Πάλι μας διασκέδασε σφόδρα ο στρατηγικός σύμβουλος την εβδομάδα που πέρασε. Καλά να είναι ο άνθρωπος –φτιάξαμε καινούργιο συκώτι. Να βγαίνει να μιλάει συχνότερα, το απαιτεί η συγκυρία, ίσως μάλιστα αν ανελάμβανε τη θέση του Τζανακόπουλου θα απογείωνε πραγματικά το κύρος του εκπροσώπου της κυβέρνησης κι επιπλέον θα έσκαζε και λίγο τ’ αχειλάκι μας. Θα ξαναβρίσκαμε το κέφι μας για ζωή. Εξάλλου είναι κρίμα να χαντακώνεται το παιδί στρατηγεύοντας καθ’ ύπνους για το ελάχιστο μάλιστα ποσό των 2.000 ευρώ τον μήνα –συγκριτικά ο Λάκης βγάζει πολύ περισσότερα ενώ προκαλεί, πια, σαφώς λιγότερα μειδιάματα.
Καταρχήν το πιο νόστιμο γενικώς που εκσφενδόνισε ο σύμβουλος είναι ότι έμπλεξε τον νομό Ημαθίας με τον νομό Ημιμαθείας. Το «κάνω κράτει», το μετέτρεψε στο μεγαλειώδες «κάνω κράτη» –θα πεις, μόνο κράτη, μέχρι ηπείρους μπορεί να φτιάξει ή να εξαφανίσει αυτός ο άνθρωπος, μέχρι και τον Μέγα Αλέξανδρο να συρρικνώσει ή να μας πει πώς νίκησε στο Αούστερλιτς και πώς έχασε στο Βατερλώ ο Ναπολέων Ζέρβας. Πέραν του ότι έγραψε πως οι Ελληνες ηττήθηκαν το ’40, προφανώς απ’ τους Ιταλούς –διότι οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του ’41. Σύμφωνα με φήμες, βέβαια, αν τις έχει ακούσει. Ναι, αλλά αυτός θέλει να έχουν χάσει οι Ελληνες το ’40, είναι βέβαιος, κατά τα γνωστά, πως το Οχι το είπε ο λαός, όπως πρόσφατα με το δημοψήφισμα, διότι κατά βάθος ήθελε να πει Ναι, οπότε και τελικά ηττήθηκε. Δύο αρνήσεις φέρνουν μία κατάφαση, με βάση τη διαλεκτική, ιδίως όταν κάποιος αστοιχείωτος μιλάει με στοιχεία χωρίς να κάνει κράτει, αλλά κράτη. Κατά το Λεπά c’ est moi. (O γνωστός Λεπά.)
Οσο η κατάσταση πλησιάζει στα γουναράδικα τόσο ο στρατηγικός σύμβουλος (και όχι μόνο) θα φτάνει σε υψηλότερες εξάρσεις ευγενικών διατυπώσεων. Οπως προχτές με τα «αμόρφωτα εθνίκια», μία από τις φιλόφρονες εκφράσεις που χρησιμοποίησε συλλήβδην εναντίον όλων όσοι θα πάνε στα συλλαλητήρια υπέρ της Μακεδονίας και κατά των αγαπημένων μας συμμάχων Σκοπιανών. Οι οποίοι Σκοπιανοί δεν διεκδικούν και τίποτε στο Σύνταγμά τους, οι άνθρωποι, απλώς τη Μακεδονία και τη Θράκη ώς τη Λάρισα, τις οποίες οφείλουμε να παραχωρήσουμε στα πλαίσια του διεθνισμού, του ουμανισμού και της καλής γειτονίας –με άλλα λόγια, μην έχετε άλλη άποψη, κατά της κυβέρνησης, ό,τι και να δώσει, γιατί θα χάσουμε και τον μισθό. Επιπλέον θα κινδυνέψει και η διορισμένη αδερφή που επέχαιρε στο τουίτερ όταν σκότωσαν τον ταξιτζή στην Πάρο, εκείνον τον απαράδεκτο που υποστήριξε αυθόρμητα τον καπιταλισμό κατά των ληστών που ήθελαν να απαλλοτριώσουν την τράπεζα υπέρ της επανάστασης, και δικαίως τον πυροβόλησαν. Αλλο εθνίκι εκείνος.
