«Ο Ολυμπιακός Πειραιώς κατέθεσε χθες βράδυ το δελτίον ενός καταπληκτικού ταλέντου. Είναι ο 17ετής κυνηγός Πολυχρονίου του οποίου την απόκτησιν θεωρούν οι αρμόδιοι ως μεγάλη επιτυχία. Η εμφάνισίς του, στην πρώτη προπόνησίν του προεκάλεσεν εντύπωσιν». Ηταν το φύλλο της 12ης Αυγούστου του 1953 της «Αθλητικής Ηχούς». Ηταν η αφετηρία μιας ιστορίας από εκείνες που έμειναν στην Ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ο Κώστας Πολυχρονίου και η υπογραφή στο δελτίο που κατατέθηκε –με αριθμό πρωτοκόλλου 1750 –στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Ενας από τους αυθεντικούς Ηρωες της Κυριακής. Ενας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα.
Εξήντα τρία καλοκαίρια αργότερα, στην αγαπημένη του Παιανία, μάτια βούρκωσαν όταν τον είδαν να φεύγει σκεπασμένος με τη σημαία του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνο το αναπόφευκτο της απώλειας. Είναι και μια εποχή ολόκληρη, που αποσύρεται πια… Τα πρόσωπα που σημάδεψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα. Εκείνα που ξεπήδησαν από τα χαλάσματα, τους χωμάτινους δρόμους και τις γειτονιές και με μια μπάλα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή σελίδας μιας χώρας που προσπαθούσε να γιατρέψει τις πληγές τις, έπειτα από τον Εμφύλιο. Οι ποδοσφαιριστές της εποχής ήταν Γίγαντες. Υπολογίζονταν στην ελίτ της ελληνικής κοινωνίας, και ας ήταν οι περισσότεροι φτωχόπαιδα, δίχως πολλές γραμματικές γνώσεις…
Ο μύθος λέει πως ο Ολυμπιακός τον πλήρωσε με μια πορτοκαλάδα. Την ήπιε μάλιστα μισή μισή με έναν φίλαθλο της ομάδας (Χατζόπουλος). Το νέκταρ της δόξας όμως το κράτησε όλο για λογαριασμό του. Αλλη φανέλα συλλόγου δεν φόρεσε στην καριέρα του. Ηταν εκεί στην ομάδα – Θρύλο των 50s. Ηταν η κολόνα πάνω στην οποία έχτισε ο Μαγυάρος Μάρτον Μπούκοβι την εκδοχή των 60s. Συνολικά 15 χρόνια με την ερυθρόλευκη φανέλα και 352 συμμετοχές! Μετρίου αναστήματος, αλλά με υπερφυσικές για την εποχή αθλητικές δυνάμεις. Καθόλου τυχαίο ότι από την επίθεση μεταφέρθηκε σταδιακά προς την άμυνα, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του «εξολοθρευτή». Μια τέτοια αποστολή, απέναντι στον Πελέ και την περίφημη Σάντος τον Ιούλιο του 1961 έγινε η πιο διάσημη αθλητική ιστορία της ζωής του. «Ο Πολυχρονίου διέλυσε τον Πελέ» έγραψε το «Φως» θέλοντας να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός επικράτησε στη Λεωφόρο (2-1) της καλύτερης ομάδας του κόσμου. «Βλέπαμε με τον προπονητή μας τον Σιμονόφσκι τους αγώνες της Σάντος με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ και κατάλαβα πως μπορούσα να τον αντιμετωπίσω». «Ασε με να τον πιάσω εγώ» είπε στον κόουτς για να πάρει… πληρωμένη απάντηση: «Και τρεις να ρίξω πάνω του δεν μπορούν να τον σταματήσουν». Ο Τζίνα Σιμονόφσκι όμως απλώς έπαιζε με τις λέξεις: «Αντε, Κώστα, πάρε τον Πελέ» τού είπε πριν από το ματς, για να του απαντήσει ο άσος του Ολυμπιακού: «Μόνο τον Πελέ όμως».
