Ο αριθμός του τηλεφώνου της είναι γνωστός σε όλα τα δασαρχεία της χώρας. Η συσκευή της μένει ανοικτή 24 ώρες το 24ωρο και η ίδια δηλώνει πρόθυμη να μεταβεί όπου υπάρχει ανάγκη. Από τα χέρια της έχουν λάβει τις πρώτες βοήθειες σχεδόν όλα τα είδη ζώων του πλανήτη: από πολική αρκούδα και τίγρεις μέχρι φάλαινα και καμήλα. Ομως αυτό που απεικονίζει γλαφυρά το έργο της είναι οι αριθμοί: τα τελευταία 23 χρόνια έχει περιθάλψει με την ομάδα της 5.000 άγρια ζώα και μάλιστα αφιλοκερδώς. Ξεκινώντας από το μηδέν και χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση από το κράτος. Η Αναστασία Κομνηνού, αναπληρώτρια καθηγήτρια Χειρουργικής – Κτηνιατρικής Εξωτικών και Αγρίων Ζώων στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ, είναι μια γυναίκα που έχει αφιερωθεί στη διάσωση των άγριων ζώων. Κάθε πρωί ξεκινά από το σπίτι της για το κτίριο της οδού Γιαννιτσών στην Θεσσαλονίκη, εκεί όπου στεγάζεται η κλινική της Κτηνιατρικής, και βγαίνει το βράδυ έχοντας περάσει ώρες απόλυτης προσήλωσης στο έργο της. Για εκείνη είναι, άλλωστε, κάτι περισσότερο από δουλειά, είναι τρόπος ζωής.
Για την αφιλοκερδή παροχή των υπηρεσιών της σε θέματα χερσαίων και θαλασσίων ζώων άγριας πανίδας και για την δημιουργία πιλοτικών προγραμμάτων με θέμα την αλληλεπίδραση των ανθρώπων με τα ζώα, τα οποία εφαρμόστηκαν σε θεραπευτικές κοινότητες εξαρτημένων ατόμων, στην Αναστασία Κομνηνού απονεμήθηκε πρόσφατα βραβείο Αριστείας από την Κοσμητεία της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ.
Το όραμά της να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη ξεκίνησε από την παιδική ηλικία. Ηταν μαθήτρια λυκείου ακόμη όταν η εσωτερική της ανάγκη για κοινωνική συμμετοχή και δράση την ώθησε να γίνει μέλος των Εθελοντών Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού. Λίγο αργότερα εισήχθη στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Μέσα από την πορεία της στα φοιτητικά έδρανα εντόπισε ένα σοβαρό κενό: τα άγρια ζώα, τραυματισμένα ή ασθενή, αφήνονταν στην μοίρα τους ή δέχονταν ελλιπή ιατρική περίθαλψη, καθώς κανένας αντίστοιχος φορέας δεν δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα. Από τότε άρχισε να τριγυρίζει στο μυαλό της η ιδέα. Οσο η ακαδημαϊκή της καριέρα εξελισσόταν ο σπόρος έβρισκε εύφορο έδαφος. Το 1992 είχε ήδη αναγορευτεί διδάκτωρ Χειρουργικής στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ και το 1995 ξεκίνησε για πρώτη φορά, δειλά δειλά, με μια ομάδα φοιτητών να δουλεύει πάνω σε ένα εγχείρημα που έμελλε να προχωρήσει με μεγάλη επιτυχία: στην περίθαλψη άγριων ζώων, πουλιών, αρπακτικών, θαλάσσιων και χερσαίων, τη νοσηλεία και την διάσωση των οποίων δεν μπορούσε να αναλάβει κανείς. Ετσι γεννήθηκε η Ομάδα Περίθαλψης Αγρίων Ζώων (ΟΠΑΖ) του Τμήματος Κτηνιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, η οποία λειτουργεί πλέον ως κλινική.
Ηταν μια άκρως πρωτοποριακή πρωτοβουλία, την οποία αγκάλιασαν απλόχερα οι τότε καθηγητές του τμήματος. Κατά τη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν στην ομάδα συμμετείχαν περισσότεροι από 800 φοιτητές και μέλη ΔΕΠ οι οποίοι προσέφεραν, επίσης εθελοντικά, τις υπηρεσίες τους. Στην κλινική περιθάλπονται ζώα από ολόκληρη τη χώρα, το 65% πτηνά, το 25% θηλαστικά και το 10% ερπετά. Συνήθως υποφέρουν από κακώσεις λόγω τροχαίων ατυχημάτων ή από λοιμώδη νοσήματα, από τραυματισμούς λόγω εγκλωβισμού σε δίχτυα ή είναι απλώς ορφανά που δεν μπορούν να αυτοσυντηρηθούν. Η Κομνηνού ως διαχειρίστρια της ομάδας καθοδηγεί τους φοιτητές για κάθε περιστατικό ενώ σε ειδικές περιπτώσεις που τα ζώα δεν μπορούν να μεταφερθούν, όπως συμβαίνει με τα δελφίνια, τις φάλαινες ή τις φώκιες, σπεύδει επί τόπου για να βοηθήσει.
Με την «τρέλα» της, όπως λέει η ίδια, κατάφερε να κινητοποιήσει 250 κτηνιάτρους οι οποίοι έχουν συστήσει ένα εθελοντικό δίκτυο που παρεμβαίνει όποτε χρειαστεί ενώ διατηρεί σταθερή συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις που ασχολούνται με την προστασία της άγριας ζωής, με την καφέ αρκούδα, τη μεσογειακή φώκια ή τις χελώνες καρέτα καρέτα. Εχει να διηγηθεί εκατοντάδες ιστορίες. Και καθεμία τη συνεπαίρνει. Το πρώτο άγριο ζώο που περιέθαλψε ήταν ένα ταλαιπωρημένο λιοντάρι που είχαν αφήσει μισοπεθαμένο οι ιδιοκτήτες ενός τσίρκου. Το 2007 βρέθηκε στην Πάρνηθα για να βοηθήσει τα ελάφια που γλίτωσαν από την πυρκαγιά. Εχει δημοσιεύσει περισσότερα από 70 άρθρα σε ξενόγλωσσα και ελληνικά περιοδικά και περισσότερες από 140 ανακοινώσεις σε συνέδρια του εξωτερικού και της χώρας. Είναι πρόεδρος του ερευνητικού κέντρου Αρίων για τη διάσωση και την επανένταξη των κητωδών. Και έχει βραβευτεί πολλές φορές για το εθελοντικό της έργο.
Η ανταμοιβή της είναι αποκλειστικά ηθική. Οι εκατοντάδες μαθητές της, παιδιά που έχουν διασκορπιστεί ανά την Ελλάδα και διατηρούν το πνεύμα του εθελοντισμού, νέοι άνθρωποι που έχουν συγκροτήσει τους δικούς τους πυρήνες προσφοράς είναι αυτό που τη συγκινεί. Και λέει: «Αυτό μου δίνει κουράγιο σε αυτές τις εποχές που τα πράγματα φαίνονται συχνά τραγικά. Αυτό δείχνει πως υπάρχει ελπίδα και αν υπάρχει ένα κίνητρο όσο παλεύουμε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Εχω την ευλογία να είμαι στον χώρο της κτηνιατρικής και να μπορώ να προσφέρω το ελάχιστο. Νομίζω ότι αν βάλουμε στη νέα γενιά έναν σπόρο και την εμπνεύσουμε να συνεχίσει, θα είναι το πιο σημαντικό που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι και ως ακαδημαϊκοί».
