Βραζιλία τη ρεβάνς. Εύλογα τρίτο φαβορί με 7 απόδοση, η Ισπανία. Αρκετά καλή μεσοεπιθετικά. Με Ινιέστα (στο φινάλε του με την Εθνική), Αλκάνταρα, Κόκε στα χαφ και Κόστα, Ασένσιο, Ισκο μπροστά. Εχει εμπειρία, έχει τη στόφα της μεγάλης ομάδας, αλλά δεν είναι η παλιά Ισπανία. Τέταρτη ομάδα στο 7,5 η Γαλλία. Εχει ταλέντο, έχει καλούς και νεαρούς ποδοσφαιριστές. Στα νοκάουτ θα προσπαθήσει να βγαίνει στην κόντρα για να εκμεταλλευθεί την ταχύτητα που τη διακρίνει ως ομάδα. Μετά από αυτή την τετράδα, τέλος. Πέμπτη ομάδα δεν υπάρχει.

Ο,τι άλλο προκύψει (και ανάλογα με τα σταυρώματα) θα πρόκειται για έκπληξη. Στην Αργεντινή, η ατέλειωτη μοναξιά του Μέσι δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία. Αυτά σύμφωνα με τη λογική. Πού χάθηκε όμως η λογική για να βρεθεί στο ποδόσφαιρο;

Καρικατούρα

Το τι θα κάνει η Αγγλία είναι ένα ζήτημα. Στην οποία πάντα φταίνε οι προπονητές. Ατελείωτος είναι ο κατάλογος. Αρχίζοντας από Ερικσον – Καπέλο και καταλήγοντας στον Χότζσον. Κι όταν δεν έκανε τίποτα η Αγγλία όταν είχε παικταράδες με προσωπικότητα, θα κάνει σήμερα; Και δεν χρειάζεται να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω. Λέμε για την Εθνική Αγγλίας του 2006. Πριν από δώδεκα χρόνια. Με Φέρντιναντ, Λάμπαρντ, Τέρι, Τζέραρντ, Μπέκαμ και Οουεν. Κι αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στο σύνολό του. Που έχει φτωχύνει, έχει απογυμνωθεί από ποδοσφαιριστές κλάσης. Από ποδοσφαιριστές-προσωπικότητες. Κι αυτό είναι ωραία πάσα για να φτάσουμε στους απόντες. Μουντιάλ χωρίς την Ιταλία είναι φαγητό χωρίς αλάτι. Ιδιαίτερα σημαντική και η απουσία της Ολλανδίας. Για δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση μετά το Euro του 2016. Η σημερινή Ιταλία είναι μία ομάδα καρικατούρα. Ποδοσφαιριστές νάνοι σε σχέση μ’ αυτούς που είχαν σηκώσει το χρυσό αγαλματάκι στο Βερολίνο το 2006.

Θηρία

Μιλάμε για ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου: Μπουφόν, Καναβάρο, Γκατούζο, Πίρλο, Τότι, Ντελ Πιέρο. Ολους μαζί να τους στύψεις τους ιταλούς επιθετικούς σήμερα, έναν Ντελ Πιέρο δεν κάνουν. Γι’ αυτό και κατάφεραν να μείνουν έξω από το Μουντιάλ 32 ομάδων. Διότι περί κατορθώματος πρόκειται. Η Γαλλία είναι όντως ταλαντούχα. Εχει καμιά σχέση με την ομάδα που είχε φτάσει το 2006 στον τελικό; Μιλάμε για θηρία. Δεν ήταν μόνο ο Ζιντάν. Αυτή η ομάδα είχε Μπαρτέζ, Τιράμ, Αμπιντάλ, Βιεϊρά, Μακελελέ, Ριμπερί, Ανρί και Τρεζεγκέ (φωτογραφία πάνω). Σε τρώγανε ζωντανό. Ποιος απ’ αυτούς που παίζουν σήμερα θα μπορούσε να σταθεί σ’ αυτή την ομάδα; Καλοί παίκτες αρκετοί απ’ αυτούς είναι. Προσωπικότητες με υψηλό ποδοσφαιρικό ειδικό βάρος όχι. Ψάξε εσύ να βρεις στην Ολλανδία, Φαν ντε Σαρ, Σνάιντερ, Φαν Πέρσι, Φαν Νιστελρόι και Ρόμπεν. Κάπως έτσι, η Ολλανδία που στο Μουντιάλ του 2010 έχασε στον τελικό με τα χίλια ζόρια από την Ισπανία, δεν υπάρχει στον ποδοσφαιρικό χάρτη.

Τέλος

Οι πραγματικά μεγάλοι ποδοσφαιριστές πλέον είναι ελάχιστοι. Γι’ αυτό και οι ομάδες βασίζονται περισσότερο στην τακτική και λιγότερο στα πρόσωπα. Η Ελλάδα στο προηγούμενο Μουντιάλ έφτασε στους 16 και για ένα πέναλτι δεν πήγε στους 8. Επειτα από Καραγκούνη, Κατσουράνη, ήρθε το τέλος.