Δεν ήταν όμως μονάχα ο βραζιλιάνος μάγος του ποδοσφαίρου που πιάστηκε στις δαγκάνες του. Υπέφερε μαζί του ο Φέρεντς Πούσκας (1957) σε ένα ματς όπου ο Πολυχρονίου υπηρετούσε τη θητεία του στο Λιμενικό. Η Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων απέναντι στους φυγάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουγγαρίας. Ενα τζιπ έφτασε έξω από την υπηρεσία του. Ζητούν από το Λιονταράκι να τους ακολουθήσει στην Εκάλη όπου είχε καταλύσει η αποστολή της εθνικής ομάδας. Ολα τα μεγάλα ονόματα της εποχής σε εκείνη την ομάδα (Λινοξυλάκης, Υφαντής, Νεστορίδης, Λουκανίδης, Θεοδωρίδης, Στεφανάκος κ.λπ.). Νίκη με 2-1 και τον Πολυχρονίου να «βιδώνει» τον Καλπάζοντα Συνταγματάρχη. Την επόμενη μέρα κλήθηκε στην Εθνική Ανδρών. Το επόμενο θύμα, ο περίφημος Ζιστ Φοντέν της Εθνικής Γαλλίας (πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ του ’58). Αργότερα ο Γιόζεφ Μάζοπουστ, της Ντούκλα Πράγας, καλύτερος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης για το 1962. Χάντρες στο κομπολόι του.
Κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα Ελλάδος (’56, ’57, ’58, ’59, ’66, ’67), 8 κύπελλα (’54, ’57, ’58, ’59, ’60, ’61, ’63, ’65 ως αρχηγός), κατέκτησε και το Βαλκανικό Κύπελλο (63: 1-0, 0-1 τη Λέφσκι και 2-0 σε μπαράζ που έγινε στην Κωνσταντινούπολη), το μοναδικό διεθνές τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο για τις ελληνικές ομάδες. Ο πιτσιρικάς από το Πλατανιστό Ευβοίας, που η οικογένειά του αναγκάστηκε να… μετοικήσει πρώτα στην Κυψέλη και έπειτα στην Παιανία, μιας και στην Κατοχή έχασε όλη την περιουσία της (οι γονείς του είχαν ταβέρνα). Ο μικρός, τον οποίο ήθελε και ο άγγλος προπονητής Χάρι Γκέιμ στον Παναθηναϊκό αλλά ο παράγοντας – τοτέμ του Ολυμπιακού Βαγγέλης Χέλμης τον άρπαξε με συνοπτικές διαδικασίες και τον προσέφερε στον αδελφό του Γιάννη Χέλμη, έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές στην ιστορία των Ερυθρολεύκων. Ο Χέλμης επέμενε πως πρέπει πρώτα να τελειώσει το Γυμνάσιο και έπειτα να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό. Για αυτό και το ντεμπούτο του καθυστέρησε (1995). Το πόσο τον πίστευε χωρά σε μια ατάκα του, που συζητούνταν για χρόνια στα αποδυτήρια των Ερυθρολεύκων: «Αυτός ο μικρός θα σας βράσει τα κόλλυβα» είπε στους σταρ της εποχής. Ενας εξ αυτών, ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Σάββας Θεοδωρίδης, έκλαιγε σαν μικρό παιδί τη Δευτέρα στη Παιανία για τον χαμό του «αδελφού» του.
Στην Παιανία έμεινε ώς το τέλος. Εγινε «ελαιοπαραγωγός». Εμεινε με τις αναμνήσεις μιας μοναδικής καριέρας με τον Ολυμπιακό και την εθνική ομάδα (27 συμμετοχές). Οταν κρέμασε τα παπούτσια του ακολούθησε καριέρα προπονητή. Εφτασε μάλιστα με την εθνική ομάδα μία νίκη μακριά από το Μουντιάλ του 1998, όταν ο τεράστιος Πέτερ Σμάιχελ κράτησε όρθια τη Δανία στο ΟΑΚΑ (0-0). Ισως όμως η σπουδαιότερη στιγμή του στους πάγκους να ήταν εκείνη που αποφάσισε να καλέσει του Ντανιέλ Μπατίστα στην Εθνική Ελλάδας. Ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ με το εθνόσημο. «Σε ευχαριστώ για όλα, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ» ποστάρισε για χάρη του ο «Ντανιέλος» όταν πληροφορήθηκε πως έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, ο μέντορας του…
Τελευταία Νέα