Ακούω δεξιά κι αριστερά ότι από τα πιο αδιάβλητα συστήματα, απρόσβλητα από τον κομματισμό, είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια. Οντως, το σύστημα δεν είναι προσβάσιμο σε πολιτικούς και στα ρουσφέτια τους. Εμμέσως όμως υπακούει απολύτως στη συνθήκη που έχουν δημιουργήσει οι πελατειακές δομές στην Εκπαίδευση. Στην ουσία, οι εισαγωγικές είναι η αδιάβλητη από τον κρατισμό διαδικασία με την οποία ανταμείβονται οι υποψήφιοι για ετοιματζίδικες απαντήσεις στις οποίες πρέπει να είναι εμπεδωμένη η σύγχρονη κουλτούρα του κρατισμού. Ιδίως μάλιστα αν ληφθεί υπόψη ότι, υπερασπιζόμενη τον κρατισμό, η ελληνική κοινωνία ανέθεσε σε εκπροσώπους της πολιτικής διαμαρτυρίας να μας στείλουν μακριά από την Ευρώπη, στη χρεοκοπία και στις συνέπειές της.
Είναι ενδεικτικά τα θέματα της Εκθεσης, που συγκλίνουν, μέσα από αποσπασματικές παραπομπές, στις παρακάτω θέσεις: Η πρόοδος είναι κακό πράγμα. Ο άνθρωπος δεν ξέρει να θέτει όρια και οικοδομώντας την ανθρώπινη πρόοδο προετοιμάζει μακροπρόθεσμα την καταστροφή του. Ο άνθρωπος παράγει σκουπίδια που πνίγουν τον πλανήτη. Παλιά ήταν καλύτερα.
Τις αξιωματικές αυτές αποφάνσεις οι μαθητές οφείλουν να τις απαντήσουν καταφατικά και να τις αιτιολογήσουν. Οι υποψήφιοι γιατροί πρέπει να πουν ότι η χημεία και η τεχνολογική έρευνα κάνουν ζημιά. Οι υποψήφιοι μηχανικοί να αποκηρύξουν τις σύγχρονες πόλεις, που «παράγουν αποξένωση, διαλυμένες σχέσεις και ρύπανση». Οι υποψήφιοι τεχνολόγοι τροφίμων να αποκηρύξουν τις σύγχρονες τεχνικές που αυξάνουν τις αποδόσεις, επειδή «χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα είναι υγιεινότερα και νοστιμότερα». Οι υποψήφιοι καλλιτέχνες οφείλουν να εξυμνήσουν την ηθογραφία της χωριάτικης κουλτούρας, κλείνοντας τα μάτια στις πρωτοπορίες μέσα από τις οποίες θα βγάλουν άκρη για τα αιτήματα του πραγματικού κόσμου που αύριο – μεθαύριο θα περιγράψουν.
Η πραγματικότητα δεν υπάρχει. Οι υποψήφιοι φοιτητές σέρνονται στον συγγενούς καταγωγής ανορθολογισμό της αντιμνημονιακής υστερίας. Να φωνάξουν «Πίσω ολοταχώς». Να είναι αρεστοί στους δεξιούς παραδοσιοκράτες των επαρχιακών, περίκλειστων και αγοραφοβικών κοινοτήτων και, ταυτόχρονα, να είναι εξίσου αρεστοί στους «έντεχνους» αριστερούς σκοταδόψυχους, τους ακτιβιστές της επιστροφής στο χωριό, στους δήθεν εναλλακτικούς και στους new age, σε όσους θεωρούν ότι το μέλλον είναι μελισσοκομία, ήπιος τουρισμός, αγνή φύση. Η πάνω και η κάτω πλατεία μαζί.
Για να πάρουν το εισιτήριο που θα τους επιτρέψει να γίνουν επιστήμονες, οι υποψήφιοι οφείλουν να έχουν παπαγαλίσει επιχειρήματα με τα οποία πολλοί υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια κάνουν κακό στα παιδιά, ότι ο άνθρωπος καταστρέφει τον πλανήτη, ότι η φύση είναι η λύση, ότι η ευτυχία βρισκόταν στην παραδοσιακή αγροτική οικονομία των παππούδων μας, ότι ο μοντερνισμός είναι συμφορά, ότι μας ψεκάζουν. Κι ότι για όλα αυτά ευθύνεται, κυρίως, ο μοντέρνος άνθρωπος, αυτός που κίνησε τα νήματα της προόδου, ο άνθρωπος δηλαδή του δυτικού κόσμου.
Οντως, ωραίο αδιάβλητο σύστημα –το σύστημα που βάζει τα παιδιά (και μαζί, τα σχολεία, τα φροντιστήρια, πολλαπλές δομές παραγωγής και επιβολής ιδεολογίας) να μέμφονται τον πολιτισμό που θα υπηρετήσουν! Να μέμφονται τη σύγχρονη ταυτότητα του ανθρώπου, τα επιτεύγματά της. Η εκπαίδευση της χρεοκοπίας προπαγανδίζει την περιφρόνηση της λογικής και την περιφρόνηση της πραγματικότητας. Τελικά είμαστε εξωγήινοι.