Τι θέλουν, λοιπόν, πάλι στα συλλαλητήρια; Τι σχέση έχει ο Μέγας Αλέξανδρος με τη Μακεδονία; Καμία. Οπως ο Σωκράτης με την Αθήνα. Καμία σχέση –μήπως κι ο Θουκυδίδης δεν ήταν Πόντιος, αφού το όνομά του τελειώνει σε -ίδης; Σαν το Καζαντζίδης; (Για τον φίλο Μαραντζίδη δεν ξέρω.) Εκείνο που οφείλουμε επομένως να κάνουμε είναι ένα συλλαλητήριο υπέρ των Σκοπίων, όπως θα έκανε κάθε σοβαρός και γενναιόδωρος έλλην διεθνιστής που γνωρίζει σαφώς πως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σκοπιανός και Σλάβος εκ γενετής, το γένος Ζάεφ. Ενώ η Πέλλα είναι απλώς μια επινόηση που κάνανε τα εθνίκια, όπως επίσης και η Μίεζα, οι Αιγές και η Βεργίνα που δεν υπήρξαν ποτέ: στη θέση τους λίμναζε μια λίμνη, όπως υποστηρίζει ο πολυδαής στρατηγικός σύμβουλος. Μια απλή λίμνη, όπως η Κάρλα. Η Κάρλα Μπρούνι. Μετά αποξηράνθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους κι έγινε ο Γιδάς. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Προφανώς ο στρατηγικός συμβουλάτορας αποκαλύπτει εν προκειμένω και την τρομερή απάτη του αρχαιολόγου Ανδρόνικου. Οι τάφοι τους οποίους βρήκε, του Φιλίππου του B’ και των λοιπών είναι μια απλή προβοκάτσια του καπιταλισμού –κι αυτό συνέβη με την κάλυψη και τη χρηματοδότηση του ορίτζιναλ Καραμανλή και τη συνεργασία του Φάνη Μπαμπούλα, ώστε να δημιουργηθεί ψευδής εθνική συνείδηση στον λαό. Ενα ακόμα ζωτικό ψεύδος, μια επινοημένη εθνική συνέχεια, ώστε να αισθανόμαστε περήφανοι απόγονοι γενναίων ανδρών και κοσμοκρατόρων –όπως επινόηση είναι και η αυτοκτονία των ναουσαίων γυναικών, το 1822, στην Αράπιτσα. Εξάλλου μόνο εθνίκια θα μπορούσαν να δώσουν σε καταρράκτη τέτοιο ρατσιστικό όνομα: Αράπιτσα. Ή, να αποκαλούν το καλαμπόκι «αραπο-σίτι» κόντρα σε κάθε σύγχρονο βουκολικό κορέκτ.
Οσο θα πλησιάζουν τα γουναράδικα και θα απομακρύνεται η Μενεγάκη, τέτοια θα ακούγονται. Μπορεί να είναι διασκεδαστικά, αλλά εκφράζουν κατά βάθος και μεγάλο μέρος των συντρόφων του συμβουλάτορα και μερικές αποχρώσεις τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν υπήρξε παρά μόνο ο κυρ Αλέκος απ’ τον Βοτανικό. Με το πράσινο γιλέκο. Αν ήταν αλεξίσφαιρο δεν ξέρουμε, πάντως ήταν γιλέκο, ίσως νανο-βιολογικό.
Κάτι σαν μακεδονικός θώραξ, γι’ αυτό έγινε και η σκόπιμη σκοπιανή ιστορική σύγχυση. Εξάλλου το τραγουδάει και η Ραφαέλα Καρά: Scoppia scoppia mi sco-, scoppia scoppia mi scoppia il cuor.
Σκόπια. Εν τούτω Καρα-νίκα, αμόρφωτα εθνίκια. Το κόμμα τον τραβάει απ’ τα μανίκια. Ή αυτός το κόμμα. Ποιος ξέρει. Ο Ρενέ Σαρ έγραφε πως «Ο καρπός δεν βλέπει. Μόνο το δέντρο». Και τι βλέπει το δέντρο, εφόσον ο κορμός του έγινε καρέκλες; Ιδού το ερώτημα, ενώ η διασκέδαση συνεχίζεται. Ο συμβουλάτορας θα συνεχίσει το ωραίο του και σοφό παραλήρημα που δροσίζει τις μέρες και λαμπρύνει τις νύχτες μας. Η έμπνευσή του εκρήγνυται, φτάνει σε λυρικές υπερεξάρσεις, σε μετασολωμικά δοξαστικά και σε ιαμβικές κατάρες για τα εθνίκια, όπως μια χωλή, ξεγδαρμένη αλεπού, η οποία, ξαφνικά, βλέπει αρκετά κοντά ένα κατάστημα που γράφει:
«Γουναράδικα. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
